ထိုင္လွ်က္ အိပ္တတ္သူတို႔အေၾကာင္း

ကၽြန္မတခါတေလ စိတ္ေကာင္း၀င္တဲ့အခါ တရားေလး ဘာေလးနာတယ္။ ခ်မ္းေျမ႕ဆရာေတာ္ရဲ႕ တရားေတြကို ရံဖန္ရံခါ နာျဖစ္ပါတယ္။ ခ်မ္းေျမ႕ဆရာေတာ္က ေလသံေအးေအးနဲ႔ တရားေဟာျပီး၊ တခါတေလ ရယ္စရာေလးေတြ ထည့္ေဟာတတ္ပါတယ္။ တခိ်ဳ႕ေယာဂီေတြ တရားထိုင္ရင္း အိပ္ငိုက္တာ၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာေတြကို ျမင္ရတာ ဆရာေတာ္အတြက္ ရိုးေနမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာေတာ္က တရားထိုင္တဲ့သူေတြဟာ ထိုင္လွ်က္လဲ အိပ္တတ္တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ တရားထိုင္တဲ့သူေတြမွ မဟုတ္ဘူး သူနာျပဳေတြလည္း ထိုင္လွ်က္အိပ္တတ္ပါတယ္ဘုရားလို႔ ကၽြန္မ စိတ္ထဲကေန ဆရာေတာ္ကို ျပန္ေလွ်ာက္မိပါတယ္။
 

အမွန္ေျပာတာပါ၊ သူနာျပဳေတြ ထိုင္လွ်က္ငုတ္တုတ္ အိပ္တတ္ၾကပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို ေျပာခ်င္လို႔ ခ်မ္းေျမ႕ဆရာေတာ္ ေျပာစကားနဲ႔ နိဒါန္းပ်ိဳးလိုက္တာပါ။ ညအခိ်န္မွာ ႏွစ္ျခိဳက္စြာ အိပ္စက္အနားယူျခင္းေတြကို စြန္႔လြတ္ျပီး အလုပ္လုပ္ရတဲ့ သူနာျပဳေတြရဲ႕ ဘ၀တစ္စိတ္ တစ္ေဒသကို ျမင္သာေအာင္ ဖြင့္ျပပါရေစ။ ငယ္ငယ္က ကၽြန္မရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္အိမ္မက္ေတြမွာ သူနာျပဳဆရာမပံုရိပ္ေတြ လံုး၀ရွိမေနခဲ့ေပမဲ့ ကၽြန္မ သူနာျပဳတစ္ေယာက္ျဖစ္ လာပါတယ္။ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေတြ မရွိသေလာက္နည္းတဲ့ ျမန္မာျပည္က ကၽြန္မတို႔မိ်ဳးဆက္မွာ အိပ္မက္နဲ႔လက္ေတြ႔ ကြာဟမွဳေတြဟာ ဘာမွမထူးဆန္းဘူးလို႔ပဲ ေျပာရမွာပါ။ လက္ေတြ႔ဘ၀နဲ႔ သဟဇာတျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနထိုင္ရင္းက သူနာျပဳတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရတဲ့အေပၚ ေက်နပ္ေနတတ္ခဲ့ပါတယ္။ ငယ္ငယ္က တစ္ညအိပ္ေရးပ်က္ရင္ ညေပါင္းမ်ားစြာ အတိုးခ်ျပီး အိပ္ခဲ့ဖူးပါရဲ႕။ လက္ေတြ႔ဘ၀ကို သူနာျပဳအလုပ္နဲ႔ ရပ္တည္တဲ့အခ်ိန္ေရာက္လာေတာ့ မအိပ္ရတဲ့ ညေပါင္းမ်ားစြာကို တစ္ညေလာက္ ႏွစ္ျခိဳက္စြာအိပ္ျပီး ေက်နပ္ခဲ့ရပါတယ္။

ေက်ာင္းျပီးခါစကညဂ်ဴတီက်ရင္ ေအာ္ငိုခ်င္စိတ္ ျဖစ္မိပါတယ္။ ေနာင္ေတာ့လညး္ အက်င့္ရသြားခဲ့ပါတယ္။ အထူးသူနာျပဳ (Special nurse) လည္း လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ လူနာေဘးနားက ထိုင္ခံုမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ျပီး အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ရတာေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မွာမဟုတ္ဘူး။ ထိုင္ခံု ေနာက္မွီကို ေခါင္းေလးမွီုျပီး၊ ေမွးစက္ရာက နိဳးလာရင္ ဇက္ေၾကာေတြ နာက်င္ေနပါေတာ့တယ္။ ညတာ၀န္က်တာ အိပ္ဖို႔မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာခ်င္လား။

FRIEND: သူငယ္ခ်င္း

A friend is someone who sticks with us not only during good times but especially so during difficult times. It is during bad times that will see who our real friends are! They will stand by us and give us the moral, spiritual and emotional support we need. Fair weather friends will leave as soon as they see us in trouble.

မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းဆိုတာ  ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ သာယာလွပေသာ အခ်ိန္ေတြမွာသာမဟုတ္ပဲ အထူးသျဖင့္ အခက္အခဲ ေတြ႔ေနခ်ိန္မ်ားမွာပါ  မခြဲမခြာ အတူတကြရွိေနေပးသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနခ်ိန္ဟာ ဘယ္သူဟာျဖင့္ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း အစစ္အမွန္လဲဆိုတာကို ကၽြန္မတို႔သိျမင္နိဳင္တဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ မိတ္ေဆြ အစစ္အမွန္ေတြက ကၽြန္မတို႔ အနားမွာရပ္တည္ျပီး၊ ကၽြန္မတို႔လိုအပ္တဲ့ စာရိတၱပိုင္းဆိုင္ရာ၊ ဘာသာတရားနဲ႔ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေဖးမကူညီမွဳေတြ ေပးပါတယ္။ သာမွေပါင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ဒုကၡေရာက္ေနတာကိုျမင္ရင္ ခ်က္ခင္းဆိုသလို ေရွာင္ခြာသြားၾကမွာ ပါလိမ့္မယ္။

We will also know who our real friends are when the going is good. Real friends will share our joy and happiness. Real friends will celebrate with us sincerely. Others whom we thought to be genuine friends may instead be jealous of our success and may try to avoid us or worse, malign us. Be very careful in selecting friends. Wisdom and discernment are needed in seeking good friends.

မိတ္ေဆြစစ္ေတြကို ကၽြန္မတို႔ အဆင္ေျပေအာင္ျမင္ေနခ်ိန္မွာလဲ သိျမင္နိဳင္ပါတယ္။ မိတ္ေဆြစစ္ေတြဟာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ ေအာင္ျမင္မွဳကို အတူမွ်ေ၀ခံစားၾက ပါတယ္။ မိတ္ေဆြစစ္ေတြက ကၽြန္မတို႔ကို ရိုးသားျဖဴစင္စြာ ဂုဏ္ျပဳခ်ီးျမွင့္ ၾကပါလိမ့္မယ္။ မိတ္ေဆြစစ္လို႔ ကၽြန္မတို႔ထင္ထားတဲ့ လူအခ်ိဳ႕ကေတာ့ျဖင့္ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မွဳအေပၚ မနာလိုျဖစ္ၾကျပီး ေရွာင္ဖယ္ၾကမယ္၊ ဒီထက္ဆိုးနိဳင္တာက ကၽြန္မတို႔ကို ဒုကၡေရာက္ေအာင္ ေခ်ာက္တြန္းၾက ပါလိမ့္မယ္။ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း ေရြးခ်ယ္ရာမွာ အလြန္ကိုပဲ သတိရွိ ရပါမယ္။ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းကို ရွာေဖြရာမွာ သတိဥာဏ္ ပညာရွိဖို႔ လိုပါတယ္။

၂၁ ရာစုေခၽြတာေရး

ဆရာပီမိုးနင္းေရးတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ေခၽြတာေရး စာအုပ္ကို လူၾကီးပိုင္းနဲ႔ လူလတ္ပိုင္းေတြ ဖတ္ဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။ ေျပာင္းလဲတိုးတက္ေနတဲ့ ၂၁ရာစုက မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြအတြက္ အသံုး၀င္ဆဲ စာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ရုပ္၀တၳဳ ပစၥည္းေတြေနာက္ မနားတမ္းလိုက္ၾကျပီး၊ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳကို အျပင္ေလာကမွာ လိုက္ရွာေနၾကတဲ့သူေတြ ေခၽြတာေရးလမ္းစဥ္ကို က်င့္သံုးနိဳင္မွသာ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ အစစ္အမွန္ကို ေတြ႔ရွိနိဳင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ေခၽြတာေရး ဆိုတဲ့ေနရာမွာ အခ်ိန္၊ ေငြေၾကးနဲ႔ သဘာ၀အရင္းအျမစ္ေတြ အားလံုးကို အေလအလြင့္မရွိေအာင္ သံုးစြဲၾကဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

အေရးၾကီးဆံုးျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ရဲ႕ အဖိုးတန္ပံုကို မသိတဲ့သူလူ ရွိမယ္မထင္ဘူး။ သိသိၾကီးနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ အခ်ိန္ေတြ ျဖဳန္းေနၾကပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ တခါတေလ ပ်င္းေနၾကတယ္၊ ေတြေ၀ၾကတယ္။ စိတ္ေလလြင့္ျပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းမိ တာေတြရွိတယ္။ ဆရာပီမိုးနင္းက အခ်ိန္အတိုအစေလးေတြကအစ အလဟသျဖစ္မသြားေအာင္ သံုးသင့္ တယ္လို႔ ေရးထားပါတယ္။ ဥပမာ ရထားစီးရင္း၊ ကားေစာင့္ရင္း ဘာ၀နာပြားေနမယ္ဆိုရင္ အဲဒီအခ်ိန္ အတိုအစေလးေတြက အက်ိဳးရွိရွိ ကုန္သြားပါတယ္။ အခ်ိန္တိုင္း ေန႔တိုင္း ကုသိုလ္၊ပညာ၊ဥစၥာ တခုခုကို ရေအာင္ယူမယ္လို႔ သံဋိဓၶာန္ခ်ျပီး၊ မျဖစ္မေန ရေအာင္ၾကိဳးစား ၾကဖို႔လိုပါတယ္။ အက်ိဳးရွိရွိကုန္သြားတဲ့ ေန႔ရက္မ်ိဳးမွာဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ အားရေက်နပ္ျပီး၊ ယံုၾကည္မွဳေတြ တိုးလာပါတယ္။ အဲဒီလိုေန႔ရက္ ေတြမ်ားလာရင္ ယံုၾကည္မွဳေတြ ျပည့္လွ်ံလာျပီး၊ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ရတဲ့ ေန႔ေတြမ်ားလာမွာပါ။ ကုန္သြားတဲ့ အခ်ိန္တိုင္းဟာ မိမိအတြက္ သို႔မဟုတ္ တစံုတေယာက္အတြက္ အက်ိဳးရွိတာမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားရင္း ကၽြန္မတို႔ ၀ီရိယပါရမီ ျဖည့္က်င့္သင့္ပါတယ္။ 

