ႏွလံုးလွ စာေပေဟာေျပာပြဲ (ဇူလိုင္ ၂၀၁၃၊ ၆၆ၾကိမ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔ အထိမ္းအမွတ္)

 

ႏွလံုးလွ ပရဟိတလူငယ္မ်ား ေသြးလွဴရွင္အဖြဲ႔ (ကြာလာလမ္ပူ) ရန္ပံုေငြအျဖစ္ က်င္းပေသာ (၆၆)ၾကိမ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔ အထိမ္းအမွတ္ စာေပေဟာေျပာပြဲကို ဇူလိုင္လ (၁၄)ရက္ေန႔တြင္ SM ခန္းမ၌ က်င္းပခဲ့ပါသည္။ ရန္ကုန္ နာေရးကူညီမွဳအသင္း ဒု-ဥကၠဌ ေဒၚသန္းျမင့္ေအာင္၊ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ပြင့္လင္းလူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွ ကိုမင္းကိုနိဳင္ႏွင့္ ကိုဂ်င္မီတို႔မွ လာေရာက္ေဟာေျပာခဲ့ ပါသည္။ အခမ္းအနား မစတင္မွီ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနွင့္အကြ က်ဆံုးေလျပီးေသာ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို အေလးျပဳျပီး၊ နိဳင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို သီိဆိုၾကသည္။

ပညာတန္ခိုးႏွင့္ ပရဟိတလူမ်ိဳးေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ကိုဂ်င္မွီမွ ပထမဆံုးေဟာေျပာ ပါသည္။ စာေပေဟာေျပာပြဲသိုွ႔ တက္ေရာက္လာၾကေသာ ပုရိတ္သတ္မ်ားကို ကိုဂ်င္မီက ရင္ထဲကလာေသာ စကားျဖင့္ မဂၤလာပါဟု လွိဳက္လွိဳက္လွဲလွဲနဳတ္ဆက္၍ ေဟာေျပာပြဲကို စတင္ပါသည္။ ေဟာေျပာက်င္းပရန္ (၄)လခန္႔ ၾကိဳတင္ျပင္ထား ခဲ့ေသာ္လည္း လတ္တေလာ ျဖစ္ေပၚေနေသာ အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ လာရန္သင့္မသင့္ စံုးစမ္းခဲ့ရပါသည္။ မေလးရွားအဖြဲ႔မ်ားက ယခုလိုအေျခအေနမ်ိဳးတြင္ လာရန္ပို၍လိုအပ္ေၾကာင္း ေျပာသျဖင့္ လာခဲ့ၾကပါသည္။ ျပည္ပေရာက္ျမန္မာမ်ားအတြက္ ခြန္မ်ားမွ်ေ၀ေပးရန္ ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။

ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားသည္ ပညာကိုတန္ဖိုးထား၍ ပရဟိတကို ျမတ္နိဳးေသာ လူမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ပညာတန္ခိုးႏွင့္ ပရဟိတ လူမိ်ဳးသာလွ်င္ ကမၻာမွာ အထက္တန္းသို႔ ေရာက္နိဳင္သည္။ ျမန္မာတို႔သည္ ပညာကို တန္ဖိုးထားပါလွ်က္ ပရဟိတကို ျမတ္နိဳးပါလွ်က္ ေအာက္က်ေနာက္က် ျဖစ္ေနရျခင္းမွာ ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ေက်ာ္ ရက္ရက္စက္စက္ ဖ်က္ဆီးခံ ခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ပညာဆိုသည္မွာ အမွန္တရားကို ထိုးထြင္းသိျမင္နိဳင္ျခင္းကို ဆိုလိုသည္။ ပညာဟုဆိုလွ်င္ အတန္းပညာႏွင့္ မျပီး၊ အတန္းပညာသည္ အမွန္တရားကို ထိုးထြင္းသိျမင္နိဳင္ရန္ အေထာက္အကူ ျပဳသည္။ အေျခခံပညာ အားနည္းသည့္အခါ အမွန္ကိုသိခြင့္မရ၊ လမ္းလြဲသြားၾကသည္။ ၁၉၈၈ ၀န္းက်င္က ပညာေရးသည္ ယခုအခ်ိန္ထက္စာလွ်င္ မဆိုးေသးဟုဆိုနိဳင္ေသာ္လည္း၊ ထိုအခ်ိန္ကတည္းက သင္ေထာက္ကူ ပစၥည္းမ်ား မလံုေလာက္ျခင္း၊ လက္ေတြ႔ေလ့လာရန္လိုအပ္ေသာ ပစၥည္းကိရိယာမ်ား ပ်က္စီးယိုယြင္းေနျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ထိေရာက္စြာ သင္ၾကားခြင့္မရခဲ့သည့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းက အေတြ႔အၾကံဳမ်ားကို ေျပာျပခဲ့ပါသည္။ သိပၸံပညာရွင္ ျဖစ္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ ရူပေဗဒ ဘာသာရပ္ကို သင္ယူခဲ့ေသာ ကိုဂ်င္မီသည္ ရည္းမွန္းခ်က္ႏွင့္ ေ၀းခဲ့ရသည္။

