ဒီဇင္ဘာအလြမ္း

ေဆာင္းႏွင္းေတြ ေ၀တဲ့
ဒီဇင္ဘာကို ေရာက္ခဲ့ျပန္ျပီ..
ေႏြရယ္မိုးရယ္ မပီျပင္
ေဆာင္းရာသီမရွိတဲ့ေျမမွာ
အပူေငြ႔ကို ျငိမ္းေအးေစတဲ့
ႏွင္းေငြ႔ေတြ မရွိ
အီေကြတာ ရပ္၀န္းမွာ
မေပ်ာ္ေသာ္လည္း ခရီးဆက္ရင္း
ခ်စ္ေသာ ႏွင္းပြင့္မ်ားကို
လြမ္းမိပါသည္။

၂၁၊၁၂၊၂၀၁၂။ ၁၀း၅၈

စာေတြဖတ္ရင္း စာေရးၾကမယ္

ျမန္မာျပည္မွာ စာဖတ္ျခင္း၊ စာေရးျခင္း ယဥ္ေက်းမွဳတရပ္ ျပန္႔ပြားလာေအာင္ စာေပပညာရွင္မ်ားနဲ႔         
၀ါသနာရွင္မ်ားက အားထုတ္ၾကိဳးပမ္း ေနၾကတာကို အားက်စိတ္ျဖစ္လို႔၊ ကၽြန္မလည္း ၀ါသနာရွင္  တစ္ဦးအျဖစ္ ပါ၀င္ခဲ့မိပါျပီ။ အျပင္စီး မဂၢဇင္းေၾကာင့္ ကၽြန္မအိပ္မက္ မက္ဖူးတဲ့စာေရးသူဘ၀ကို ေျခလွမ္းစနိဳင္ခဲ့ ပါတယ္။ ကၽြန္မ ငယ္ငယ္ကတည္းက စာေရးခ်င္တဲ့ ၀ါသနာပိုးေလး ရွိေနခဲ့ပါတယ္။

ေက်ာင္းမွာ စာစီစာကံုးေရးတာ ကၽြန္မေပ်ာ္ပါတယ္။ ကၽြန္မေရးတဲ့ စာစီစာကံုးေတြ အရမ္းၾကီး မေကာင္းေပမဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြ သေဘာက် ေအာင္ေရးနိဳင္ခဲ့ ပါတယ္။ ဆယ္တန္းတုန္းကဆို ေရသည္ျပဇာတ္ သင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အၾကာခဏအိပ္ငိုက္တတ္ လို႔ ဆရာမက ကၽြန္မကိုမၾကည္ပါဘူး။ ကၽြန္မေရးတဲ့ စာစီစာကံုးေတြ ဖတ္ရေတာ့မွ ဆရာမကၽြန္မကို ျပန္ၾကည္သြားပါတယ္။ ကၽြန္မမွာ အဲဒီလိုအစြမ္းအစေလးေတာ့ ရွိခဲ့ပါတယ္။
ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေျဖျပီးေတာ့ အားတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ စာေတြမ်ားမ်ားဖတ္ျဖစ္လာျပီး၊ စာေရးဆရာေတြကို အားက်တဲ့စိတ္ ျဖစ္လာပါတယ္။ အေတြ႔အၾကံဳေတြ ရင့္က်က္လာတဲ့အခါ စာေတြေရးမယ္လို႔ စိတ္ကူးျဖစ္ခဲ့ ပါတယ္။

မိုးကေလးက ေအးေအး

မိုးကေလးက ေအးေအး
ခ်စ္ခင္သူေတြနဲ႔ ေ၀းေ၀း
အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ
တကိုယ္တည္း ေဆြးေဆြး..

အရက္ၾကိဳက္ေသာ ကၽြန္မရြာသားမ်ား

ျမန္မာျပည္မွာ အရက္ေသာက္တဲ့ ယဥ္ေက်းမွဳတရပ္ ထြန္းကားေနတာ စစ္တမ္းေကာက္မယ္ဆိုရင္ လူဦးေရတ၀က္ေလာက္က အရက္ေသာက္သူေတြ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ျမန္မာအမ်ဳိးသား အမ်းစု အရက္ေသာက္တတ္ၾကတာမို႔ ကၽြန္မနဲ႔ ခင္မင္ရင္ႏွီးတဲ့ သူေတြထဲမွာ အရက္ေသာက္တဲ့သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ရြာသား ငယ္ေပါင္းၾကီးေဖာ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကၽြန္မတို႔ရြာမွာ အမ်ိဳးသားကိုးဆယ္ ရာခိုင္ႏွဳန္းက အရက္ေသာက္ၾကပါတယ္။ အမ်ိဳးသား ဆယ္ေယာက္ရွိရင္ ကိုးေယာက္က အရက္ေသာက္တတ္တာ တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ပါ။ ကၽြန္မအကို အၾကီးဆံုးဆိုရင္ ရြာမွာေမာင္မူး ကို ျဖစ္လို႔ေနပါတယ္။ စာလိုေျပာရင္ေတာ့ Binge drinker အရက္ကို အလြန္အကၽြံေသာက္သူ ျဖစ္ေန ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ အရက္အလြန္ အကၽြံေသာက္တဲ့ လူဦးေရတိုးလာတာဟာ ေကာင္းေသာအလား အလာ မဟုတ္ပါဘူး။

ကၽြန္မခ်စ္တဲ့ ေရႊကရင္ေတြဟာလည္း  အရက္နဲ႔ထန္းရည္ကို အလြန္ၾကိဳက္ၾက ပါတယ္။

မနက္ျဖန္အတြက္ဆုေတာင္း

မနက္ျဖန္္ဆိုတာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တခုေလလား...

ခ်ိဳတခ်ည္ ခါးတလွည့္၊
ပါရမီနဲသူေတြအဖို႔
ခ်ိဳေသာမနက္ျဖန္ေတြက
လက္ခ်ိဳးေရနိဳင္ေလာက္ေအာင္
ရွားပါးလြန္းပါတယ္။

မနက္ျဖန္မွာ
ၾကံဳလာရမဲ့ အခ်ိဳအခါး
ဒုကၡေတြနဲ႔ေ၀းရာ

မာနႏွင့္အျပိဳင္

“ေလာကမွာ အခ်စ္မရွိရင္ ေနလို႔ရေပမဲ့ ေရမရွိရင္ေတာ့ ေနလို႔မရဘူး”

နီလာတေယာက္ မေက်မနပ္နဲ႔ ေရရြတ္ေနျပီ။ ဒီေန႔ အေဆာင္မွာ ေရပ်က္လို႔ တဆာင္လံုး စိတ္ညစ္ေနၾက တယ္။ စေနေက်ာင္းပိတ္ရက္မို႔ ေတာ္ပါေသးဧ။္။ ရည္းစားနဲ႔ ခ်ိန္းထားသူေတြေတာ့ အျပင္ထြက္ခါနီး ေရမခ်ိဳးရလို႔ ေတာ္ေတာ္ဒွုကၡေရာက္ ၾကသည္။

ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ေလွ်ာ္ဖို႔စုထားတဲ့ အ၀တ္ေတြေတာ့ ပုပ္ေစာ္နံေနျပီ။ အိမ္သာေတြလည္း ေရမသံုးရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ အနံ႔ထြက္ေနတယ္။ အေဆာင္မွဴး မအီကေတာ့ ေျပာပါတယ္။ တရက္ထဲပ်က္မွာပါတဲ့။ အေဆာင္သူေတြ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ လူစုျပီး စကား၀ိုင္းဖြဲ႔ ေနၾကေလသည္။

“သယ္ရင္းတို႔သိလား.. မေန႔ကေတြ႔ခဲ့တဲ့ ကိုလူေခ်ာက သခ်ၤာေမဂ်ာက ကင္းတဲ့”

“ဟုတ္လား ေတာ္ေတာ္ေျဖာင့္ တာေနာ္

မိန္းကေလးေတြ ဆံုၾကျပီဆိုရင္ ေယာက်္ားေတြအေၾကာင္းနဲ႔ အခ်စ္အေၾကာင္း ေျပာတတ္ၾကတာ သဘာ၀ပါ။ ဘယ္ငတိကေတာျဖင့့္ ဘယ္လို၊ ကိုအ၀ွာက ဘယ္လိုေၾကာင္တယ္ စသျဖင့္စံုလို႔။ ခ်စ္ဖူးသူေတြက အခ်စ္ အေၾကာင္းေျပာျပတဲ့အခါ အခ်စ္ကို စူးစမ္းခ်င္သူေတြက စိတ္၀င္တစား နားေထာင္ၾကဧ။္။