အခ်ိန္ကို အသံုးခ်တဲ့ အခါမွာလဲ အိပ္ခ်ိန္၊ နားခ်ိန္၊ အလုပ္လုပ္ခ်ိန္ကို မွ်တေအာင္သံုးဖို႔လိုပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အိပ္ခ်ိန္မွန္ဖို႔လိုပါတယ္။ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ေက်ာ္တဲ့အထိ မအိပ္မေန အင္တာနက္နဲ႔ ေဖ့ဘြတ္ကို သံုးေနၾကတာေတြဟာလည္း မလိုလားအပ္တဲ့ အခ်ိန္ျဖဳန္းျခင္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အင္တာနက္မွာ စာဖတ္ခ်င္လို႔၊ ပညာသင္ခ်င္လို႔ဆိုရင္လည္း၊ လူတေယာက္အတြက္ လိုအပ္တဲ့အိပ္ခ်ိန္ျပည့္ေအာင္ အိပ္စက္ အနားယူ ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အိပ္ခ်ိန္တန္အိပ္၊ နားခ်ိန္တန္နားမွာသာ ေနာက္တေန႔ မိုးလင္းရင္ လန္းလန္း ဆန္းဆန္း အလုပ္လုပ္နိဳင္မွာျဖစ္လို႔ အလုပ္တြင္က်ယ္ ပါတယ္။ တျခားနည္းလမ္းေတြနဲ႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းတတ္တဲ့ အက်င့္ေတြရွိေနရင္ အဲဒီအက်င့္ေတြကို ေပ်ာက္ေအာင္ၾကိဳးစား ျပဳျပင္သင့္ပါတယ္။ အခ်ိန္ကို ေကာင္းေကာင္း အသံုးခ်တတ္သူေတြဟာ ဘ၀မွာ အနည္းနဲ႔အမ်ား ေအာင္ျမင္မွဳရၾကသလို ေပ်ာ္ရႊင္မွဳကို အတိုင္းအတာ တခုေလာက္ ရရွိသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

အခ်ိန္ကို အက်ိဳးရွိရွိသံုးဖို႔ လိုအပ္သလို ေငြကိုေခၽြတာသံုဖို႔လည္း အေရးၾကီးပါတယ္။ လိုခ်င္စရာေတြ မ်ားစြာရွိ ေနတဲ့ ေခတ္အခါၾကီးမွာ ေငြကိုေခၽြတာသံုးစြဲနိဳင္တာေတာင္ ေတာ္ရံုမက်ပါဘူး။ ၀င္ေငြနဲ႔မမွ်လို႔ အားမတန္ရင္ လိုခ်င္ရခ်င္တဲ့ စိတ္ဆႏၵကို ခ်ိဳးႏွိမ္နိဳင္ဖို႔လည္း လိုအပ္ပါတယ္။ တတ္နိဳင္လို႔ ပစၥည္းတခု ၀ယ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္အတြက္ တကယ္လိုအပ္သလား၊ ၀ယ္ျပီးရင္ တကယ္သံုးျဖစ္မွာလားဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစား ျပီးမွ ၀ယ္သင့္ပါတယ္။ ၀ယ္ျပီးမွ မၾကိဳက္လို႔၊ အသံုးမ၀င္လို႔ ေခ်ာင္ထိုးထားရင္ ကုန္သြားတဲ့ေငြေတြ အလကား ျဖစ္သြားတာ ႏွေမ်ာစရာေကာင္းပါတယ္။ တရုတ္မိတ္ေဆြတေယာက္ အၾကံေပးတဲ့ နည္းလမ္းေကာင္းေလး ရွိပါတယ္။ ေစ်း၀ယ္ထြက္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ထမင္းစားျပီး ဗိုက္ျပည့္တဲ့အခ်ိန္ကို ထြက္ပါတဲ့။ ဗိုက္ျပည့္ေနရင္ လိုတဲ့ပစၥည္းေလာက္ပဲ ၀ယ္ျဖစ္တယ္။ ဗိုက္ဆာေနတဲ့အခ်ိန္ ေစ်း၀ယ္ရင္ လိုတာေရာ မလိုအပ္တာေတြပါ ၀ယ္ျဖစ္သြားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သူအၾကံေပးတဲ့အတိုင္း ကၽြန္မစမ္းၾကည့္တာ တကယ္မွန္ပါတယ္။ ဗိုက္ဆာေနတဲ့ အခ်ိန္မွာဆိုရင္ စိတ္အလိုမျပည့္ျဖစ္ေနေတာ့ ေတြ႔သမွ်ပစၥည္းကို လိုခ်င္စိတ္ျဖစ္ျပီး ၀ယ္မိၾက ပါတယ္။ ဗိုက္ျပည့္ေနရင္ စိတ္အလိုျပည့္ေနတာမို႔ အပိုဆာရပစၥည္းေတြ၀ယ္ဖို႔ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ပါဘူး။ နည္းလမ္း ေကာင္းေလးမို႔ စမ္းၾကည့္ၾကပါလို႔ စာဖတ္သူေတြကို တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ 