အေျခခံပညာအားနည္း၍ အမွန္တရားကို သိခြင့္မရေသာ ျမန္မာျပည္သူမ်ားသည္ အေၾကာက္တရားမ်ားေၾကာင့္ အမွန္ကိုထုတ္ မေျပာရဲၾကေပ။ အေၾကာက္တရားတြင္ ရိုးသားေသာ အေၾကာက္တရားႏွင့္ မရိုးသားေသာ အေၾကာက္တရားဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္။ မိမိေဆြမိ်ဳး အသိုင္းအ၀ိုင္း ထိခိုက္နစ္နာမည္ကို စိုးရိမ္၍ေၾကာက္ျခင္းသည္ ရိုးသားေသာ အေၾကာက္တရားျဖစ္သည္။ မိမိၾကီးပြားခ်မ္းသာေရးအတြက္ အထက္ဖား ေအာက္ဖိလုပ္ျခင္းသည္ မရိုးသားေသာ ေၾကာက္ျခင္းျဖစ္သည္။ အမွန္တရားကို ျမတ္နိဳးေသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားသည္ အမွန္တရားကို ျပခြင့္မရပါက ႏွလံုးသားထဲတြင္ သိမ္းဆည္းထားျပီး၊ အခြင့္အေရးရပါက အမွန္ကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကသည္။            ၈၈ အေရးအခင္းၾကီးသည္ အမွန္ကို ထုတ္ေဖာ္ျပေသာ သာဓကျဖစ္သည္။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္သည္ အခြင့္အေရးရခိုက္ အမွန္တရားကို ျပလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ မၾကာေသးခင္ ၂၀၁၀ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္္သည္လည္း အမွန္တရားကို ဖြင့္ျပလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

ဘ၀ပညာ ဘိုးဘြားေတြဆီမွာရွာ

ျမန္မာဖတ္စာမွာသင္ရတဲ့ အဖိုးအိုနဲ႔ သားသံုးေယာက္အေၾကာင္းကို မွတ္မွိၾကပါလိမ့္မယ္။ အိမ္ေနာက္ေဖး ေစ်းဆိုင္တည္ပါ၊ တရြာတက်ီေဆာက္ပါ၊ ဦးေခါင္းသံုးလံုးရွိသူကို ဆည္းကပ္ပါ လို႔ အဖိုးအိုက သားေတြကို ဆံုးမခဲ့တဲ့ စကားသံုးခြန္းဟာ ဘ၀တခုတည္ေဆာက္ရာမွာ အေရးပါေသာ ပညာရွိစကား ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးေခါင္းသံုးလံုးရွိသူကို ဆည္းကပ္ပါ ဆိုတဲ့စကားနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး၊ ကၽြန္မရဲ႕ အေတြးအျမင္ အခ်ိဳ႕ကို ကိုယ္ေတြ႔သေဘာနဲ႔ယွဥ္ျပီး ေဆြးေႏြးတင္ျပလိုပါတယ္။