ဒရယ္ဖို

စာေရးဆရာ ခ်စ္စံ၀င္းေရးတဲ့ စာတစ္ပုဒ္ထဲက ဟာသဆန္ဆန္ ဒရယ္ဖိုအေၾကာင္းေလး ျပန္ေျပာျပခ်င္တယ္။
ေတာကၽြမ္းတဲ့ မုဆိုးေတြ ဒရယ္ေမာင္ႏွံကိုေတြ႔ရင္ အမကို ဘယ္ေတာ့မွ အရင္မျပစ္ဘူး။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အမကို အရင္ျပစ္လိုက္ရင္ ဒရယ္ဖိုက သူ႔အသက္ေဘးလြတ္ေအာင္ အမွီးတန္းေနေအာင္ ထြက္ေျပးသြားတာ။ အဲဒီေတာ့ ဒရယ္တစ္ေကာင္ပဲ မိတယ္။
ႏွစ္ေကာင္လံုးမိခ်င္ရင္ ဒရယ္ဖိုကို အရင္ျပစ္ရတယ္တဲ့။ ဒရယ္ဖိုကို ျမွားမွန္သြားရင္ ဒရယ္မေလးမွာ ခ်စ္သူကိုျပစ္မေျပး နိဳင္ပဲ အနားကမခြာနိဳင္ ျဖစ္ေနေတာ့၊ မုဆိုး ဒုတိယအၾကိမ္ ျပစ္တဲ့ ျမွားမွန္ျပီး ေသပြဲ၀င္ရွာတယ္ ဆိုပဲ။ မုဆိုးကေတာ့ ဒရယ္နွစ္ေကာင္ တျပိဳင္တည္း ဖမ္းလိုက္နိဳင္တာေပါ့။
ေယာက်္ားေတြကို ဒရယ္ဖိုနဲ႔ေတာ့ မနိွဳင္းခ်င္ပါဘူး။
ဇီဇာေၾကာင္တယ္လို႔ ျပန္ေျပာမွာေၾကာက္လို႔...:D

ဘာရယ္ဟုတ္ဘူး။ ေပ်ာ္ေစပ်က္ေစေရးလိုက္ တာပါ။

ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ...

စံပယ္ျဖဴ

ရင္ခြင္မဲ့ ဘ၀မ်ား

ေလာကမွာ တရားအရိပ္ျပီးရင္ မိဘေမတၱာရိပ္ထက္ လံုျခံဳတဲ့အရိပ္ မရွိနိဳင္ဘူးဆိုတာ လူတိုင္းလက္ခံထားတဲ့ အမွန္တရားပါ။ မိခင္ေတြကသာ သားသမီးေတြကို အသက္ေပးျပီး ေစာင့္ေရွာက္ၾကသလို၊ ဖခင္ေတြက သားသမီးေတြကို ဘ၀တခုလံုးေပးဆပ္ျပီး ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ ၾကသူေတြပါ။ မိဘအရိပ္နဲ႔ကင္းကြာျပီး ရင္ခြင္မဲ့ဘ၀နဲ႔ ၾကီးျပင္းရတဲ့သူေတြ ဘ၀ကိုဘယ္လုိ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ၾကမွာပါလိမ့္။

ကၽြန္မ သူနာျပဴတကၠသိုလ္တက္တုန္းက ေရႊဂံုတိုင္ မိဘမဲ့ကေလးထိန္းေက်ာင္းကို ေလ့လာေရးသြားခဲ့ ရပါတယ္။ အသက္ (၅)ႏွစ္ေအာက္ မိဘမဲ့ကေလးေတြကို ေစာင့္ေရွာက္တဲ့ လူမွဳ၀န္းထမ္းဦးစီဌာန လက္ေအာက္က ဌာနတခုျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ေရာက္သြားေတာ့ ဌာနအၾကီးအကဲနဲ႕ ၀န္ထမ္းအခ်ိဳ႕က ကေလးထိန္းေက်ာင္းရဲ႕ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြနဲ႕ ကၽြန္မတို႔ သိခ်င္တာေတြကို ရွင္းျပေပးပါတယ္။သူတို႔ရွင္းျပတာေတြ နားေထာင္ျပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ကေလးေတြနဲ႔ေတြ႔ရ ပါတယ္။ဆင္တူ၀တ္စံုေတြနဲ႔ ကေလးငယ္ေတြ ကၽြန္မတို႔ကို အေျပးအလႊား ဆီးၾကိဳဖက္တြယ္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ေလးေတြ ယုယခ်ီပိုးခံခ်င္လို႔ ေျပးဖက္လာၾကတာပါ။ ကၽြန္မတို႔သူငယ္ခ်င္းတစုလည္း တေယာက္ကို ကေလးႏွစ္ေယာက္စီ ခ်ီထားၾကပါတယ္။ ၾကာၾကာမခ်ီနိဳင္ေတာ့ ၾကမ္းျပင္မွာ တင္ပလင္ေခြထိုင္ျပီး၊ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို ေပါင္တဖက္စီေပၚ တင္ထားၾကပါတယ္။ ၾကင္နာယုယမွဳကို အငန္းမရ လိုခ်င္မြတ္သိပ္ေနရွာတဲ့ ရင္ခြင့္မဲ့ကေလးေတြကို ျမင္ရတာ ေၾကကြဲစရာေကာင္းပါတယ္။

ေဆးလိပ္ေသာက္သူတို႔ဧ။္ ရွဴးဖိနပ္ကိုစီးၾကည့္ျခင္း

ေဆးရံုမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ သူနာျပဳေတြ ဆရာ၀န္ေတြအတြက္ အမွာစကားတစ္ခြန္း ရွိပါတယ္။ သင္ကိုယ္တိုင္ လူနာရဲ႕ရွဴးဖိနပ္ထဲ ၀င္ေနၾကည့္ပါတဲ့။ ကိုယ္ခ်င္းစာရမယ္လို႔ ဆိုလိုတာပါ။ ကိုယ္ခ်င္းစာတယ္ ဆိုတာ  တျခားတေယာက္ရဲ႕ ေနရာမွာ၀င္ေနျပီး ခံစားသံုးသပ္ျခင္း၊ ထပ္တူခံစားျပီး စာနာနားလည္ေပးနိဳင္ျခင္း ပဲျဖစ္ပါတယ္။

လူနာတစ္ဦး မွန္မွန္ကန္ကန္ ေျပာတာကို သေဘာက်မိ ပါတယ္။ သူနာျပဳေတြ ဆရာ၀န္ေတြက လူနာရဲ႕ ရွဴးဖိနပ္ထဲ ၀င္ေနၾကည့္တယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုမွမျဖစ္နိဳင္ဘူးတဲ့ေလ။ လူနာရဲ႕ဖိနပ္ကို သူနာျပဳသမားေတာ္ ေတြ စီးလို႔မေတာ္နိဳင္ပါဘူးတဲ့။ မွန္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ တျခားတေယာက္၇ဲ႕ ဖိနပ္ကိုစီးရင္ ေတာ္ဖို႔ခဲယဥ္း ပါတယ္။ စီးတဲ့ဖိနပ္ နံပါတ္တူရင္ေတာင္မွ နည္းနည္းေခ်ာင္ေနတာ၊ ၾကပ္ေနတာမ်ိဳးေတြ ရွိေနပါတယ္။ သို႔ကလိုပဲ လူေတြကို ထပ္တူခံစား နားလည္နိဳင္ဖို႔ဆိုတာ သိပ္ေတာ့မလြယ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ျဖစ္နိဳင္ပါတယ္။

ေဆးလိပ္ေသာက္သူေတြရဲ႕ ဖိနပ္ကိုစီးျပီး ကၽြန္မဒီစာကို ေရးပါတယ္။ မေတာ္တဲ့ ဖိနပ္ကိုစီးျပီးေတာ့လည္း လမ္းေလွ်ာက္လုိ႔ ရတာပဲေလ။ ကၽြန္မ ေဆးလိပ္ကိုႏွစ္ျခိဳက္စြာ စြဲလန္းေနတဲ့သူဆိုပါစို႔။ ဘာေၾကာင့္ေဆးလိပ္ စြဲသြားသလဲ။ ငယ္ငယ္ကေပါ့။ ရြာမွာေနေတာ့ လူၾကီးေတြက ေဆးလိပ္မီးညွိခိုင္းတယ္ေလ။ ဘာရယ္ဟုတ္ဘူး၊ ေဆးလိပ္မီးညွိရင္းနဲ့ စမ္းဖြာၾကည့္လိုက္တယ္။ အဲဒီလို စမ္းဖြာၾကည့္ရင္းနဲ႔ ေဆးလိပ္ကိုၾကိဳက္ျပီး စြဲသြားတယ္။

အပ်င္းေရာဂါစြဲကပ္လာ ျမန္စြာကုဖို႔ျပင္...