ကၽြန္ေတာ္ ဘံုဆိုင္

 ကၽြန္ေတာ္က ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသား၊ သူရင္းငွား။ ေက်ာင္းဆရာရဲ႕ အေဖေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္ နံမည္က ဘံုဆိုင္။ အေမက ေကာက္စိုက္သမ၊ ၾကံဳရာက်ပန္း အလုပ္လုပ္တယ္။ အေမ့ အရင္ေယာက်္ားက လယ္ကြင္းထဲမွာ ပိုးထိျပီးဆံုးသြားလို႔ ကၽြန္တာ့္အေမ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ မုဆိုးမ ျဖစ္ခဲ့တယ္။

လင္မရွိတဲ့ မိန္းမကို လူမေလးစားဘူးဆိုတာ မွန္မလားေတာ့ မသိဘူးဗ်။ ကၽြန္ေတာ့္အေမဟာ ရြာက လူတကာရဲ႕ အသံုးေတာ္ခံျဖစ္ခဲ့တယ္ ဆိုလားပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကိုယ္၀န္ရေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔ရတာလဲ ဆိုတာ အေမကိုယ္တိုင္မသိရွာဘူး။ သူ႔ဆီလာတဲ့ ေယာက်္ားေတြအားလံုးနဲ႔ဆို္င္လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမြးေတာ့ ဘံုဆိုင္လို႔ အေမကိုယ္တိုင္ နံမယ္ေပးခဲ့တယ္။ 

ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အေဖဘယ္သူလဲဆိုတာ သိရလို႔လည္း ဘာမွထူးပါဘူးဗ်ာ။ အေမ့ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ အျပစ္မတင္ခ်င္ဘူး။ အေမ ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ခဲ့လို ကၽြန္ေတာ္လူျဖစ္ခဲ့တာ။ အေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဘးအိမ္ကလူေတြ ဆန္မရွိလို႔ ဗိုက္ေမွာက္ေနရတဲ့ အခ်ိန္မွာ အေမက သူ႔နည္းသူ႔ဟန္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ထမင္းႏွပ္မွန္ေအာင္  ေကၽြးခဲ့တယ္ဗ်။

ေစတနာေတြ ေ၀ဒနာျဖစ္ရတဲ့အခါ

သူနာျပဴ မိခင္ၾကီး ဖေလာ့ရန္႔နိဳက္တင္ေဂးရဲ႔ေမြးေန႔ ေမလ (၁၂)ရက္ေန႔၊ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ သူနာျပဳေန႔ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ စာတစ္ပုဒ္ေရးလိုက္ပါတယ္။ အေတြ႔အၾကံဳေတြကို စိတ္၀င္စားစရာျဖစ္ေအာင္ စီကာပတ္ကံုးေရးျပီး၊ က်န္းမာေရးဗဟုသုတေတြ ထည့္ထည့္ေရးတာ ကၽြန္မရဲ႕ ပညာေပးနည္းတစ္ခုပါ။ က်န္းမာေရးေဆာင္းပါး သီးသန္႔ေရးရင္ စိတ္၀င္စားသူနည္းျပီး၊ အေတြ႔အၾကံဳေလးေတြနဲ႔ ယွဥ္ေရးရင္ စာဖတ္သူေတြအတြက္ က်န္းမာေရးအသိေတြနဲ႔အတူ အေရးထားေတြစရာေလးေတြလည္း ရသြားမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