အသက္အရြယ္အိုမင္းလာတဲ့ အဖိုးအိုအဖြားအိုေတြ ဦးေခါင္းကို တည့္ေအာင္မထိန္းနိဳင္ေတာ့ပဲ ဒူးႏွစ္လံုးၾကား ေခါင္း၀င္ေနတဲ့ အေျခအေေရာက္ေနၾကတာကမို႔  ဦးေခါင္သံုးလံုးရွိသူအျဖစ္ တင္စားျခင္းျဖစ္ ပါတယ္။ ပထမအရြယ္၊ ဒုတိယအရြယ္နဲ႔ တတိယအရြယ္ အရြယ္သံုးပါးက အေတြ႔ၾကံဳေတြရွိေနၾကလို႔ အဖိုးအဖြားေတြဟာ တကယ္လည္း ဦးေႏွာက္ သံုးခုရွိၾကသူေတြပါ။ ကၽြန္မတို႔ထက္အရင္ လူျဖစ္ခဲ့ၾကသူေတြမို႔ ကၽြန္မတို႔ မသိေသးတာေတြကို ေတြ႔ၾက၊ၾကံဳၾက၊ သိျပီးေနၾကသူေတြျဖစ္တဲ့ အဖိုးအိုအဖြားအိုေတြကို မွီ၀ဲဆည္းကပ္ နည္းယူၾကဖို႔လိုပါတယ္။ ယူတတ္မယ္ဆိုရင္ သံုးမကုန္နိဳင္တဲ့ ဘ၀ပညာေတြကို အဖိုးအို အဖြားအိုေတြဆီက ရယူနိဳင္ပါတယ္။ အနီးစပ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ မိဘဖိုးဖြားေတြဟာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ လက္ဦးဆရာ ငယ္ဆရာေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။

ကၽြန္မ ငယ္ငယ္က အေမ့ဘက္က အဖိုးနဲ႔အဖြားနဲ႔ပဲ ရင္းႏွီးခဲ့ပါတယ္။ အေဖ့ဘက္က အဖိုးနဲ႔အဖြားက အသက္တိုၾကသူေတြမို႔ ကၽြန္မ မျမင္ဖူးလိုက္ပါ။ အေမဘက္က ကၽြန္မရဲ႕ အဖိုးနဲ႔အဖြားႏွစ္ေယာက္လံုး ေျမးေတြအေပၚ သံေယာဇဥ္ၾကီးၾက ပါတယ္။ အဖိုးရဲ႕အေၾကာင္းကို ကၽြန္မေရးတဲ့ ကရင္ေစ်းေရာင္း ေဆာင္းပါးမွာ အနည္းငယ္ ထည့္ေရးခဲ့ပါတယ္။ သေဘာထားေျဖာင့္တဲ့ ကၽြန္မတို႔အဖိုးဟာ ခြတီးခြက်သိပ္နိဳင္ ပါတယ္။ သူ႔အင္းကငါးေတြကို အမ်ိဴးေတြက စိတ္ၾကိဳက္သယ္ေနတာကို အေဒၚေတြက မေက်နပ္လို႔ ေျပာမိရင္ အဖိုးက သိပ္စိတ္ဆိုးပါတယ္။ ကၽြန္မအေဒၚေတြ အိမ္ေရွ႕မွာ အလွပန္းေတြစိုက္ထားတာကိုလည္း အဖိုးက မ်က္စိစပါးေမႊးစူးပါတယ္။ အိမ္ကိ္ုလာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြက ပန္းေတြစိုက္ထားတာ သိပ္လွတာပဲလို႔ ေျပာရင္ အဖိုးက ဘ၀င္မက်ပါဘူး။ အခုေနသာ အဖိုးရွိေနေသးရင္ ပန္းေတြစိုက္တာကို ဘာလို႔မၾကိဳက္တာ လဲလို႔ ကၽြန္မေမးခ်င္ပါတယ္။ ငယ္ငယ္ကေတာ့ အဖိုးေၾကာက္ရေတာ့ မေမးရဲခဲ့ပါဘူး။ ထမင္းစားျပီးရင္ ဗိုက္တင္းတယ္လို႔ ညည္းမိရင္ အဆူခံရပါတယ္။ ထမင္းစားရင္ အစာေၾကလြယ္ေအာင္ ဗိုက္ျပည့္ရံုပဲ စားရမယ္၊ မဆန္႔ရင္ကာ မစားရဘူးလို႔ အဖိုးက ဆံုးမပါတယ္။

ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသား ကၽြန္မအဖိုးဟာ ပညာရွိတေယာက္ မဟုတ္ေပမဲ့ သူေတာ္ေကာင္း တေယာက္လို႔ေတာ့ ေျပာနိဳင္ပါတယ္။ ၀ါတြင္းသံုးလမွာ ဥပုဥ္ေန႔တိုင္း မပ်က္မကြက္ ဥပုဥ္ေစာင့္ပါတယ္။ အခါတြင္းဆိုရင္ သၾကၤန္ အၾကိဳေန႔ကေန ႏွစ္ဆန္းတရက္ေန႔ထိ ဥပုဥ္န႔ဲပဲေနပါတယ္။ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲေတြ ၀ါသနာမပါတဲ့ အဖိုးဟာ ဘုနး္ၾကီးဆိုရင္ သိကၡာပုဒ္မ်ားနဲ႔ ညီေအာင္ေနမွ ၾကည္ညိဳပါတယ္။ သမီးငါးေယာက္ေမြးထားတဲ့ အဖိုးဟာ သူ႔သမီးေတြကို သူမ်ားေယာက်္ားကလြဲရင္ ဘယ္သူနဲ႔မဆို သေဘာတူတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီစာရိတၱ ေသြးကို အေမေကာင္းေကာင္း အေမြရခဲ့ပါတယ္။ ဗုဒၶစာေပ က်န္းဂန္တတ္ကၽြမ္းတဲ့ အဖိုးကို မရွင္းမလင္းတာ ရွိရင္ အကုန္ေမးလို႔ ရပါတယ္။ ငယ္ငယ္က ေမးရေကာင္းမွန္း မသိခဲ့တဲ့ကၽြန္မ ခုေနမ်ားအဖိုးရွိေနေသးရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလို႔ ေတြးမိပါတယ္။ 

ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အာဟာရ

က်န္းမာေရး မေကာင္းလို႔ ေငြကုန္လူပန္း ျဖစ္ေနၾကတဲ့ လူနာေတြအတြက္ စိတ္မသက္မသာျဖစ္မိလုိ႔ က်န္းမာျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းတရားေတြျဖစ္တဲ့ ကံ၊စိတ္၊ဥတု၊ အာဟာရ အေၾကာင္းကို စာတစ္ပုဒ္ေရးဖို႔ စိတ္ကူးမိပါတယ္။ ျမန္မာတိုင္းရင္း ေဆးပညာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီးကၽြန္မမွာ ဗဟုသုတအေျခခံ မရွိတဲ့အတြက္ ကၽြန္မေလ့လာမွတ္သားထားတဲ့ အေနာက္တိုင္း ေဆးပညာအယူအဆနဲ႔ လူေနမွဳဘ၀ အေတြးအျမင္အခ်ိဳ႕ကို ဆက္စပ္ျပီး ေဆြးေႏြးတင္ျပ သြားပါမယ္။

နံပါတ္တစ္ အေရးၾကီးဆံုးအေၾကာင္းကေတာ့ ကံပဲျဖစ္ပါတယ္။ ကံေၾကာင့္ လူေတြက်န္းမာၾကတယ္၊ အနာေရာဂါ ထူေျပာၾကတယ္။ ကံဆိုတဲ့ေနရာမွာ အတိတ္ဘ၀ကျပဳခဲ့တဲ့ကံ၊ ယခုဘ၀ျပဳခဲ့တဲ့ကံ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးနဲ႔ ဆိုင္ပါတယ္။ အရင္ဘ၀က သီလမလံုတဲ့လူ၊ သူတစ္ပါးကို ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ခဲ့တဲ့လူေတြဟာ အနာေရာဂါထူေျပာတတ္တယ္ ဆိုတာကို ကံ၊ကံ၏ အက်ိဳးကို ယံုၾကည္သူတိုင္း လက္ခံၾကပါလိမ့္မယ္။ ဘယ္သူမျပဳ မိမိမွဳဆိုသလို အရင္ဘ၀က မေကာင္းခဲ့လို႔ ဒီဘ၀မက်န္းမမာ ျဖစ္ေနရသူေတြ ေနာင္ဘ၀ေကာင္းေအာင္ သီလေစာင့္ဖို႔လို ပါတယ္။ သီလစင္ၾကယ္ရင္၊ ၀ိပသနာ ဘာ၀နာပြားနိဳင္ရင္ ယခုဘ၀ခံစားေနရတဲ့ ေ၀ဒနာအခ်ိဳ႕ကို သက္သာေစနိဳင္ပါတယ္။ အရင္ဘ၀က သီလအားေကာင္းခဲ့လို႔ က်န္းမာေနသူေတြကလည္း က်န္းမာေရးနဲ႔ ညီညြတ္ေအာင္ ေနထိုင္ျပဳမူ ဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ အခ်ိန္မွန္အိပ္၊ မွ်တတဲ့ အာဟာရကို အခ်ိန္မွန္စား၊ ေလ့က်င့္ခန္း ပံုမွန္လုပ္ျပီး၊ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ ထိန္းရပါမယ္။ ေဆးလိပ္ေသာက္တာေရွာင္ရမယ္။ အရက္အလြန္အကၽြံေသာက္ျခင္းကို ေရွာင္ရမယ္။ အတိတ္ကံ ေကာင္းပါလွ်က္၊ ဒီဘ၀ျပဳတဲ့ကံ မေကာင္းရင္၊ ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္မေနရင္ ေရာဂါထူပါလိမ့္မယ္။