မူလတန္းဖတ္စာမွာ သင္ရတဲ့ ပ်င္းရိျခင္းအေၾကာင္း (၆)ပါးကို မွတ္မွိၾကလားမသိဘူး။ ေစာသည္၊ဆာသည္၊ ေနာက္က်သည္ႏွင့္ ေအးသည္၊ ပူသည္၊ ျပည့္အင့္သည္ဆိုတဲ့ ပ်င္းရိျခင္းအေၾကာင္းေတြကို ကၽြန္မေတာ့ အလြတ္ရေနေသးတယ္။ တခါတေလ ဘာအေၾကာင္းမွမရွိပဲ ပ်င္းတာလည္းရွိေသးတယ္။ (Being lazy without reason) အေၾကာင္းမရွိပဲ ပ်င္းရိျခင္းမ်ိဳးပါ။
ကၽြန္မရဲ႕ အပ်င္းၾကီးတဲ့ ၀ါသနာဗီဇအေၾကာင္းကို ေျပာျပခ်င္တယ္။ ပ်င္းတာကို အားက်ေစခ်င္လို႔ မဟုတ္ဘူး။ ေျပာျပစရာေတြရွိေနလို႔။ ငယ္ငယ္က ကၽြန္မအင္မတန္ ပ်င္းတယ္။ အပ်င္းထူလြန္းတဲ့ ကၽြန္မကို အစ္မက ဘာေျပာလဲသိလား။ နင္တေန႔တေန႔ အပ်င္းရည္ထြက္တာကို စုထားရင္ တေန႔ေရတစ္ပံုးေလာက္ရမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ တခါတေလက်ေတာ့ ခ်စ္စနိဳးနဲ႔ ကၽြန္မကိုစာသားေလး တစ္ခုရြတ္ျပပါတယ္။ “အပ်င္းေရာဂါ စြဲကပ္လာ ျမန္စြာကုဖို႔ျပင္.. မကုစားပဲအပ်င္းစြဲ ငမြဲငေတပင္ “ ဆိုတဲ့ စာကိုရြတ္ျပတယ္။ ငယ္ေသးေတာ့

သူငယ္ခ်င္းေတြမို႔

အခ်စ္ဦးလို႔ မဆိုခ်င္ေတာ့ဘူး
သူငယ္ခ်င္းေတြပဲမို႔......
....တကယ္ဆို ဒို႔ႏွစ္ေယာက္
အတူရႊင္ေပ်ာ္ ေရႊလက္တြဲဖို႔
ဖူးစာနတ္မေရးခဲ့တာကို
မသိနားမလည္စြာ
အျဖဴေရာင္စည္းကို ေက်ာ္ခဲ့ၾကတယ္။
 
ရင္ခုန္သံေတြထပ္တူ
ႏွလံုးသားခ်င္း နီးခဲ့ဖူးသူေတြ.....

မေန႔က ေ၀ဒနာ

မေန႔ကအေၾကာင္းကို ျပန္ေတြးျပီး ေရးလုိက္မိျပန္ျပီ။ မေန႔က မနက္ပိုင္း ေက်ာင္းကိုသြား၊ ကထိကနဲ႔ေတြ႔ျပီး ေက်ာင္းစာကိစၥေတြ ေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။ မလာယာတကၠသိုလ္ (University of Malaya) က ဆရာမေတြ ေစတနာေကာင္းၾက ပါတယ္။ ေမတၱာဆိုတာ အပိုင္းအျခား အကန္႔အသတ္မရွိသလို၊ ဆရာနဲ႔တပည့္ၾကားမွာလည္း ဘာသာ လူမ်ိဳး အသားအေရာင္ ဆိုတာေတြက ပိုင္းျခားကန္႔သတ္ နိဳင္စြမ္းမရွိပါဘူး။ ေက်ာင္းကမျပန္ခင္ စာၾကည့္တိုက္မွာ စာအုပ္ငွားျပီး၊ ေရႊျမန္မာမ်ားစုေ၀းရာ  ကိုတာရာယာကို သြားပါတယ္။

ဆရာမေျပာတဲ့ ကိုလံဘတ္ပံုျပင္

ေက်ာင္းဆရာ ဆရာမေတြ စာသင္ရင္းနဲ႔ ၾကံဳရင္ၾကံဳသလို ပံုျပင္၀တၳဳေတြ ေျပာျပျပီး ေက်ာင္းသားေတြကို ဆံုးမၾကတာကို စာသင္ သားတိုင္း ၾကံဳဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္မ ငါးတန္းတုန္းက သခ်ၤာဆရာမ ေဒၚသန္းသန္းေဌးက ကိုလံဘတ္အေၾကာင္းကို ေျပာျပျပီး လူသဘာ၀ေလးကို ဖြင့္ျပခဲ့ပါတယ္။

ဆရာမေျပာျပတဲ့ ကိုလံဘတ္အေၾကာင္းက ကၽြန္မတို႔ ကမၻာ့သမိုင္းမွာသင္ရတဲ့ နယ္ေျမသစ္ရွာေဖြတဲ့ ကိုလံဘတ္လား၊ တျခား တေယာက္လားေတာ့ မသိပါဘူး။ ဆရာမေျပာျပတာ ဒီလိုပါ။ တေန႔မွာ ရွင္ဘုရင္က ကိုလံဘတ္ရဲ႕ အစြမ္းအစကို လူထုပရိတ္သတ္ သိေအာင္ျပခ်င္တဲ့အတြက္ အစည္းအေ၀း ဆင့္ေခၚပါတယ္။ တက္ေရာက္လာတဲ့ ပရိတ္သတ္ေတြထဲမွာ ၾကက္ဥျပဳတ္ကို ေထာင္နိဳင္ တဲ့သူပါရင္ ေထာင္ျပဖို႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ပရိတ္သတ္ေတြက ဘုရင္ဖိတ္ေခၚတဲ့အတိုင္း  ၾကက္ဥျပဳတ္ကို ၾကိဳးစားေထာင္ၾကည့္ ၾကပါတယ္။ ၾကက္ဥက လံုးေခ်ာေနေတာ့ ဘယ္သူမွရေအာင္ မေထာင္နိဳင္ၾကပါဘူး။ စာဖတ္သူေတြထဲမွာ ၾကက္ဥျပဳတ္ကို ေထာင္ျပ နိဳင္တဲ့သူေတြ ပါနိဳင္ပါတယ္။ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ၾကက္ဥကိုေထာင္လို႔ ရသလဲဆိုတာေလးကို စဥ္းစားၾကည့္ျပီးမွ ကိုလံဘတ္ရဲ့ နည္းလမ္းကို ဖတ္ၾကည့္ရင္ ပိုေကာင္းပါတယ္။

ပရိတ္သတ္ထဲမွာ အစြမ္းျပမဲ့လူ မရွိေတာ့ဘူးဆိုတဲ့အခါ ရွင္ဘရင္က ၾကက္ဥျပဳတ္ေထာင္ျပဖို႔ ကိုလံဘတ္ကို ဖိတ္ေခၚလိုက္ပါတယ္။ ဥာဏ္ၾကီးရွင္ကိုလံဘတ္က ၾကက္ဥျပဳတ္ရဲ႕ ထိပ္တဖက္ကို ခံုေစာင္းနဲ႔ အသာေလး ထုေခ်လိုက္ပါတယ္။ ထုေခ်လိုက္ေတာ့ ၾကက္ဥခြံ ေၾကသြားျပီမို႔၊ ၾကက္ဥထိပ္တဖက္က ေထာင္လို႔ရေအာင္ ျပားသြားပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုလံဘတ္က ထိပ္တဖက္ျပား သြားတဲ့ ၾကက္ဥကို ခံုေပၚမွာ ေထာင္ျပလိုက္ပါတယ္။ ကိုလံဘတ္ ၾကက္ဥျပဳတ္ေထာင္ျပတဲ့ နည္းလမ္းက ဘာမွမခက္ပါဘူး။  လြယ္လြယ္ေလး ဆိုေပမဲ့ ပုရိတ္သတ္ေတြမွာမရွိတဲ့ စိတ္ကူးဥာဏ္မ်ိဳး ကိုလံလတ္မွာရွိတာမို႔ ခ်ီးက်ဳးထိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာမေျပာျပတဲ့ ပုရိတ္သတ္ရဲ႕ တုန္႔ျပန္မွဳက တမ်ိဳးပါ။ ကိုလံဘတ္ကို ခ်ီးက်ဴးေထာပနာျပဳရမဲ့အစား၊ သူ႔လိုဆိုရင္ေတာ့ ငါတို႔လည္း ၾကက္ဥျပဳတ္ကို ေထာင္ျပနိဳင္တာေပါ့လို ဆိုၾကသတဲ့။

ပံုျပင္ထဲက ရွင္ဘုရင္ရဲ႕ ပုရိတ္သတ္ေတြဟာ သူတို႔မွာ ကိုလံဘတ္လို စြမ္းရည္မရွိဘူးဆိုတာကို လက္မခံၾကသလို၊ ကိုလံဘတ္ရဲ႕ အရည္အခ်င္းကိုလည္း အသိအမွတ္ မျပဳခ်င္ၾကပါဘူး။ ဒါဟာ လူေတြရဲ႕သဘာ၀ပဲ ဆိုတာကိုျမင္တတ္ေအာင္ ဆရာမက ဒီပံုျပင္ ေလးနဲ႔ ဥပမာေပး ႏွိဳင္းျပခဲ့ပါတယ္။ လူေတြအမ်ားစုဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သာ အေကာင္းျမင္ အထင္ၾကီးတတ္ၾကျပီး၊ လူတဖက္သား ကို အထင္ေသးလြယ္ အျပစ္တင္လြယ္ တတ္ၾကပါတယ္။ ပညာမျပည့္တဲ့ သူေတြဟာ သူတို႔သိသေလာက္ တတ္သေလာက္ ကိုအဟုတ္ၾကီးထင္ျပီး၊ သူမ်ားကို အထင္ၾကီးရမွန္းမသိေတာ့ေအာင္ ေဘာင္က်ဥ္းေနတတ္ ပါတယ္။ ပညာသိပ္တတ္တဲ့ သူေတြဟာ လည္း သူသာလွ်င္ အသိဆံုးအတတ္ဆံုး ဆိုတဲ့မာနစိတ္နဲ႔ လူေတြကို အထင္အျမင္ေသးတတ္ ၾကပါတယ္။

ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္း ေတြကေတာ့ မိမိအေၾကာင္းကို အမွန္တိုင္းသိၾကတယ္။ မိမိအပါအ၀င္လူတိုင္းမွာ အားနည္းခ်က္ အားသာခ်က္ေတြ ရွိေနတာမို႔ နိမ့္သူျမင့္သူအားလံုးကို တန္းဖိုးထားေလးစား တတ္ၾကပါတယ္။ သူတထူးရဲ႕ အရည္အခ်င္းနဲ႔ ထူးခၽြန္ ထက္ျမက္မွဳကို အသိအမွတ္ျပဳ ခ်ီးက်ဴးဖို႔ ၀န္မေလးၾက ပါဘူး။ ဒီလိုပညာရွိေတြပါ၀င္တဲ့ လူအဖြဲ႔အစည္းမွာဆိုရင္ အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ တန္ဖိုးထားေလးစားၾကသလို ညွိႏွိဳင္းေဆြးေႏြးရာမွာ သဟဇာတျဖစ္လြယ္ၾကတာမို႔ အက်ိဳးကိုညီညာစြာ ေဆာင္ရြက္ နိဳင္ၾကပါတယ္။ မိမိရဲ႕ယံုၾကည္ခ်က္ကိုသာ ပံုေသအမွန္လို႔ စြဲယူမထားပဲ တျခားတေယာက္ရဲ႕ သေဘာထားအျမင္ကို ထည့္သြင္း စဥ္းစား ပါတယ္။ သူ႔အျမင္ကိုယ့္အျမင္ေတြကို စိစစ္သံုးသပ္ျပီး၊ အမ်ားစုအက်ိဳးရွိမဲ့ နည္းလမ္းကို ေရြးခ်ယ္ဆံုးျဖတ္ၾကတာမို႔ အဖြဲ႔အစည္း တိုးတက္ေအာင္ျမင္ျပီး ေရရွည္တည္ျမဲပါတယ္။ တယူသန္အေတြးနဲ႔ အျမင္က်ဥ္းေျမာင္း ေနၾကသေရြ႕ေတာ့ ညီညြတ္မွဳ ရဖို႔ေ၀းေနမွာပါ။

အရာရာ ေနာက္က်က်န္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္ ကမၻာနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းနိဳင္ေအာင္ ညီညီညြတ္ညြတ္ အလုပ္ေတြလုပ္နိဳင္ဖို႔ ကၽြန္မတို႔ သေဘာထားအျမင္က်ယ္ ၾကရပါမယ္။ မိမိတို႔ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ အားသာခ်က္ေတြကို အစဥ္အျမဲဆန္းစစ္ျပီး၊ အားနည္းခ်က္ကို ၾကိဳးစားျပဳျပင္လို႔ အားသားခ်က္ကို ပိုေကာင္းေအာင္ စြမ္းေဆာင္နိဳင္ရပါမယ္။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ၊ လက္ေအာက္ငယ္သားေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္ အားသာခ်က္ေတြကိုလည္း အရွိအတိုင္းျမင္နိဳင္ သံုးသပ္နိဳင္ဖို႔လိုပါတယ္။ ကိုယ့္မွာ မရွိတဲ့အရည္းအခ်င္း သူ႔မွာရွိေန တယ္ဆိုရင္ အျမင္ၾကည္လင္စြာ အသိအမွတ္ျပဳ လက္ခံနိဳင္တဲ့ ႏွလံုးရည္ရွိၾကဖို႔ အေရးၾကီးပါတယ္။

သေဘာအျမင္က်ယ္ဖို႔ ပထမဆင့္အေနနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ကိုယ့္အေၾကာင္း အမွန္တိုင္းသိမွဳ (Self-Awareness) ရွိရပါမယ္။ မိမိရဲ႕ အားနည္းခ်က္ အားသာခ်က္အျပင္၊ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး၊ ခံယူခ်က္သေဘာထားနဲ႔ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို အရွိတိုင္းရိုးသားစြာ သိျမင္နိဳင္ဖို႔ အခ်ိန္ရွိသေရြ႕ ေလ့က်င့္ေနရပါမယ္။ တစံုတေယာက္ကို ေ၀ဖန္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ကိုကိုယ္ အရင္ဆံုးျပန္ ၾကည့္တတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ လူေတြ ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္အသိဆံုးလို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ ကၽြန္မေတာ့ အဲဒီလိုမထင္ ပါဘူး။ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ ျပန္သိဖို႔ဆိုတာ လြယ္သလိုန႔ဲ အင္မတန္နက္နဲ ပါတယ္။ အတိုင္းအတာတခုထိ ရင့္က်က္မွဳရွိမွသာ ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္သေဘာအမွန္ အရည္အေသြးမွန္ကို ျပန္နိဳင္ၾကပါတယ္။

ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္ျပန္သိအာင္ ေလ့က်င့္တဲ့ နည္းလမ္းေကာင္းေတြ မ်ားစြာရွိပါတယ္။ တေန႔ကုန္သြားရင္ မိမိရဲ႕တေန႔တာ အေတြ႔အၾကံဳေတြကို ျပန္စဥ္းစားသံုးသပ္ျခင္း၊ ဒိုင္ယာရီေရးမွတ္ျခင္းျဖင့္ ကိုယ္ရဲ႕ ကာယကံ၊၀စီကံ၊မေနာကံေတြကို ျပန္ေလ့လာ ဆန္းစစ္နိဳင္ပါတယ္။ ေန႔စဥ္ရင္ဆိုင္ေတြ႔ၾကံဳရတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြအေပၚ ကိုယ္၊ႏွဳတ္၊ႏွလံုး သံုးပါးနဲ႔တုန္႔ျပန္ ေျဖရွင္းတဲ့ မိမိရဲ႕စိတ္ခံစား ခ်က္ေတြ၊ အျပဳအမူ၊ အေျပာအဆိုေတြကို အစဥ္အျမဲ ျပန္လည္ဆန္းစစ္ျခင္းျဖင့္ မိမိရဲ႕အေၾကာင္းကို ပိုပိုျပီးသိလာနိဳင္ပါတယ္။ ဥပမာ လူေတြကကိုယ့္ကို ေတာ္တယ္လို႔ခ်ီးမြမ္းရင္ သူတို႔ေျပာတဲ့အတိုင္း ကိုယ္တကယ္ေတာ္သလား ဆိုတာျပန္သံုးသပ္နိဳင္ ရပါမယ္။ ခ်ီးက်ဴးခံရတဲ့အခါ ႏွစ္သက္သေဘာက်မိတဲ့ မိမိရဲ႕စိတ္သေဘာကို သတိျပဳမိရင္၊ ခ်ီးက်ဳးေျပာဆိုျခင္းကို လိုလားၾကတဲ့ လ႔ူသဘာ၀ကို နားလည္လာပါတယ္။ သို႔ကလိုပဲ လူေတြကိုယ့္ကို မေကာင္းေ၀ဖန္တဲ့အခါ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ စိတ္ခံစားမွဳကို အရင္းဆံုး ျပန္ၾကည့္သင့္ပါတယ္။ စိတ္ဆိုးသလား၊ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားသလား၊ စိတ္ဓာတ္က်သြားသလား စတဲ့မိမိရဲ႕ စိတ္အေျခအေနကို ျပန္သိနိဳင္ရပါမယ္။

ေ၀ဖန္အျပစ္တင္မွဳအေပၚ စိတ္မသက္သာျဖစ္ေနရင္ မိမိျပဳခဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ကိုပဲ ျပန္သံုးသပ္ရပါမယ္။ ျပဳခဲ့မိတဲ့ အားနည္းခ်က္၊ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ေတြကို အမွန္တိုင္းျပန္ျမင္နိုင္ျပီး၊ ပိုေကာင္းေအာင္ျပဳျပင္ ရမွာပါ။ ပိုေကာင္းေအာင္ ၾကိဳးစားနိဳင္တဲ့အခါ အားေပး ေထာက္ခံမွဳ ေတြျပန္ရလာျပီး၊ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မွဳေတြရလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာင္သူမ်ားရဲ႕အမွားကို ျမင္ရင္လည္း ကိုယ္တိုင္ မွားခဲ့ ဖူးတာကိုဆင္ျခင္မိျပီး နားလည္ေပးတတ္သြား ပါတယ္။ ေ၀ဖန္မွဳေတြေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္က်ခဲ့ဖူးတာကို ျပန္အမွတ္ရမိရင္ အျခားလူေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကို စာနာေထာက္ထားတတ္ျပီး၊ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ ေ၀ဖန္အၾကံေပးမွဳေတြနဲ႔ ကူညီေဖးမ နိဳင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္မွားခဲ့ဖူးတာေတ၊ြ အားနည္းခ်က္ေတြ ျပန္သံုးသပ္တဲ့ အက်င့္မရွိရင္ ျပသနာၾကံဳတဲ့အခါ တစံုတေယာက္ကို အျပစ္ပံုခ်၊ တရားခံရွာတတ္တဲ့ အက်င့္ေတြစြဲေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

