မေန႔က ေ၀ဒနာ

မေန႔ကအေၾကာင္းကို ျပန္ေတြးျပီး ေရးလုိက္မိျပန္ျပီ။ မေန႔က မနက္ပိုင္း ေက်ာင္းကိုသြား၊ ကထိကနဲ႔ေတြ႔ျပီး ေက်ာင္းစာကိစၥေတြ ေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။ မလာယာတကၠသိုလ္ (University of Malaya) က ဆရာမေတြ ေစတနာေကာင္းၾက ပါတယ္။ ေမတၱာဆိုတာ အပိုင္းအျခား အကန္႔အသတ္မရွိသလို၊ ဆရာနဲ႔တပည့္ၾကားမွာလည္း ဘာသာ လူမ်ိဳး အသားအေရာင္ ဆိုတာေတြက ပိုင္းျခားကန္႔သတ္ နိဳင္စြမ္းမရွိပါဘူး။ ေက်ာင္းကမျပန္ခင္ စာၾကည့္တိုက္မွာ စာအုပ္ငွားျပီး၊ ေရႊျမန္မာမ်ားစုေ၀းရာ  ကိုတာရာယာကို သြားပါတယ္။


အျပင္စီးမဂၢဇင္း ထြက္ျပီဆိုလုိ႔ ေမတၱာလက္ေဆာင္ရမဲ့ စာအုပ္သြားယူပါတယ္။ ရံုးမွာ ျမန္မာအမ်ိဳးသားသံုး ေယာက္ကို ေတြ႔ခဲ့တယ္။ ကၽြန္မနဲ႔ မတိမ္းမယိမ္း ရြယ္တူျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ စာအုပ္ရလို႔ ေက်းဇူးတင္စကား ေျပာျပီး ျပန္လာခဲ့တယ္။ လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ေတြမို႔  တည္ျငိမ္ရင့္က်က္ေနလို႔ ျဖစ္မယ္။ သူတို႔ရဲ႕ မပိုမလုိ ဆက္ဆံေရးကို ကၽြန္မ သေဘာက်ပါတယ္။

စာအုပ္ယူျပီး ေဇယ်ာမွာ အသိေကာင္ေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ခ်ိန္းထားပါတယ္။ အသိဆိုေပမဲ့ တခါမွ မေတြ႔ဖူးေသးပါ။ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ပတ္သက္ျပီးသိရတာ။ ေရာက္ခါစက ပြဲစားအလိမ္ခံရလို႔ ပါမတ္မရွိပဲ အလုပ္လုပ္ေနရတဲ့ ကေလးေပါ့။ အက်ိဳးအေၾကာင္းေတြ ဖုန္းန႔ဲေမးရင္းပဲ ရင္းႏွီးခဲ့တယ္။ ခင္မ်ာ ပါမစ္ေတြ အသစ္ျပန္လုပ္ ရလို႔ရင္းဂစ္သံုးေထာင္ ေလာက္ထပ္ကုန္သြားတယ္။ ထြက္လာတုန္းက ကုန္ထားေတြ ပြဲစားခေတြကို အတိုးနဲ႔ေခ်းထားတာဆိုေတာ့ ျပန္ဆပ္ရတာ သိန္းႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ရွိတယ္လို႔ေျပာပါတယ္။
မေလးရွားမွာ (၂)ႏွစ္အလုပ္လုပ္တဲ့ေငြေတြ ႏွစ္ခါျပန္ပြဲစားခနဲ႔ အတိုးဆပ္ရင္း ကုန္သြားျပီဆိုပါေတာ့။ ဒီလို မိေအးႏွစ္ ခါျပန္ သံုးခါျပန္နာရတဲ့ အျဖစ္မိ်ဳးေတြက ေျပာမကုန္နိဳင္အာင္ပါပဲ။