ဒုတိယ အေရးၾကီးဆံုးအေၾကာင္းက စိတ္ပါ။ ကိုယ္က်န္းမာေရးနဲ႔ စိတ္က်န္းမာေရးဟာ တိုက္ရိုက္ကို ဆက္စပ္ေန ပါတယ္။ ယခုအျဖစ္မ်ားေနတဲ့ ႏွလံုးေရာဂါ၊ ဆီးခ်ိဳ၊ေသြးတိုး၊ ေလျဖတ္ေရာဂါနဲ႔ ကင္ဆာေရာဂါေတြဟာ အစားအေသာက္၊ လူေနမွဳစနစ္နဲ႔ စိတ္ဖိစီးမွဳ မ်ားလို႔ ျဖစ္ရတဲ့ေရာဂါေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ မေလးရွားမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ အသက္ႏွစ္ဆယ္ သံုးဆယ္အရြယ္အခ်ိဳ႕ေတြ ေသြးတိုးရွိၾကတယ္။ ေဆြမ်ိဳးမိသားစုရဲ႕ အၾကင္နာ ေမတၱာေတြနဲ႔ ကင္းကြာေနရျပီး၊ အဆင္မေျပတာ မေက်နပ္စရာေတြကို ေန႔စဥ္ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ စိတ္ဖိစီးမွဳ ဒဏ္ေတြေၾကာင့္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ ေရာဂါရၾကတယ္။ လူေနမွဳစနစ္ ကေမာက္ကမ နိဳင္လွျပီး၊ စိတ္ဖိစီးမွဳေတြ သိပ္မ်ားၾကတဲ့ ျမန္မာျပည္ကလူေတြ ေရာဂါဘယ ထူေျပာၾကတယ္။ ေဆးကုစရာ ပိုက္ဆံမရွိလို႔ အသက္တိုၾကတယ္။ အာဖရိကန္ နိဳင္ငံေတြျပီးရင္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ပ်မ္းမွ်လူ႕သက္တမ္းဟာ ကမၻာမွာအနိမ့္ဆံုး ျဖစ္ေနပါတယ္။

ေျမနိမ့္ရာလွံစိုက္...

အရွိန္အ၀ါ အားေကာင္းတဲ့ တိုင္းမဂၢဇင္းက အင္းအားခ်ည့္နဲ႔ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္က ဗုဒၵဘာသာေတြကို တဖက္ေစာင္း ေ၀ဖန္ေရးသားမွဳဟာ ေျမနိမ့္ရာ လံွစိုက္ခံရသလုိ ခံစားရပါတယ္။ ေျမနိမ့္ရာ အရပ္မွာ စည္ပင္ထြန္းကားတဲ့ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ သာသနာေတာ္ လွံစူးခံေနရျပီ။ အမွန္ကို ေရးတာဆိုရင္ ႏွစ္ဖက္စလံုးက လြန္တာေတြကို ေရးရမယ္မဟုတ္လား။ မေက်နပ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာေတြရဲ႕ တုန္႔ျပန္မွဳကို  မွဳစရာမလိုေတာ့ မိမိလိုရာဆြဲ ေရးထားတာ က်င့္၀တ္ညီပါရဲ႔လား။ မိမိသာသနာ လူမ်ိဳးနဲ႔ တိုင္းျပည္အက်ိဳး တစ္စံုတရာအတြက္ အားနည္းသူ လူမ်ိဳးစုကို ေစာ္ကားရမဲ့ အလုပ္မ်ိဳး ကၽြန္မတို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ၾကစို႔နဲ႔။