စာဖတ္ျခင္းျဖင့္လည္း အေတြးအျမင္သစ္ေတြ ရလာသလို ျပဳျပင္စရာေတြကို ျမင္နိဳင္လာပါတယ္။  ဥပမာျပရရင္ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအၾကာင္းေတြ၊ သူ႔ရဲ႕သမိုင္း၀င္မိန္႔ခြန္းေတြကို ဖတ္ရတဲ့အခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေပၚ ေလးစားၾကည္ညိဳစိတ္ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ကၽြန္မတို႔ သာမန္လူေတြရဲ႕ စိတ္ရင္းအမွန္ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ အာဇာနည္ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ယွဥ္ရင္ တျခားစီပဲဆိုတာကို သိျမင္လာပါတယ္။ ဒီလိုကိုယ့္စိတ္ထား အမွန္ကိုသိလိုက္ျပီး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေပၚ ၾကည္ညိဳစိတ္က ေစ့ေဆာ္မွဳေၾကာင့္ နိဳင္ငံသားေကာင္း တေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားျပဳျပင္လုိတဲ့ စိတ္ဆႏၵေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ေရး  အထၳဳပၸတၱိေတြကို ဖတ္ျခင္းျဖင့္လည္း စာေရးတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ား သူတို႔ကိုယ္ကို ဘယ္လိုျပန္ေ၀ဖန္ သံုးသပ္ထားသလဲ ဆိုတာကို မွတ္သားအတုယူ နိဳင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္တကယ္သိျပီး၊ ပိုေကာင္းေအာင္ အျမဲျပဳျပင္နိဳင္ဖို႔ စာေတြမ်ားမ်ား ဖတ္သင့္ပါတယ္။ ပိုျပီးအဆင့္ျမင့္နိဳင္မယ္ဆိုရင္ ရုပ္နာမ္ဓမၼ သခၤါရေတြကို ရွဳမွတ္ပြါးမ်ားျခင္းနဲ႔ သတိပဌာန္ က်င့္စဥ္ေတြဟာ  မိမိတို႔ရဲ႕ အတြင္းသ႑ာန္ကို ပကတိအတိုင္း အေသးစိပ္ ျပန္ျမင္ေအာင္ၾကည့္တဲ့ အက်င့္ျမတ္ေတြပါ။

အဖြဲ႔အစည္းေတြမွာ အခ်င္းခ်င္း သဟဇာတျဖစ္ၾကျပီး၊ ညီညြတ္မွဳအားေကာင္းေစဖို႔ လူတိုင္းမိမိတို႔ရဲ႕ ကံသံုးပါးကို အျမဲျပန္ၾကည့္ သင့္တယ္လို႔ အၾကံျပဳခ်င္ပါတယ္။ ပညာရပ္စာေပတိုင္းမွာ ျပန္လည္ၾကည့္ျမင္ သံုးသပ္ျခင္း (Reflection) ဟာ အေရးၾကီးတဲ့ အေလ့အက်င့္ ျဖစ္တယ္လို႔ အဆိုျပဳထားပါတယ္။ ဆိုပါစို႔ သူနာျပဳဆရာမတေယာက္ဆိုရင္ ေန႔စဥ္လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ သူနာျပဳစုျခင္း အလုပ္ေတြ၊ လူနာနဲ႔ဆက္ဆံေရး အေျခအေနေတြကို အျမဲျပန္သံုးသပ္ေနရပါမယ္။ ေျပာင္းလဲတိုးတက္ေနတဲ့ ေခတ္ၾကီးမွာ အရင္က သိထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြဟာ မမွန္ေတာ့တာေတြ ရွိေနပါတယ္။ အရင္ကသိထား တတ္ထားတာထက္ ပိုေကာင္းတဲ့ နည္းလမ္းေတြကို လက္ခံသင္ယူနိုင္တဲ့ ပြင့္လင္းတဲ့အျမင္ေတြ ရွွိရပါမယ္။ အေတြ႔အၾကံဳေတြကို လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား၊ အၾကီးအကဲ မ်ားနဲ႔ အျပန္အလွန္ ႏွီးေႏွာေဆြးေႏြးျခင္း၊ အျပဳသေဘာ ေ၀ဖန္အၾကံေပးျခင္းျဖင့္ ျပဳျပင္စရာေတြ၊ အျမင္သစ္ေတြ ရလာပါတယ္။ ပညာေရး၊ စီမံခန္႔ခြဲေရး၊ ဖြံ႔ျဖိဳးေရးပညာနဲ႔ အျခားပညာရပ္ ေတြမွာလည္း ျပန္လည္ၾကည့္ျမင္ သံုးသပ္ျခင္းေတြရွိဖို႔ အေရးၾကီးပါတယ္။

ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျမဲျပန္လည္ သံုးသပ္ဆင္ျခင္နိဳင္ျပီး၊ ကိုယ့္အေၾကာင္းကို အမွန္တိုင္းသိၾကသူေတြဟာ ေလာကသဘာ၀နဲ႔ လူ႔သေဘာေတြကို ေကာင္းေကာင္း နားလည္ၾကသလို စိတ္သေဘာထား ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ ၾကပါတယ္။ ဒီလို သေဘာထား အျမင္က်ယ္တဲ့သူေတြနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံရတာ အင္မတန္ စိတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္း ပါတယ္။ လူတိုင္းမိမိနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံရတဲ့ သူေတြကို စိတ္ခ်မ္းသာမွဳေပးနိဳင္ၾကရင္ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္ဟာ ျငိမ္းခ်မ္းသာယာ ေနမွာပါ။ အမ်ားအက်ိဳး တိုင္းျပည္အက်ိဳးအတြက္ နိဳင္ရာတာ၀န္ကို ႏွလံုးရည္ျပည့္၀စြာ ထမ္းေဆာင္နိဳင္ၾကဖို႔ ကိုယ္၊စိတ္၊ႏွလံုး ကံသံုးပါးကို အျမဲဆင္ျခင္၊ သံုးသပ္ ျပဳျပင္ၾကစို႔လို႔ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ

စံပယ္ျဖဴ

အျပင္စီးမဂၢဇင္း၊ စက္တင္ဘာလ ၂၀၁၂။

ဘ၀ပုစ ၦာ

ဘ၀ဆိုတာ
အတၱလား အနတၱလား
အဓိပၸါယ္ ေဖြရွာသိဖို႔
သခ်ၤာပုစ ၦာတြက္ရသလို
ပံုေသနည္းလြဲေနရင္
အေျဖမွန္ရဖို႔ခက္တယ္။

သင္၊ေတြး၊အံ၊ရြတ္ တပည့္၀တ္အတိုင္း
စာသင္ခန္းက ပုစ ၦာေတြကို
ဆရာေတြသင္လို႔ တြက္တတ္ခဲ့တယ္။
စာသင္ခန္းရဲ႕ အျပင္ဘက္ကမၻာ
ေလာကဟင္းလင္းျပင္မွာ
ဘ၀ပုစ ၦာေတြကို
သင္ဘယ္လိုတြက္မလဲ...

၀ါဆိုိမိုးနဲ႔ ေ၀းတဲ့အခါ

၀ါဆိုမိုးကိုလား..

သိပ္လြမ္းပါတယ္။

ဟိုး..ငယ္ငယ္တုန္းက
မိုးရြာရင္ မိုးေရခ်ိဳးရတာ
သိပ္ေပ်ာ္ပါတယ္။
ေအးျမတဲ့ ၀ါဆိုမိုးက
တို႔မ်ားရဲ႕ ငယ္ဘ၀ကို....

လန္းဆန္းေစခဲ့တယ္။   ။

ေျဖေဆး ရွိသည္..

မွတ္မွတ္ ရရ..လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္မ်ားစြာက
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို
နာေနေသာ ႏွလံုးသားနဲ႔

The Passive: General

The Passive: General

Passive voice နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေျခခံအသံုးအႏွဳန္းေတြကိုသိၾကျပီးသားျဖစ္မွာပါ။ ပံုေသနည္းေလးကို မွတ္မွိလြယ္ေအာင္ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းစာေၾကာင္းေတြနဲ႕ ေလ့လာနိဳင္ပါတယ္။

Present simple:                am/are/is + past participle                

                                     e.g. The office is closed.

Present continuous:                 am/are/is + being + past participle

                                             e.g. The office is being closed at the moment.

က်န္းမာေသာလူေနမွဳဘ၀ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ တာ၀န္

ဖိုရမ္တခုက အေမးအေျဖေလးတခု ကၽြန္မအေတြးထဲ၀င္လာလို႔ ေလ့လာမွတ္သားမိသမွ်ကို ျပန္လည္ေရးသားလိုပါတယ္။ ပိုက္ဆံ ေပးနိဳင္မွ  အရည္အေသြးျပည့္၀ေသာ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မွဳနဲ႔ ေဆးကုသမွဳကို ခံယူခြင့္ရွိတယ္၊ ဆင္းရဲတဲ့ ျပည္သူေတြ ပိုက္ဆံမရွိလို႔ ေဆးကုသခြင့္ မရၾကဘူးဆိုရင္ တရားမွ်တ ပါသလားတဲ့။ ျပန္ေျဖတဲ့ ေက်ာင္းသူက ဒါဟာ မတရားပါဘူးတဲ့။ ပိုက္ဆံမရွိလို႔ ေဆးကုသခြင့္ မရဘူးဆိုတာ လံုး၀မျဖစ္သင့္ ပါဘူးတဲ့။ ဒီေမးခြန္းရဲ႕ အေျဖကို ကၽြန္မ အျပည့္အ၀ေထာက္ခံ ပါတယ္။ နိဳင္ငံသားတိုင္း လိုအပ္တဲ့ ေဆးကုသခြင့္ရေရးဟာ အေျခခံ လူ႔အခြင့္အေရးတရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။

လူသားဆန္တဲ့ ႏွလံုးသားရွိသူတိုင္းလည္း ဒီအေျဖကို သေဘာတူလက္ခံ ၾကပါလိမ့္မယ္။ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ လူမ်ိဳးဘာသာမေရြး အရည္အေသြးျပည့္၀၍ အႏၱရာယ္ကင္းေသာ ေဆးကုသမွဳနဲ႔ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မွဳကို လူတိုင္းတန္းတူ ခံစားခြင့္ရွိပါတယ္။ လူတိုင္း က်န္းမာေရး၀န္ထမ္းမ်ားရဲ႕ ေလးစားသမွဳနဲ႔ အေရးတယူျပဳ ေဆာင္ရြက္ကုသေပးတဲ့ ၀န္ေဆာင္မွဳကို ရခြင့္ရွိပါတယ္။

ဥယ်ာဥ္မွဴး၏ အေတြးစုမ်ား..