KL ကျမန္မာသံရံုးကိုလာရင္း ကၽြန္မနဲ႔ တခါေလာက္ ဆံုဖူးခ်င္တယ္ဆိုလို႔ လူတိုင္းသိလြယ္တဲ့ ေဇယ်ာမွာ ခ်ိန္းလိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္မေရာက္သြားတာ ေစာေနေသးလို႔ Mydin မွာ ေစ်းအရင္၀ယ္ႏွင့္လိုက ္ပါတယ္။ သိတယ္မဟုတ္လား။ ကုန္ပစၥည္းေတြ ေစ်းသက္သာလို႔ ေရႊျမန္မာေတြ အားထားေနရတဲ့ MYdin ကုန္တိုက္ကို။ ကိုတာရာယာကို လာတိုင္းလိုသမွ် ပစၥည္းေတြကို Mydin မွာ၀ယ္၊ အေလးခံျပီး ျပန္သယ္ရတာ မေလးရွားေရာက္ ျမန္မာေတြရဲ႕ ဓေလ့တစ္ခုပါ။

ေစ်း၀ယ္ျပီးသြားေတာ့ ေဇယ်ာမွာထမင္းစားရင္း ဟိုကေလး ကိုေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ ထမင္းနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ ယူျပီး၊ ေရငတ္တာနဲ႔ ေရးေႏြးၾကမ္း ထပ္၀ယ္ရပါတယ္။ ကၽြန္မလည္း ဇီဇာေၾကာင္တဲ့ အရြယ္ေရာက္ေနျပီဆိုေတာ့ ရင္းဂစ္တစ္က်ပ္ အကုန္ခံျပီး ေရသန္႔ဘူး ၀ယ္မေသာက္ဘူးေလ။ :D
ေရေႏြးၾကမ္း အလကားမေပးဘူးလားလို႔ ကၽြန္မေနာက္လိုက္ပါေသးတယ္။ ၀န္ထမ္းေလးက အလကားေတာ့ ေပးခ်င္ပါတယ္ အမရယ္လို႔ ျပန္ေျပာပါတယ္။ ေရးေႏြးၾကမ္းဖိုး ျပား ၄၀ ေပးျပီး ကၽြန္မ လွ်ာရွည္ လိုက္ပါေသးတယ္။ ရွင္တို႔ ေဘာ့စ္ကိုေျပာလိုက္ပါ။ ေရးေႏြးၾကမ္းေတာ့ အလကားေပးသင့္ ပါတယ္လို႔။

ေဇယ်ာကေဖ်ာ္တဲ့ လက္ဖက္ရည္ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ ခ်ိဳေနလို႔ ကၽြန္မထံုးစံအတိုင္း ေရေႏြးၾကမ္း ေရာျပီးေသာက္လိုက္ ပါတယ္။ ထမင္းစားျပီးလို႔ လက္ဖက္ရည္နဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းကုန္တဲ့အထိ ေကာင္ေလး ေရာက္မလာေသးပါ။ ခဏေနေတာ့ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ ကၽြန္မကို စကားလာေျပာတယ္။ အမ တစ္ေယာက္ထဲလားတဲ့။ ဘယ္သူမွန္းမသိေပမဲ့ ေအးဟုတ္တယ္လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ ၀ါဆိုသကၤန္း ကပ္တုန္းက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာဆံုခဲ့တာ၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို မမွတ္ိဘူးလားလို႔ ေမးပါတယ္။ ကၽြန္မလည္း မမွတ္မိတဲ့အေၾကာင္း ရိုးရိုးသားသား ျပန္ေျဖျပီး စကားစျမည္ ေျပာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေကာင္ေလးက ကၽြန္မခ်စ္ေသာ ေရႊကရင္တစ္ေယာက္ပါ။