Hannah Beech ရဲ႕အေရးအသားေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာ က်ဆင္းခဲ့ရျပီ။ သူေျပာသလို ကၽြန္မတို႔ အၾကမ္းဖက္သမားေတြ မဟုတ္ဖူးဆိုတာကို အလုပ္နဲ႔ သက္ေသျပဖို႔ တစ္လမ္းပဲရွိပါတယ္။ စင္ၾကယ္ေျဖာင့္မတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား အဆံုးအမေတြကို ႏွလံုးသားထဲမွာ အျမဲထည့္ထားျပီး၊ စည္းကမ္းရွိျခင္း ညီညြတ္ျခင္းေတြနဲ႔ သိကၡာျပန္ဆယ္ ၾကရေအာင္ပါ။ လွံစိုက္ခံရလို႔ နာက်င္တဲ့ ေ၀နာကို ၾကိတ္မွတ္သည္းခံရင္း၊ အနာက်က္ေအာင္ ေမတၱာေဆးလံုး ေသာက္သံုးလိုက္ပါ။   ျမတ္စြာဘုရားက ၇န္လိုမုန္းတီးမွဳ ကဲ့ရဲ႕ေ၀ဖန္မွဳေတြကို ေမတၱာနဲ႔ တုန္႔ျပန္ဖို႔သာ ဆံုးမေတာ္မူတယ္ မဟုတ္လား။

Incredible Beauty

Beauty is the quality that gives pleasure to the senses. People says there are five senses; vision, auditory, olfactory (smell), taste and touch. There is one more sense; our mind that is responsible for our thoughts and feelings. If something pleases our mind, it can be a beautiful thing. Yet beauty of jasmine flowers gives pleasure to our sense of vision and smell. So to the beauty of charity, it gives pleasure to the mind of the persons who are in need. 

The synonym for charity is brotherly love; one takes the troubles to help the others with border-less love, regardless of race and religion. The act of charity can be in group or individual, public or private, even it can be significant or unnoticeable. 

Who know about the insignificant charity work, but it has incredible beauty, keeps up in the innocent world? Where it is? Who are they? Yet, that is a wonderful country in South East Asia where Buddhism culture has been flourishing. Those people are they who love charity and inner peace, Myanmar people, especially those living in villages.  

There is a lovely culture that they build the stand for water pot. If you travel around, you do not need to bring water along, you can get drinking water from the water-pot stands at every village, usually located at the roadside under the shady tree. Sometimes, they build ordinary rest-house attached together with water-pot stand.

ကၽြန္မတို႔ရြာကို သက္ေသတည္

မေလးရွားမွာ ျပသနာေတြျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ ရြာကအကိုေတြ အမ်ိဳးေတြက စိတ္ပူၾကတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြက သတင္းေမးၾကတယ္။ ေဘးရန္ကင္းလွ်က္ ရိွေၾကာင္းပါ၊ ကိစၥရွိလို႔ အျပင္ထြက္ခ်င္ရင္ေတာ့ နည္းနည္းသတိထား ရတာေပါ့လို႔ စိတ္မပူေအာင္ ေျဖလိုက္ပါတယ္။ မေလးရွားေရာက္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာေတြအတြက္ အသက္ေဘး အႏၱရာယ္ လံုျခံဳမွဳမရွိတာ ဟိုအရင္ကတည္းပါ။ မေလးရွာေရာက္ ျမန္မာေတြအေၾကာင္း ထိမိေျပာင္ေျမာက္စြာ ေရးထားတဲ့ စာ၊ကဗ်ာေတြကို ဖတ္ဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။

 

 မေလးရွားကို ကၽြန္မေရာက္တာ ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ ပါျပီ။ ေပ်ာ္လားေမးရင္ မေပ်ာ္ဘူးလုိ႔ ေျဖခ်င္ပါတယ္။ အဆင္ေျပလားေမးရင္ ဒီလိုပါပဲလို႔ ေျဖပါမယ္။ မေလးရွားေရာက္ျမန္မာ ငါးဆယ္ရာခိုင္နွဳန္းေက်ာ္က ကၽြန္မလိုပဲ ေျဖၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီလိုဆို ျပန္လာၾကေလလို႔ ေျပာရင္ေတာ့ ေရႊျပည္ေတာ္ ျပန္နိဳင္ဖို႔ ေ၀းေနပါေၾကာင္း ကိုယ့္၀မ္းနာတာ ကိုယ္ပဲသိၾက ပါတယ္။ အျပင္မထြက္ပဲ အခန္းထဲမွာကုတ္ေနရင္း အင္တာနက္က စာေတြဖတ္ေန လိုက္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ သာသာေရး အဓိကရုဏ္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြ ရွာဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဖတ္ရင္း စာတစ္ပုဒ္ေလာက္ ေရးခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာပါတယ္။ စာေရးရင္ ကိုယ္တိုင္သိေသာ အေၾကာင္းအရာကို ေရးပါလို႔ စာေရးဆရာမ မစႏၵာက မေလးရွားစာေပ ေဟာေျပာပြဲမွာ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဆရာမစကားကို ေျမ၀ယ္မက် နားေထာင္ျပီး ကၽြန္မသိတဲ့ ရြာကအေၾကာင္းေတြကို ေရးလိုက္ပါတယ္။ 