 

`ေတာင္.... ေတာင္...ေတာင္ေတာင္..ေတာင္`

`ေဟး..ေဟး...........`

ေက်ာင္းဆင္းသံေခ်ာင္းေခါက္သံၾကား လို႔ေက်ာင္းသားေတြ ေပ်ာ္ျမဴးေနၾကတယ္။ ဒီေန႔ ေသာၾကာေန႔ဆိုေတာ့ သူတို႔ေတြပိုေပ်ာ္ေနၾကတယ္။ ကၽြန္မလည္း ဒီေန႔အတြက္ သင္ခန္းစာျပီးသြားျပီမို႔ စာသင္ရပ္လိုက္ျပီး..... 

 `သားတို႔သမီးတို႔ေရ.. စေနတနဂၤေႏြ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ စာစာစီစာကံုးေရးခိုင္းထားတာ သတိရတယ္ေနာ္`

`သတိရပါတယ္ဆရာမ၊ ကၽြနု္ပ္ဧ။္ရည္မွန္းခ်က္ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ စာစီစာကံုးေရးလာ ရပါမယ္ဆရာမ`

`ေအးဟုတ္တယ္.. တနလၤာေန႔မွာအားလံုးစံု ရမယ္ေနာ္`

`ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာမ`

`ေနာက္ျပီး.. ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ဘာေတြလုပ္ဖို႔ ဆရာမမွာထားေသးလဲ သားတို႔သမီးတို႔`

Those days I don’t want to forget

I was brought up from a village of Myanmar; the way of life there is very simple and ordinary. I attended primary and secondary school at my village. We got to enjoy three months holiday every year, from March to May.

My father and mother were raised from different villages, and we were living in my father’s village. Two villages of my father and mother are very far, and we visited to my mother’s village during summer holiday. It had been a great time for us to see our grandparents, cousins and all other relatives of my mother.

Those days in 1980s, bull-carts were the only popular vehicles for the rural families to travel around. Bicycle was another choice of vehicle, but it could carry only two persons not the whole family. Therefore, we travelled from my father’s village to my mother’s village by bull-cart which could accommodate seven family members of us and some goods. Two pitiful bulls had to carry the heavy cart occupied by seven persons and the stuff which is brought to give presents for our grandparents and relatives.

ခေရ စံပယ္ ႏွင္းဆီ

ေရာင္စံုအလွပန္းမ်ိဳးစံုထဲက ခေရ စံပယ္ ႏွင္းဆီတို႔နဲ႕ ကၽြန္မရင္းႏွီးခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ေရးဖြဲ႕လိုပါတယ္။ ပန္းခ်စ္သူတိုင္း၊ ဥယ်ဥ္မွဴးတိုင္း ဒီပန္းသံုးမ်ိဴးလံုးကို ႏွစ္သက္ၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ ႏြမ္းေျခာက္သြားတဲ့ အထိရနံ႔မျပယ္တဲ့ ခေရကို ကၽြန္မခ်စ္ ပါတယ္။ ျဖဴစင္ျပီးရနံ႔သင္းတဲ့ စံပယ္ကိုလည္း ႏွစ္သက္ျမတ္နိဳးပါတယ္။ ႏွင္းဆီကိုေတာ့ လွလို႔ၾကိဳက္ပါတယ္။

ကေလးဘ၀တုန္းက ကၽြန္မနဲ႔ အရင္းနီးခဲ့ဆံုးပန္းက ခေရပါ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မတို႔ေနတဲ့ အေဖ့ရြာမွာ ခေရပင္မရွိပါဘူး။ အေမ့ရြာက အဖြားတို႔အိမ္နားမွာ ခေရပင္ၾကီးရွိပါတယ္။ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္လို႔ အေမ့ရြာကိုအလည္ျပန္ရင္ မနက္တိုင္း ကစားေဖာ္သူငယ္ခ်င္း ေတြနဲ႔အတူ ခေရပန္းေကာက္ၾက ပါတယ္။ ေျမေပၚမွာ ျပန္႔ၾကဲေနတဲ့ ခေရပန္းေတြကိုေကာက္ျပီး ခေရကံုးသီ ခဲ့တာေတြကို ကၽြန္မ ျပန္လြမ္းမိပါတယ္။ ေျမေပၚမွာ ေကာက္စရာခေရပြင့္ေတြ မက်န္ေတာ့ရင္ အပင္ေပၚကေၾကြလာမဲ့ ခေရပန္းေတြကို ေစာင့္ဖမ္းၾက ပါတယ္။ အပင္ေပၚကေၾကြျပီး ေလယူရာ၀ဲက်လာတဲ့ ခေရတပြင့္ကိုဖမ္းမိရင္ ကစားပြဲတခုကို အနိဳင္ရသလို ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူး ခဲ့ၾက ပါတယ္။ ဒီလို အပူအပင္ကင္းျပီး ခိ်ဳဆိမ့္တ

အမ်ိဳးခ်စ္ေသာ အာဖရိကန္မ်ား

အာဖရိကန္ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ပံုကို ကၽြန္မတို႔ ငယ္ငယ္က ျမန္မာဖတ္စာအုပ္ထဲမွာ ကပၸလီလူမ်ိဳးဆိုျပီး ေတြ႔ဖူးခဲ့ ပါတယ္။ အသားမဲမဲ ႏွဳတ္ခမ္းလန္ျပီး အလြန္အက်ည္းတန္တယ္လို႔ပဲ စိတ္ထဲမွတ္လိုက္မိ ပါတယ္။ ဒီလိုလူသားမ်ိဳးႏြယ္ ဟာလည္း ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္လို႔ မေတြးမိခဲ့တာအမွန္ပါ။ အာဖရိကတိုက္ဖြား လူမ်ားနဲ႔ ကၽြန္မ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ရလိမ့္ မယ္လို႔ ထင္မွတ္မထားခဲ့ပါဘူး။ ေမွ်ာ္လင့္မထားပဲ သူတို႔ေတြနဲ႔ (၂)ႏွစ္ၾကာ ထိေတြ႔ရင္းႏွီးခဲ့ရတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳေတြက ကၽြန္မအတြက္ အမွတ္ရစရာေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။

စရင္ဘန္း(Seremban)မွာ (၂)ႏွစ္ အလုပ္လုပ္ျပီးေတာ့ ကြာလာလမ္ပူ၊ ခ်ရတ္(စ္)က UCSI တကၠသိုလ္မွာ ကၽြန္မ အလုပ္ရခဲ့ပါတယ္။ သူနာျပဳေက်ာင္းသူေတြကို လက္ေတြ႔သင္ၾကား ၾကီးၾကပ္ရတဲ့ Clinical Instructor အလုပ္ကို (၂)ႏွစ္ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြထဲမွာ မေလးရွားနိဳင္ငံသား ေတြအျပင္ ထိုင္း၊တရုတ္၊ဗီယက္နမ္၊ အီရန္နဲ႔ ေဘာ့စ၀ါးနား၊နိဳင္ဂ်ီးရီးယား၊ကင္ညာစတဲ့ အာဖရိကန္နိဳင္ငံက ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြလည္း ပါပါတယ္။ နိဳင္ငံတကာကလာတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြထဲမွာ တမူထူးျခားတဲ့ အာဖရိကန္ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြ အေၾကာင္းကို ......