ကရင္မွန္ရင္ အမ်ိဳးကိုသိပ္ခ်စ္ၾကတယ္။ ကရင္တိုင္းကို ေဆြမ်ိဳးလိုကို သေဘာထားျပီး ခ်စ္တာ။ တခ်ိဳ႕မ်ိဳးခ်စ္ကရင္ေတြ  အစြန္းေရာက္သြားတာလည္း ရွိပါတယ္။ မေန႔က ေဇယ်ာမွာေတြ႔တဲ့ ကရင္က လူေခ်ာ ေလး။ သိတယ္မဟုတ္လား။ တခ်ိဳ႕ကရင္ေတြ ကိုရီးယားမင္းသားေတြလို ေခ်ာၾကတယ္။ :D
ကိုယ့္ငါးခ်င္မို႔ ကိုယ္ခ်င္တာ သဘာ၀က်ပါတယ္ေနာ။ ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာက ၾကည္လင္ျပီးႏုဖတ္ေနလို႔ငယ္အံုးမွာပဲလို႔ေတြးျပီး အသက္ဘယ္ေလာက္ ရွိျပီလဲလို႔ေမးလိုက္ ပါတယ္။ အသက္ (၂၀)၊ မေလးရွားကို ေရာက္တာ (၂)ႏွစ္ရွိျပီဆိုေတာ့ အသက္ (၁၈)ႏွစ္နဲ႔ထြက္လာတာ။ ေက်ာင္းမတက္ဖူးလား လို႔ေမးေတာ့ ျပံဳးျပီးေခါင္းခါျပတယ္။ ဒီအရြယ္ေလးက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမွာ ေပ်ာ္ေနရမဲ့ အရြယ္လို႔ေတြးျပီး၊ မရိုးနိဳင္တဲ့ ေ၀ဒနာတစ္ခု ရင္ထဲတိုး၀င္လာ ပါတယ္။ ဒီေ၀ဒနာေတြ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ အသမာတက္ မွာပါလိမ့္။

ကရင္ေကာင္ေလး ျပန္သြားျပီေတာ့လည္း ကၽြန္မေစာင့္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးက ေရာက္မလာေသးပါ။ ေသာက္စရာ လက္ဖက္ရည္လဲကုန္ျပီ။ စာၾကည့္တိုက္မွာ ငွားလာတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ယူဖတ္လိုက္ ပါတယ္။ သူနာျပဳစုျခင္းဆိုင္ရာ သီအိုရီေတြ အေျခခံအယူအဆေတြကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ အသံုးခ်ျခင္း ဆိုတဲ့
စာအုပ္ကို ဖတ္ပါတယ္။ အျပင္လူေတြ စိတ္၀င္စားမယ္ မဟုတ္ေပမဲ့ သူနာျပဳေတြ က်မ္းေက်ထားရမဲ့ ေၾကာင္းအရာေတြ ဆိုပါေတာ့။ ေဇယ်ာလက္ဖက္ရည္ ေတာ္ေတာ္ေလး အစြမ္းထက္ပါတယ္။ ထမင္းစား ျပီးရင္ စာဖတ္လို႔မရေအာင္ အိပ္ငိုက္တတ္တဲ့ ကၽြန္မ လက္ဖက္ရည္တန္ခိုးနဲ႔ တစ္ခန္းျပီးခါနီးထိေအာင္ စာဖတ္ျဖစ္လိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မေစာင့္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးေရာက္ လာပါတယ္။

ကားဂိတ္ကေန ေဇယ်ာကို လာတာလမ္းမွားျပီး ရြာလည္သြားလို႔ ၾကာသြားတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဂ်ိဳဟိုး မွာေနတဲ့လူ KL ကိုဘယ္ကၽြမ္းပါ့မလဲ။ ဆံပင္အရွည္နဲ႔ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ မရွိတာကို ကၽြန္မမ်က္စိထဲ ကန္႔ လန္႔ေတာ့ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဇီဇာေၾကာင္သူပီပီ ၾကံဳတုန္းဆံုးမစကားေျပာရမွ ေစာင့္ရၾကိဳး နပ္မွာေပါ့။ အခုတေလာ ဘယ္ဖက္ရင္ဘတ္ ေအာင့္ေအာင့္ေနတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ သူနာျပဳေတြ၊ ဆရာ၀န္ေတြကို ျမင္ရင္ ေရာဂါလကၡဏာ ေျပာျပျပီးအၾကံဥာဏ္ ေတာင္းတတ္ၾကတာ မဆန္းပါဘူး။ ေဆးလိပ္ေသာက္ သလားေမးေတာ့ ေသာက္ပါတယ္တဲ့။ အသက္က (၂၅)ႏွစ္ပဲရွိေသးတယ္။ မနက္အလုပ္မသြားခင္ နာရီ    ၀က္ေလာက္ေစာထျပီး ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္၊ ေဆးလိပ္ျဖတ္ရင္ ေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။