ဘြဲ႔လြန္အတြက္ ေက်ာင္းစရိတ္လိုလို႔ တကၠသိုလ္နဲ႔ နီးတဲ့ေဆးခန္းမွာ ခဏ၀င္လုပ္ေနပါတယ္။ ေဆးခန္းက အေထြေထြေရာဂါ ကုသမွဳနဲ႔အတူ  Alternative medicine လို႔ေခၚတဲ့  အေနာက္တိုင္းေဆးပညာနဲ႔ မတူတဲ့ သီးျခားကုထံုးေတြနဲ႔ ေရာဂါကာကြယ္ကုသျခင္း ၀န္ေဆာင္မွဳေတြလည္းေပးပါတယ္။ အပ္စိုက္ကုထံုး Acupuncture therapy၊ အိပ္ေမြ႔ခ်ကုထံုး Hypnotherapy၊ ေသြးေၾကာထဲမွာ အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ေစတဲ့ ဓာတ္သတၳဳေတြနဲ႔ အဆီေတြကို ျဖိဳခြဲေပးတဲ့ကုထံုး Chelation therapy စတဲ့ကုထံုးေတြျဖစ္ပါတယ္။ အျခားအျခား ထူးထူးဆန္း ဆန္းကုထံုးေတြလည္း အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ ကုထံုးေတြက လူနာေတြအတြက္ အက်ိဳးရွိေပမဲ့ အခ်ိဳ႕ကုထံုးေတြက အႏၱရာယ္ရွိပါတယ္။ စကၤာပူနဲ႔ အေနာက္နိဳင္ငံ အခ်ိဳ႔မွာေတာ့  ခိုင္မာတဲ့ သုေတသန အေထာက္အထားေတြ ရွိမွသာ ဒီကုထံုးေတြကို ခြင့္ျပဳပါတယ္။ မေလးရွားမွာေတာ့ တင္းၾကပ္တဲ့ ဥပေဒေတြနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္မွ ေတာ္ေတာ္အားနည္းေန ပါတယ္။ ေငြလိုလို႔ ဒီအလုပ္ကို အခိုက္အတန္႔ လုပ္ေနရေပမဲ့ အခ်ိဳ႕ကုထံုးေတြကို ကၽြန္မေတာ္ေတာ္ေလး ဘ၀င္မေတြ႔ပါဘူး။

ပညာေရးနဲ႔ က်န္းမာေရး ၀န္ေဆာင္မွဳလုပ္ငန္းေတြမွာ ေငြမ်က္နွာပဲၾကည့္ျပီး လုပ္ၾကရင္ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္ အတြက္ အလြန္အႏၱရာယ္မ်ားပါတယ္။ Chelation therapy လိုကုထံုးမ်ိဳးဆိုရင္ ေရရွည္မွာ ေဘးထြက္ဆိုးကိ်ဳးေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ဆရာ၀န္၊သူနာျပဳနဲ႔ က်န္းမာရးေစာင့္ေရွာက္မွဳ လုပ္ငန္းမွာ ပါ၀င္ပတ္သက္သူမွန္သမွ် လူနာေတြရဲ႔ေကာင္းက်ိဳးကိုသာ အစဥ္ေဆာင္ရြက္ျပီး၊ အႏၱရာယ္ျဖစ္ေစမဲ့ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မွန္သမွ်ကို ေရွာင္ၾကည္ရမယ္ဆိုတဲ့ က်င့္၀တ္ေတြကို ေစာင့္စည္းလိုက္နာ ၾကဖို႔လိုပါတယ္။ လူနာေတြရဲ႕ က်န္းမားေရး အေျခအေနနဲ႔ ေနာက္ဆက္တြဲဆိုးက်ိဳးေတြ၊ က်န္းမာေရးအတြက္ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ အျပဳအမူေတြ၊ ေရာဂါကုထံုးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေကာင္းက်ိဳးဆိုးက်ိဳးေတြကို အမွန္အတိုင္း ေျပာျပ ရွင္းျပရမဲ့ က်င့္၀တ္ေတြရွိတယ္။ ေ၀ဒနာ ခံစားေနရတဲ့လူနာေတြ ေရာဂါကုသေရးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး မွန္ကန္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြခ်နိဳင္ေအာင္ က်န္းမာေရး၀န္ထမ္းေတြက ကူညီေပးနိဳင္ရပါမယ္။ ဒီက်င့္၀တ္တာ၀န္ေတြကို မေဖာက္ဖ်က္ခ်င္တဲ့ ကၽြန္မအတြက္ ယၡဳေဆးခန္းက အလုပ္ေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး သဟာဇာတ မျဖစ္ပါဘူး။ 

ရင္သားကင္ဆာ ျဖစ္ေနတဲ့ အသက္ေျခာက္ဆယ္အရြယ္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ခြဲစိတ္ကုသမွဳကို ေရွာင္နိဳင္ဖို႔ နည္းလမ္းရွာရင္း ကၽြန္မလုပ္ေနတဲ့ ေဆးခန္းက ဆရာ၀န္ဆီ ေရာက္လာပါတယ္။ သူမရဲ႔ ရင္သားအၾကိတ္က ကင္ဆာျဖစ္စပဲ ရွိေသးတယ္။ တျခားေနရာေတြကို မျပန္႔ေသးဘူး။ အခ်ိန္မွီခြဲစိတ္ကုသမွဳ ခံယူမယ္၊ ကင္ဆာဆဲလ္အေျခအေန ေပၚမူတည္ျပီး လိုအပ္တဲ့ေဆး၀ါးကုသမွဳ ခံယူမယ္ဆိုရင္ လံုး၀ေပ်ာက္ ကင္းနိဳငိတဲ့အေျခအေနမွာ ရွိပါတယ္။ ျပႆနာက ရင္သားကို မျဖတ္ခ်င္ဘူး ျဖစ္ေနပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က လူေတြအမ်ားစု က်န္းမာေရး ဗဟုသုတအားနည္းလို႔ ေရာဂါကို သိတာေနာက္က်ၾကတယ္။ ေငြေၾကးမတတ္ နိဳင္လို႔ ထိေရာက္တဲ့ ကုသမွဳေတြ မရၾကဘူး။ ကင္ဆာကို ေနာက္က်မွ သိရျပီး၊ အဆုတ္ထဲ၊ အရိုးထဲ ပ်ံ႕သြားလို႔ ေ၀ဒနာကို မခ်ိမဆန္႔ခံစား ေနရတဲ့လလူနာေတြကို မၾကခဏ ေတြ႔ခဲ့ဖူးပါတယ္။အခုကၽြန္မေတြ႔ရတဲ့ လူနာကေတာ့ ရင္သားမျဖတ္ခ်င္ တာေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ေတာ့မယ္။