 

ထိုင္လွ်က္ အိပ္တတ္သူတို႔အေၾကာင္း

ကၽြန္မတခါတေလ စိတ္ေကာင္း၀င္တဲ့အခါ တရားေလး ဘာေလးနာတယ္။ ခ်မ္းေျမ႕ဆရာေတာ္ရဲ႕ တရားေတြကို ရံဖန္ရံခါ နာျဖစ္ပါတယ္။ ခ်မ္းေျမ႕ဆရာေတာ္က ေလသံေအးေအးနဲ႔ တရားေဟာျပီး၊ တခါတေလ ရယ္စရာေလးေတြ ထည့္ေဟာတတ္ပါတယ္။ တခိ်ဳ႕ေယာဂီေတြ တရားထိုင္ရင္း အိပ္ငိုက္တာ၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာေတြကို ျမင္ရတာ ဆရာေတာ္အတြက္ ရိုးေနမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာေတာ္က တရားထိုင္တဲ့သူေတြဟာ ထိုင္လွ်က္လဲ အိပ္တတ္တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ တရားထိုင္တဲ့သူေတြမွ မဟုတ္ဘူး သူနာျပဳေတြလည္း ထိုင္လွ်က္အိပ္တတ္ပါတယ္ဘုရားလို႔ ကၽြန္မ စိတ္ထဲကေန ဆရာေတာ္ကို ျပန္ေလွ်ာက္မိပါတယ္။
 

အမွန္ေျပာတာပါ၊ သူနာျပဳေတြ ထိုင္လွ်က္ငုတ္တုတ္ အိပ္တတ္ၾကပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို ေျပာခ်င္လို႔ ခ်မ္းေျမ႕ဆရာေတာ္ ေျပာစကားနဲ႔ နိဒါန္းပ်ိဳးလိုက္တာပါ။ ညအခိ်န္မွာ ႏွစ္ျခိဳက္စြာ အိပ္စက္အနားယူျခင္းေတြကို စြန္႔လြတ္ျပီး အလုပ္လုပ္ရတဲ့ သူနာျပဳေတြရဲ႕ ဘ၀တစ္စိတ္ တစ္ေဒသကို ျမင္သာေအာင္ ဖြင့္ျပပါရေစ။ ငယ္ငယ္က ကၽြန္မရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္အိမ္မက္ေတြမွာ သူနာျပဳဆရာမပံုရိပ္ေတြ လံုး၀ရွိမေနခဲ့ေပမဲ့ ကၽြန္မ သူနာျပဳတစ္ေယာက္ျဖစ္ လာပါတယ္။ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေတြ မရွိသေလာက္နည္းတဲ့ ျမန္မာျပည္က ကၽြန္မတို႔မိ်ဳးဆက္မွာ အိပ္မက္နဲ႔လက္ေတြ႔ ကြာဟမွဳေတြဟာ ဘာမွမထူးဆန္းဘူးလို႔ပဲ ေျပာရမွာပါ။ လက္ေတြ႔ဘ၀နဲ႔ သဟဇာတျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနထိုင္ရင္းက သူနာျပဳတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရတဲ့အေပၚ ေက်နပ္ေနတတ္ခဲ့ပါတယ္။ ငယ္ငယ္က တစ္ညအိပ္ေရးပ်က္ရင္ ညေပါင္းမ်ားစြာ အတိုးခ်ျပီး အိပ္ခဲ့ဖူးပါရဲ႕။ လက္ေတြ႔ဘ၀ကို သူနာျပဳအလုပ္နဲ႔ ရပ္တည္တဲ့အခ်ိန္ေရာက္လာေတာ့ မအိပ္ရတဲ့ ညေပါင္းမ်ားစြာကို တစ္ညေလာက္ ႏွစ္ျခိဳက္စြာအိပ္ျပီး ေက်နပ္ခဲ့ရပါတယ္။