ေကာင္းေလးၾကည့္ရတာ တည္ျငိမ္ပံုမရဘူး။ စာအုပ္ေတြဖတ္ သလားလို႔ေမးေတာ့ ဖတ္ပါတယ္လို႔ေတာ့ ေျပာတယ္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေရာ ေရာက္ရဲ႕လားလို႔ေမးေတာ့ ေရာက္ပါတယ္တဲ့။ အားတဲ့ေန႔ေတြ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ သြားေနေပါ့လို႔ေျပာေတာ့ ဟုတ္ကဲ့လို႔ေတာ့ တုန္႔ျပန္ပါတယ္။ ဒီေကာင္ေလးကို ျမင္ရျပန္ေတာ့ အမည္မေဖာ္နိဳင္တဲ့ ေ၀ဒနာတစ္ခု ရင္ထဲ၀င္ေရာက္ လာျပန္ပါတယ္။ အေရာင္ေျပာင္း လြယ္တဲ့အရြယ္မွာ မိေ၀းဖေ၀းကိုလာျပီး ေငြရွာတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူရွာတဲ့ေငြဟာ ပြဲစားနဲ့ ေငြတိုးေတြအတြက္ ပဲျဖစ္သြားတယ္။ မိဘကိုလည္း မေပးရ၊ သူ႔အတြက္လည္းဘာမွ မရ။ ႏွစ္ႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကာလက လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀ကို အေ၇ာင္ေျပာင္း ပစ္လိုက္တာ ခြက္ခြက္လန္ေအာင္ ရွံဳးပါတယ္။ ေၾကာင္သူေတာ္ေတြ ဘုန္းၾကီးေနသေရြ႕ ရင္နာစရာေတြကို ျမင္ေတြ႔ေနရအံုးမွာပါ။

ကိုတာရာယာကျပန္တိုင္း ကၽြန္မနဲ႔အတူ ေ၀ဒနာေတြက အေဖာ္အျဖစ္ လိုက္ပါလာၾကပါတယ္။ တနဂၤေႏြလို ေန႔မ်ိဳးဆိုရင္ ျမန္မာဆိုင္ထိုင္ျပီး ဘီယာရစ္ေနၾကတဲ့ လူငယ္ေတြကို ျမင္ရတုိင္းလည္း ကၽြန္မေၾကကြဲစြာ ခံစားရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕မူးစပ္စပ္နဲ႔ ကၽြန္မကို ျမန္မာမွနး္သိရင္ အမအရြယ္ အေဒၚအရြယ္ကို ေလးစားရမွန္း မသိ ျပီတီတီလုပ္တဲ့အခါ ကၽြန္မစိတ္မဆိုးရက္ဘူး။ ခပ္တည္တည္ေလး တခ်က္ေလာက္ ျပန္ၾကည့္လိုက္ ရင္ အရက္ေသာက္ထားလို႔ နီေနတဲ့ သူတို႔မ်က္လံုးေတြ ကၽြန္မရဲ႕ အၾကည့္ကို ရင္မဆိုင္ရဲၾကပါဘူး။ မ်က္ႏွာလြဲျပီး၊ လွည့္ျပန္သြားၾကပါတယ္။

ေ၀ဒနာေတြဟာ အားမာန္ေတြကို  ျဖစ္ေစသလား။ ျမန္မာေတြ လူလားမေျမာက္ၾကတဲ့ အေျခအေနကို ျမင္ေတြ႔ရလို႔ ခံစားရတဲ့ ေ၀ဒနာေတြကေန ျမန္မာျပည္ကို ေကာင္းစားေစခ်င္တဲ့ ေစတာနာေတြ ေပါက္ ဖြားလာတယ္၊ ျမန္မာျပည္ၾကီး ျပန္ေကာင္းလာေအာင္ ၾကိဳးစားဖို႔ အားမာန္ေတြ ရလာတယ္ ဆိုရင္ကၽြန္မ ခံစားခ်က္ေတြကို ေက်းဇူးတင္ခ်င္ ပါတယ္။ မေန႔ကရခဲ့တဲ့ ေ၀ဒနာေတြ ကၽြန္မအတြက္ အားမာန္ေတြ ျဖစ္လာသလား ဆိုတာေတာ့...

စံပယ္ျဖဴ
၃၁၊၀၈၊၂၀၁၂။