သင့္ေက်ာက္ကပ္ကို ကာကြယ္ပါ

စရန္ဘန္း (Seremban) ျမိဳ႕က မာ၀ါေက်ာက္ကပ္ေဆးေသာဌာန (Mawar Haemodialysis Center) မွာလုပ္ခဲ့တုန္းက အေတြ႔အၾကံဳ တခ်ိဳ႕ကို ေရးသားေဖာ္ျပလိုပါတယ္။ ေက်ာက္ေရာဂါ လူနာေတြအေၾကာင္း လည္းသိရ၊ မိမိတို႔ရဲ႕ ေက်ာက္ကပ္ကို ေရာဂါမရေအာင္ ကာကြယ္ဖို႔လည္း သတိရသြားေစဖို႔ပါ။ မေလးရွားကို ပထမအၾကိမ္လာေတာ့ စရန္ဘန္း မွာ (၂)ႏွစ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေပ်ာ္ခဲ့သလားလို႔ေမးရင္ေတာ့ ခ်ိဳေသာခါးေသာ အေတြ႔အၾကံဳမ်ားနဲ႔အတူ ဘ၀ေပး အသိတခ်ိဳ႕ ရလိုက္တယ္လို႔ ေျဖခ်င္ပါတယ္။

ပံုမွန္အားျဖင့္ လူတိုင္းမွာ ေက်ာက္ကပ္(၂)ခု ရွိတယ္ဆိုတာ သိၾကမွာပါ။ ေက်ာက္ကပ္တစ္လံုး မေကာင္းရင္ က်န္တဲ့တစ္လံုးနဲ႔ အသက္ရွင္နိဳင္ပါတယ္။ (၂)ခုလံုး ပ်က္စီးသြားရင္ေတာ့ ေက်ာက္ကပ္အစားထိုးျခင္း သို႔မဟုတ္ ေက်ာက္ကပ္ေဆးျခင္း (Dialysis) ျဖင့္သာ အသက္ရွင္နိဳင္ပါတယ္။ ေက်ာက္ကပ္အစားထိုးဖို႔ ဆိုတာအလွဴရွင္ရွိဖို႔လိုျပီး၊ ေငြကုန္မ်ားတာေၾကာင့္ လူနာအမ်ားစုဟာ တစ္ပတ္ကို(၃)ၾကိမ္ ေက်ာက္ကပ္ ေဆးျပီး အသက္ရွင္ေနၾကရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ အျပင္ေဆးခန္းမွာ ေက်ာက္ကပ္တခါေဆးရင္ က်ပ္ ၅၀၀၀၀ (၂၀၀၇ခုႏွစ္တုန္းကပါ)၊ တပတ္ (၃)ၾကိမ္ဆိုရင္ တစ္သိန္းခြဲ၊ တစ္လကို ၆သိန္း၊ အျခားစရိတ္ ေတြနဲ႔ေပါင္းလိုက္ရင္ ၇သိန္း ၈သိန္းေလာက္ လစဥ္ကုန္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ခ်မ္းသာတဲ့ေက်ာက္ ကပ္ေရာဂါသည္ေတြပဲ အသက္ရွင္ဖို႔အခြင့္အေရး ရွိၾကပါတယ္။ပိုက္ဆံမရွိရင္ေတာ့ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနရံုပဲရွိပါတယ္။ အစိုးရေဆးရံုၾကီးေတြမွာ ေက်ာက္ကပ္ေဆးရင္ စရိတ္သက္သာေပမဲ့ စက္အေရ အတြက္လံုေလာက္ေအာင္ မရွိပါဘူး။ ေက်ာက္ကပ္ေဆးဖို႔ မတတ္နိဳင္တဲ့အတြက္ ေ၀ဒနာကို အလူးအလဲ ခံရင္း.....

ျပည္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ နိဳင္ငံေရး အသိ

နိဳင္ငံေရး အသိဆိုလို႔ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ စကားလံုးေတြသံုးျပီး ေရးမလို႔မဟုတ္ပါဘူး။ နိဳင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္ သက္ရင္ ကၽြန္မက မူၾကိဳအဆင့္ေတာင္ မေရာက္ေသးပါဘူး။ အခုမွ တေရးလန္႔နိဳးျပီး အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖစ္ေန တုန္း လို႔ဆိုရင္ပိုမွန္ပါတယ္။ ကၽြန္မျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ လူမွဳပတ္၀န္းက်င္အၾကာင္းနဲ႔ ကၽြန္မ တေရးနိဳးလာရတဲ့ အေၾကာင္းကိုပဲ ေျပာျပခ်င္တာပါ။

နိဳင္ငံေရး ဆိုတဲ့စကားကို ၈၈ အေရးအခင္းမွာစျပီး ရင္းႏွီးခဲ့တာပါ။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မ ေလးတန္းပဲရွိေသး တယ္။

ဆရာ ေမာင္စိန္၀င္း (ပုတီးကုန္း) ဧ။္ ေဒါင္း က တဲ့ ေန႔

ဘယ္ေတာမွာေနေန

ဘယ္ေျမကိုေျပာင္းေျပာင္း

အေရးအေၾကာင္းဆို

ေသြးမေျပာင္းရဘူး

ေရွးေဒါင္းတို႔ရဲ႕ သမိုင္းအစဥ္ ။

တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳး

ျပည္သူ႔အက်ိဳးဆို အၾကာင္းမေရြး

ေဒါင္းေသြးသည္ ေခါင္းမညြတ္

ေဒါင္းခြတ္ခဲ့ျပီရာဇ၀င္ ။

ျပည္သူေတြနဲ႔ ထာ၀ရလက္တြဲ

ျပည္သူထဲမွာအတူေန

အပူေ၀အတူမွ်

ဒုကၡအေထြေထြကလြတ္ေၾကာင္း

ခြပ္ေဒါင္းေဟ့ မာန္ေလ

ရန္ျမင္သမွ် ရင္ဆိုင္ေတြ႔ ။

စမ္းကေလးေတြေအး

ပန္းကေလးေတြေမႊး

ငွက္ကေလးေတြတးဆို

ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို သူတို႔ၾကိဳေတာ့

ျမိဳင္ယံညိဳ ဟို..ရိုးအေျခက

အိုးေ၀...အိုးေ၀...မဂၤလာသံအေပါင္းခရေအာင္

အဲဒီေန႔က...

ေဒါင္း က တဲ့ ေန႔ ။

ေမာင္စိန္၀င္း (ပုတီးကုန္း)  

အျပင္စီးမဂၢဇင္း၊ အမွတ္ ၁၃၊ မတ္လ ၂၀၁၂

တစ္ပါးသီလျဖင့္ ပြင့္ေသာပန္းတိုင္းလန္းေစခ်င္

ကိုယ္က်င့္သီလနဲ႔ပတ္သက္ျပီး လူတိုင္းလိုလိုၾကားဖူးၾကမဲ့ အဆိုအမိန္႔ေလးကို ကၽြန္မထပ္ျပီးမွ်ေ၀ခ်င္ ပါတယ္။ (When wealth is lost, nothing is lost) ဓနဥစၥာေတြ ပ်က္စီးေပ်ာက္ဆံုးသြားရင္ ဘ၀မွာ ဘာမွမဆံုးရွံဳး သြားပါဘူးတဲ့။ ပစၥည္းဥစၥာဆိုတာ ျပန္ျပီးရွာေဖြစုေဆာင္းလို႔ ရပါတယ္။ (When health is lost, something is lost) က်န္းမာေရးခၽြတ္ယြင္းရင္ေတာ့ ဘ၀မွာတစံုတရာ ဆံုးရွံဳးလိုက္ရပါျပီတဲ့။ (When character is lost, everything is lost) ကိုယ္က်င့္သီလေတြ ပ်က္စီးကုန္ျပီဆိုရင္ေတာ့ ဘ၀မွာရွိသမွ် အရာအားလံုး ဆံုးရွံဴးသြားပါျပီတဲ့။ ကိုယ္က်င့္သီလနဲ႔ ျပည့္စံုမွသာ အသက္ရွင္ရတာ အဓိပၸါယ္ရွိတယ္လို႔ ပညာရွိေတြက ႏွလံုးသြင္းထားၾက ပါတယ္။

ကၽြန္မအရြယ္ေရာက္လို႔ လူ႔သဘာ၀နဲ႔ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္ကို စူးစမ္းတတ္တဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ငါးပါးသီလလံု ျပီး ရိုးသားေျဖာင့္မတ္တဲ့လူေတြ........

ဆရာၾကီး မင္းသု၀ုဏ္ဧ။္ သေျပညိဳ

သူ႔ေခါင္းမွာတဲ့ သေျပညိဳ၊
ငါ့ေခါင္းမွာတဲ့ သေျပညိဳ။
တို႔ေျမမွာ တို႔ေမကမ္းပါတဲ့
သေျပညိဳ ေရႊဘိုပန္းဟာက
လန္းလွ်က္ပါကို။
အားမေလွ်ာ့ေလနဲ႔
လာေတာ့မကြဲ႔ ေရႊဗဟိုရ္
ေလခ်ိဳကအေသြး။
လင္းၾကက္အေဆာ္
ကြင္းထက္မွာတူေပ်ာ္ေပ်ာ္နဲ႔
ျပည္ေတာ္ကို ရည္ေမွ်ာ္မွန္းကာပ
ေရာင္နီမွာ ေအာင္စည္ရြမ္းရေအာင္
သေျပညိဳ ေရႊဘိုပန္းရယ္နဲ႔
လွမ္းၾကစို႔ေလး။    ။

မင္းသု၀ုဏ္
(၄၊၄၊ ၁၉၃၈)

အျပင္စီးမဂၢဇင္း၊ အမွတ္ ၁၃၊ ဇန္န၀ါရီလ ၂၀၁၂။

Some people believe that a sense of competition in children should be encouraged. Others believe that children who are taught to co-operate rather than compete become more useful adult.

Nurturing the mind of the children is the major important issue in today society. Most of the people especially the parents believe that their children should be encouraged to be competitive. In my opinion, I agree with the other belief that co-operation, instead of competition, should be learned since childhood so that they will become well productive individuals in the future.