အလင္းေရာင္ဆာေသာ ပန္းကေလးမ်ား

ပန္းေတြပြင့္ဖို႔ ေရနဲ႔ေျမဆီ အာဟာရလိုတယ္။ ေနေရာင္ျခည္ရဲ႕ အလင္းေရာင္ ေကာင္ေကာင္းရဖို႔လိုတယ္။ အလင္းေရာင္ေဖ်ာ့ေနရင္ ပန္းေတြအစြမ္းကုန္ လန္းခြင့္မရနိဳင္ပါ။ အလင္းေရာင္မွိန္တဲ့ ေလာကအလယ္မွာ ဘ၀အတြက္ ရုန္းကန္ရင္း ပညာအလင္းေရာင္ကို လိုခ်င္တပ္မက္ေနၾကတဲ့ လူငယ္ေလးေတြရဲ႕အတြက္ ရင္နင့္ေအာင္ခံစားရတဲ့ ေ၀ဒနာေတြကို ဒီစာေရးျပီး ဖြင့္အန္လိုက္မိ ပါတယ္။ ေ၀ဒနာေတြကို ကဗ်ာအလကၤာ ေျမာက္ေအာင္ မဖန္တီးတတ္လို႔ စာလံုးေတြအျဖစ္နဲ႔ပဲ စီကံုးလိုက္ပါတယ္။

 

တကယ္ေတာ့ ေ၀ဒနာေတြကို စုထားၾကာျပီ။ ကၽြန္မခ်စ္ေသာ ေရႊကရင္တစ္ေယာက္နဲ႔ ခ်က္တင္းလုပ္ရင္း ခံစားခ်က္ေတြ စုပံုလာလို႔ စာေရးျဖစ္သြားပါတယ္။ အဲဒီ ကရင္ေလးက ကၽြန္မဘေလာ့မွာ စာလာဖတ္ရင္း၊ ကရင္အခ်င္းခ်င္းမို႔ Gmail မွာ မိတ္ဆက္ျပီး ခင္သြားၾကတာ။ ျမန္မာေတြကို ေရႊျမန္မာလို႔ဆိုေတာ့၊ ကရင္ေတြကို ကၽြန္မက ေရႊကရင္လို႔ ကိုယ့္ဘာသာ အေရာင္တင္လိုက္တာပါ။ ရိုးသားေသာ၊ သစၥာရွိေသာ ကရင္ေတြရဲ႕ဘ၀က ေရႊေရာင္လို ၀င္းမေနၾကပါဘူး။ ကရင္အမ်ားစု ခပ္မွိန္မွိန္ အလင္းေရာင္ေအာက္ မွာ ဆူးခင္းလမ္းကို ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ ေလွ်ာက္ၾကရသူေတြပါ။ အျခားတိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ျပည္တြင္းျပည္ပက ျမန္မာေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြကလည္း အတူတူပါပဲေလ။

ဒီႏွစ္သၾကၤန္

တစ္ႏွစ္ကူးသြားျပန္လည္း မေလးရွားမွာ ေသာင္တင္ေနဆဲမို႔ မေလးရွားမွာ သၾကၤန္နဲ႔ ႏွစ္သစ္ဆင္ႏႊဲ ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေလးကို အမွတ္တရ ျပန္ေရးလိုက္ပါတယ္။ သၾကၤန္အၾကိဳေန႔မွာ ပီတလင္းဂ်ာယာက ရတနာယာမ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက သၾကၤန္ကို သူငယ္ခ်င္းနဲ႔အတူ သြားခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ဘုရားကန္ေတာ့၊ ဆရာေတာ္ကို ႏွဳတ္ဆက္ဦးခ်ျပီး၊ မုန္႔ဟင္းခါးနဲ႔စားပါတယ္။ မုန္႔ဟင္းခါးစားျပီးေတာ့ ေရႊရင္ေအးကို အားေပးလိုက္ပါေသးတယ္။ မနက္ဆယ္နာရီမွာ ဆရာေတာ္တရားေဟာ ပါတယ္။