ေက်ာင္းျပီးခါစကညဂ်ဴတီက်ရင္ ေအာ္ငိုခ်င္စိတ္ ျဖစ္မိပါတယ္။ ေနာင္ေတာ့လညး္ အက်င့္ရသြားခဲ့ပါတယ္။ အထူးသူနာျပဳ (Special nurse) လည္း လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ လူနာေဘးနားက ထိုင္ခံုမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ျပီး အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ရတာေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မွာမဟုတ္ဘူး။ ထိုင္ခံု ေနာက္မွီကို ေခါင္းေလးမွီုျပီး၊ ေမွးစက္ရာက နိဳးလာရင္ ဇက္ေၾကာေတြ နာက်င္ေနပါေတာ့တယ္။ ညတာ၀န္က်တာ အိပ္ဖို႔မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာခ်င္လား။

FRIEND: သူငယ္ခ်င္း

A friend is someone who sticks with us not only during good times but especially so during difficult times. It is during bad times that will see who our real friends are! They will stand by us and give us the moral, spiritual and emotional support we need. Fair weather friends will leave as soon as they see us in trouble.

မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းဆိုတာ  ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ သာယာလွပေသာ အခ်ိန္ေတြမွာသာမဟုတ္ပဲ အထူးသျဖင့္ အခက္အခဲ ေတြ႔ေနခ်ိန္မ်ားမွာပါ  မခြဲမခြာ အတူတကြရွိေနေပးသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနခ်ိန္ဟာ ဘယ္သူဟာျဖင့္ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း အစစ္အမွန္လဲဆိုတာကို ကၽြန္မတို႔သိျမင္နိဳင္တဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ မိတ္ေဆြ အစစ္အမွန္ေတြက ကၽြန္မတို႔ အနားမွာရပ္တည္ျပီး၊ ကၽြန္မတို႔လိုအပ္တဲ့ စာရိတၱပိုင္းဆိုင္ရာ၊ ဘာသာတရားနဲ႔ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေဖးမကူညီမွဳေတြ ေပးပါတယ္။ သာမွေပါင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ဒုကၡေရာက္ေနတာကိုျမင္ရင္ ခ်က္ခင္းဆိုသလို ေရွာင္ခြာသြားၾကမွာ ပါလိမ့္မယ္။

We will also know who our real friends are when the going is good. Real friends will share our joy and happiness. Real friends will celebrate with us sincerely. Others whom we thought to be genuine friends may instead be jealous of our success and may try to avoid us or worse, malign us. Be very careful in selecting friends. Wisdom and discernment are needed in seeking good friends.

မိတ္ေဆြစစ္ေတြကို ကၽြန္မတို႔ အဆင္ေျပေအာင္ျမင္ေနခ်ိန္မွာလဲ သိျမင္နိဳင္ပါတယ္။ မိတ္ေဆြစစ္ေတြဟာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ ေအာင္ျမင္မွဳကို အတူမွ်ေ၀ခံစားၾက ပါတယ္။ မိတ္ေဆြစစ္ေတြက ကၽြန္မတို႔ကို ရိုးသားျဖဴစင္စြာ ဂုဏ္ျပဳခ်ီးျမွင့္ ၾကပါလိမ့္မယ္။ မိတ္ေဆြစစ္လို႔ ကၽြန္မတို႔ထင္ထားတဲ့ လူအခ်ိဳ႕ကေတာ့ျဖင့္ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မွဳအေပၚ မနာလိုျဖစ္ၾကျပီး ေရွာင္ဖယ္ၾကမယ္၊ ဒီထက္ဆိုးနိဳင္တာက ကၽြန္မတို႔ကို ဒုကၡေရာက္ေအာင္ ေခ်ာက္တြန္းၾက ပါလိမ့္မယ္။ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း ေရြးခ်ယ္ရာမွာ အလြန္ကိုပဲ သတိရွိ ရပါမယ္။ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းကို ရွာေဖြရာမွာ သတိဥာဏ္ ပညာရွိဖို႔ လိုပါတယ္။