Traditionally, the parents and teachers have been training the children to be ......

ေရခ်မ္းအိုးစင္

ျမန္မာျပည္ရဲ႕ေက်းလက္က ေရခ်မ္းအိုးစင္ေတြအေၾကာင္း ကၽြန္မအလြမ္းေျပ စာေရးခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ေတာရြာတြမွာ ေရဗူးသယ္စရာမလိုဘဲ ခရီးသြားလို႔ရပါတယ္။ ရြာတိုင္းမွာ ေရခ်မ္းအိုးစင္ရွိတာမို႔ ခရီးသြား ရင္းေရဆာရင္ အဆင္သင့္ ေရခပ္ေသာက္ျပီး အေမာေျဖနိဳင္ပါတယ္....

စနစ္တက် ပုဒ္ျဖတ္ျခင္း

၂ဝဝ၃ခုႏွစ္ ခရစ္စမတ္ကာလတံုးက ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံမွာ ေမွ်ာ္လင့္မထားဘဲ ေရာင္းအားအေကာင္းဆံုး စာရင္းမွာ ပါဝင္သြားခဲ့တဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ကေတာ့ Lynn Truss ေရးတဲ့ Eats, Shoots and Leaves (စားတယ္၊ ပစ္တယ္၊ ထြက္သြားတယ္) ဆိုတဲ့ စာအုပ္ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။

စာအုပ္အမည္ကို ဟာသတစ္ခုကေန ရယူထားတာျဖစ္ပါတယ္။ ပန္ဒါဝက္ဝံတစ္ေကာင္က ေကာ္ဖီဆုိင္တစ္ဆုိင္ထဲကို ဝင္သြားပါသတဲ့။ ပန္ဒါဝက္ဝံက အသားညႇပ္မုန္႕တစ္ခုကို စားတယ္။ ေသနတ္ကို ထုတ္၊ ေလထဲေထာင္ပစ္ၿပီး တံခါးေပါက္ကေန ထြက္သြားမလို႕ လုပ္ပါသတဲ့။ အဲဒီေတာ့ စားပြဲထိုးက နားမလည္တာနဲ႕ ပန္ဒါဝက္ဝံကို ဒါက ဘာလုပ္တာလဲလို႕ ေမးပါတယ္။ ဝက္ဝံက ေတာ႐ိုင္းတိရစၦာန္ေတြအေၾကာင္း ေရးသားထားတဲ့ စနစ္တက် ပုဒ္ျဖတ္မထားတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ျပပါသတဲ့။ စာအုပ္ထဲမွာ “Panda. Large black-and-white bear-like mammal, native to China. Eats, shoots and leaves”. (ပန္ဒါဝက္ဝံ။ အျဖဴႏွင့္ အမဲ ႏွစ္ေရာင္စပ္ ဝက္ဝံႏွင့္တူေသာ အ႐ြယ္အစားႀကီးေသာ ႏို႕တိုက္သတၱ၀ါ၊ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမွာ ေပါက္ပြား။ စားသည္၊ ပစ္သည္၊ ထြက္ခြာသြားသည္။) လို႕ ေရးထားတယ္။ (Eats shoots and leaves = ႐ြက္ႏုႏွင့္ သစ္႐ြက္မ်ား စားသည္) လို႕ ဆိုရမယ့္အစား ေကာ္မာ ပိုထည့္မိလို႕ အဓိပၸာယ္ ေျပာင္းသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ shoot ကို noun အေနနဲ႔ သံုးရင္ ႐ြက္ႏု၊ verb အေနနဲ႕ သံုးရင္ ပစ္သည္ လို႕ အဓိပၸာယ္ ေျပာင္းပါတယ္။)

စာေရးသူက ပုဒ္ျဖတ္မမွန္ကန္ရင္ နားလည္မႈ လြဲမွားႏုိင္ေၾကာင္း၊ ဒါမွမဟုတ္ ႐ႈပ္ေထြးမႈ ျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း ျပတာျဖစ္ပါတယ္။ ပုဒ္ျဖတ္ရျခင္း ရည္႐ြယ္ခ်က္ကေတာ့ အဓိပၸာယ္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ႐ွင္းလင္းေစဖို႕ ျဖစ္ပါတယ္။

Full-stop

ျပည့္စံုတဲ့ ဝါက်အဆံုးမွာ သံုးရပါတယ္။ ေကာ္မာေလာက္နဲ႕ မလံုေလာက္ဘူး။ သီးျခားမရပ္တည္ႏုိင္တဲ့ အထူးျပဳပုဒ္မ်ားအတြက္ေတာ့ Full-stop ကို မသံုးရဘူး။ ဥပမာ if the outstanding amount is not paid. (က်န္႐ွိေနေသာ ေငြပမာဏကို မေပးေခ်ပါက။) လို႕ သံုးရင္ မမွန္ဘူး။ အခုေခတ္

In many countries school have several problems with student behaviour. What do you think are the causes of this? What solution can you suggest?

Nowadays, the school teachers and University lecturers are complaining about student behaviours. The most common behavioural problems are poor self control, disobedience and less respect. In my view, the causes of these problems are due to poor parental control and environmental influences.

In modern society, people take only one child or two because.......

သာဓု ေခၚလိုက္ၾကရေအာင္ သူငယ္ခ်င္းတို.ေရ

အာဖရိကတိုက္၊ ယူဂန္ဒါ ႏိုင္ငံငယ္ေလးက ခရစ္ယာန္မိသားစုမွာ Steven ကို
၁၉၆၆-ခုႏွစ္က ဖြားျမင္ခဲ့တာပါ။ သူဟာ ငယ္ငယ္က ဘာသာတရားဆိုလို႔ ခရစ္ယာန္နဲ႔
အစၥလာမ္ ၂-ခုတည္းသာရွိတယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာပါ။ ၁၀ ေက်ာ္သက္အ႐ြယ္ေရာက္မွ
အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ ေဂါတမ ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး ေပၚထြန္းခဲ့ဖူးေၾကာင္းကို
နာမည္ေလာက္သာ ၾကားဖူးခဲ့သူပါ။ အ႐ြယ္ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာ သူဟာ
အိႏၵိယႏိုင္ငံကို ႏိုင္ငံျခားပညာသင္ သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ထိုင္းလူမ်ိဳး
ရဟန္းေတာ္ ၂-ပါးနဲ႔ ခင္မင္ခဲ့ၿပီး ဗုဒၶဝါဒကို အနည္းငယ္
ေလ့လာခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။

ဆရာေဇာ္ဂ်ီဧ။္ ပစၥည္းအလွ

ငါ႔ညီေျပာင္ဝင္း၊ ေမာင္သစ္ဆင္း
မင္း၏သားငယ္၊ သက္ႏွစ္ဆယ္သည္
ဘယ္ပစၥည္းကို ႀကိဳက္သနည္း။
မလိမ့္တပတ္၊ ေခါင္းပုံျဖတ္၍
အနပ္အပါး၊ ျမတ္ႀကီးစား၍
သနားကင္းမဲ့ ကိုယ္က်ဳိးငဲ့၍
ရခဲ့ မသမာ၊ ထိုဥစၥာ၌
မခြာမခဲြ၊အရိပ္မဲ။
ကိုယ့္ဒူးကိုယ္ခၽြန္၊ ကိုယ့္အားသြန္၍
ေျဖာင့္မွန္တရား၊ လက္ကိုင္ထား၍
သနားေမတၱာ၊ အေလးသာ၍
ရွာရသမွ်၊ ထိုေငြစ၌
ဖုိးလ မုေလး စမ္းေရေအး။

ေဇာ္ဂ်ီ

အလြမ္းမ်ားအေၾကာင္း

လြမ္းတယ္ဆိုတာ အင္မတန္လွပတဲ့ ခံစားမွဳလို႔ဆိုၾကပါတယ္။ ဒီလို ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔တဲ့ ခံစားမွဳမ်ိဳး လူတိုင္းခံစားဖူး ၾကပါ လိမ့္မယ္။ ခ်စ္ခင္ျမတ္နိဳးတဲ့သူေတြကို လြမ္းၾကတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးခဲ့ရတာေတြကို လြမ္းၾကတယ္။ သာယာလွပတဲ့ အရပ္ေဒသကို လြမ္းၾကတယ္။ တခါတေလ အမွတ္တမဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြကို  ျပန္ေျပာင္းသတိရ ေအာက္ေမ့ တတ္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္မငယ္ငယ္က ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးတဲ့ အခ်ိန္ထိ လြမ္းစရာဆိုတာ ဘာမွန္းမသိခဲ့ပါဘူး။ ရြာမွာခ်ိဴ႕ခ်ိဳ႕တဲ့တဲ့ ပညာသင္ခဲ့ရေပမဲ့ မိစံုဖစံု ေမာင္ႏွမေတြ စံုစံုလင္လင္နဲ႔မို႔ ဘ၀ဟာျပည့္စံုေနသလို ရွိခဲ့ပါတယ္။ မိဘအရိပ္ကို ခိုလွံဳေနခ်ိန္မို႔ စား၀တ္ေနေရး ဘ၀အေရးေတြ ဘာမွပူပင္စရာမလိုပဲ လြတ္လတ္ေပါ့ပါးခဲ့တဲ့ ငယ္ဘ၀ကို.....