ဆရာေတာ္က သၾကၤန္မွာ လူစံုတုန္း (အထူးသျဖင့္ သၾကၤန္မွာ ေပ်ာ္ခ်င္တဲ့လူငယ္ေတြ စုစုရံုးရံုးရွိၾကတုန္း) အေရးၾကီးဆံုး တရားအဆံုးအမေတြကို လိုရင္တိုရွင္းနဲ႔ ထိထိေရာက္ေရာက္ ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္။ စည္းကမ္း ရွိျပီး ယဥ္ေက်းမွဳကို ထိန္းသိမ္းျခင္းျဖင့္ အမိ်ဳးဘာသာကို ေစာင့္ေရွာက္ၾကဖို႔ ဆံုးမပါတယ္။ သီလလံုျပီး၊ ကိုယ္က်င့္ေကာင္းေအာင္ ေစာင့္ထိန္းျခင္းျဖင့္ သာသနာေတာ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ အေလးအနက္ ဆံုးမပါ တယ္။  ဗုဒၵဘာသာျမန္မာျပည္ကို တကယ္ခ်စ္ၾကသူေတြ ဆရာေတာ္ဆံုးမတဲ့အတိုင္း ေနနိဳင္ၾကျပီဆို လံုေလာက္ပါတယ္။ အဲဒီလိုေနၾကရင္ ကမၻာတည္သေရြ႕ ျမန္မာျပည္ဟာ ဗုဒၶဘာသာေတြ အမ်ားစုေနတဲ့ တိုင္းျပည္ျဖစ္ေနမွာပါ။ တျခားဘယ္ဘာသာ၀င္ကိုမွ ပုတ္ခတ္ေျပာဆိုေနဖို႔ မလိုပါဘူး။ လူမ်ိဳးဘာသာမေရြး လူသတၱ၀ါအားလံုးကို ကၽြန္မတို႔ ေမတၱာထားရမယ္ မဟုတ္လား။ ျမန္မာျပည္ၾကီးကို တကယ္ျငိမ္းခ်မ္း ေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ လူတိုင္းကို ခ်စ္နိဳင္ေအာင္ ကၽြန္မတို႔ ၾကိဳးစားရမွာပါ။ ရန္လိုမုန္းတီးမွဳေတြကို သၾကၤန္ေရနဲ႔ ေဆးေၾကာပစ္နိဳင္ၾကပါေစ။ ႏွစ္သစ္မွာ စိတ္သစ္ အျမင္သစ္ေတြရလို႔၊ မတူညီကြဲျပားၾကသူေတြ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ရွိၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္။

တရားနာ ေရစက္ခ်ျပီးေတာ့ ဘုန္းၾကီးဆြမ္းကပ္ ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ေန႔လည္စာ စားၾကပါတယ္။ သၾကၤန္းပိုး၀င္ ေနၾကသူေတြကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးထူးစြာ ေရကစားေနၾကပါတယ္။ ကြာလာလမ္ပူက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြ ျမန္မာျပည္မွာလို က်ယ္က်ယ္၀န္း၀န္း မရွိေတာ့ သူတို႔ေတြ ရတဲ့ေနရာက်ဥး္က်ဥ္းမွာ ပြဲျဖစ္ေအာင္ ကစားရပါတယ္။ အဆိုအကေတြေဖ်ာ္ေျဖဖို႔ မ႑ခပ္တန္တန္ေလးကိုလည္း ေဆာက္ထား ပါေသးတယ္။ ေမ်ာက္ရွံဳးေအာင္ ေရေဆာ့ေနၾကေပမဲ့ မိုက္မိုက္ရိုင္းရိုင္း မဟုတ္ၾကတာ စိတ္ခ်မ္းသာရ ပါတယ္။ သူတို႔ေရကစားေနၾကတာကို ၾကည့္ျပီး ကၽြန္မ၀င္ကစား ခ်င္စိတ္ေတာင္ျဖစ္မိပါတယ္။
အ၀တ္ေရစိုနဲ႔ အိမ္ျပန္ဖို႔ မျဖစ္နိဳင္လို႔ ထိုင္ပဲၾကည္ေနခဲ့ပါတယ္။ ေရကစားတဲ့သူေတြ ေပ်ာ္ေနတာကို ျမင္ေနရတာ စိတ္ခ်မ္းသာစရာ ေကာင္းပါတယ္။ မ႑ေပၚမွာေတာ့ အဆိုအကေတြနဲ႔ ပြဲျဖစ္ေနပါတယ္။ သံခ်ပ္ထိုးတဲ့ အစီအစဥ္လည္း ပါပါတယ္။

သၾကၤန္ေရာက္ျပန္ျပီ

 ပိေတာက္ပန္းေတြ ပြင့္ေနျပီ... သၾကၤန္ေရာက္ ျပန္ျပီေရာ ....

ရင္ထဲကအလြမ္းေတြ ပိေတာက္ပန္းလို ေ၀ေ၀ဆာဆာ ဖူးပြင့္ေနတုန္းပဲ အတူးရယ္..

ႏွစ္ေတြၾကာခဲ့ေပမဲ့ ရင္ထဲက အလြမ္းဒဏ္ရာက မေပ်ာက္နိဳင္ေသးဘူး...

ဥၾသငွက္တြန္သံၾကားရင္ အလြမ္းဒဏ္ရာက ပိုပိုနာလာတယ္။

ငယ္ကကၽြမ္းတဲ့ ငယ္ကၽြမ္း၊ အသဲႏွလံုးကို ပံုအပ္ျပီး ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ ခ်စ္းဦးသူမို႔ ဘယ္လိုမွ မေမ့နိဳင္ဘူး လို႔ဆိုရင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး ျပံဳးေနမယ္လို႔ ေအာက္ေမ့မိတယ္ အတူး..

ငါ့အနားမွာ တျခားေယာက္ ရွိမေနတာကိုလဲ နင္ေက်နပ္တယ္ မဟုတ္လား..

နင့္ကို လြမ္းေနရတဲ့ ဘ၀ကိုပဲ ငါေက်နပ္ပါတယ္ အတူး..

အတူးဆိုတဲ့ ခပ္ဆိုးဆိုး ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ခဲ့မိတဲ့အတြက္ ငါဘယ္ေတာ့မွ ေနာင္တရ မရဘူး။

ဒါေပမဲ့..အတူးကို လူလိမၼာေလးတစ္ေယာက္အ ျဖစ္ သက္ဆိုးရွည္ေအာင္ မထိန္းနိဳင္ခဲ့တာ ကိုေတာ့ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိပါတယ္။ ငါတကယ္ ညံ့တဲ့သူပါ။

xxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxx  xxxxxxxxxxxxxxxx

အျဖစ္အပ်က္ေတြက ငါ့ရဲ႕အာရုဏ္မွာ မေန႔တေန႔ကလို ျမင္ေယာင္ေနတုန္း....။

ငယ္ငယ္က တို႔ႏွစ္ေယာက္ ကစားအတူ၊ ေက်ာင္းသြားလည္း အတူတူ။

ေက်ာင္းသြားရင္ နင့္စက္ဘီးေနာက္က လိုက္ရတာ ငါသိပ္ေပ်ာ္ခဲ့တယ္။

သၾကၤန္မွာ အတူေပ်ာ္ခဲ့တာေတြကို အမွတ္ရဆံုးပဲ အတူးေရ..

အမွတ္ရဆို သၾကၤန္နဲ႔ ငါက ဖြားဘက္ေတာ္။ ငါက သၾကၤန္မွာေမြးတဲ့ သၾကၤန္သမီးပ်ိဳ။ ဆယ့္ႏွစ္လရာသီမွာ သၾကၤန္က်တဲ့ တန္ခူးလကို အခ်စ္ဆံုး။

နင္ကေတာ့ ေပ်ာ္ခ်င္ ကဲခ်င္လို႔ သၾကၤန္ကို ခ်စ္တာေနာ္ အတူး..အဲဒါေၾကာင့္ေပါ့..

ငယ္ငယ္တုန္းဆို ငယ္ေသးလို႔မို႔ နင္ဆိုးခဲ့တယ္။  ၾကီးလာျပန္ေတာ့လည္း အဖတ္ဆယ္မရေအာင္ နင္ဆိုးခဲ့ ေပြခဲ့တယ္။ အဲဒီေလာက္ဆိုးတဲ့ နင့္ကို ဘာေၾကာင့္ခ်စ္ခဲ့သလဲဆိုရင္ ခ်စ္လို႔ကို ခ်စ္တာ။

တို႔ငယ္ငယ္တုန္းက ရိုးရာသၾကၤန္ပြဲေတြ ခုလိုသရုပ္မပ်က္ေသးတာ မွတ္မွိေနေသးတယ္။ သၾကၤန္ မ႑မွာ ေရးကစားရင္း မုန္႔လံုးေရေပၚ လုပ္စားၾကတယ္။

နင္ေလ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဇာတိျပခဲ့ တာေနာ္။ ေရေလာင္းရင္ ေကာင္းေကာင္း မေလာင္းခ်င္ ဘူး။ ခြက္ေစာင္းခုပ္တယ္။ ေအးစက္ေနတဲ့ ေရခဲေရနဲ႔ ေလာင္းတယ္။ ေျပာစကားကို ဘယ္ေတာ့မွ နားမေထာင္ဘူး။

ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ေရာက္လာေတာ့ နင္လတ္လ်ားလတ္လ်ား လုပ္ခ်င္လာတယ္ေနာ္။ ေက်ာင္းေျပးရင္ မေခၚေတာ့ဘူး၊ ေဆးလိပ္နဲ႔ အရက္ေသာက္ရင္ ေသခန္းျပတ္ဆိုလို႔  နင္ျငိမ္သြားခဲ့ တယ္။ နင္ငါ့ကို ၾကိတ္ပိုးေနတဲ့အခ်ိန္မို႔ ငါ့စကားေအာင္ခဲ့တယ္။

ငယ္ငယ္ေလးထဲက ရင္းႏွီးခဲ့ၾကတဲ့ တို႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ရင္မွာ အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာက ေစာေစာစီးစီး ေမြးဖြားလာခဲ့တယ္ေနာ္။ စူးရဲတဲ့ နင့္ရဲ႕အၾကည့္ေတြကို ရင္ဆိုင္ရတိုင္း ငါ့ရင္မွာ ပူသလို ေႏြးသလိုၾကီး။

ဆယ္တန္းကို ႏွစ္ခ်င္းေပါက္ေအာင္ရင္ အေျဖေပးမယ္လို႔ ကတိေပးခဲ့လို႔ နင္စားၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ ဆယ္တန္းေအာင္ စာရင္းထြက္တဲ့ေန႔မွာ နင့္ကိုငါ အေျဖေပးခဲ့တယ္ေနာ္။ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ခါစေတာ့ ႏွစ္ဦးသား မိုးမျမင္ ေလမျမင္။ 
အခ်စ္ဦးေပးတဲ့ အနမ္းေတြ ပါးျပင္မွာ ခုထိေႏြးေနတုန္းပဲ အတူးရယ္..