အခ်စ္အေၾကာင္း မသိခဲ့ဘူး

တေန႔မိုးလင္းခဲ့ ျပန္ပါျပီ။

မိသန္အတြက္ လွေသာ တနဂၤေႏြမနက္ေတြ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ျပီ။

မည္သူ႔ ကိုမွ အျပစ္လည္း မတင္လိုေတာ့ေပ။ ကိုယ္ဘ၀နဲ႔ ကိုယ့္အေၾကာင္းသာ ရွိပါေစေတာ့။

အရင္တုန္းကဆို မိသန္အိပ္ရာထလွ်င္ အမက ေကာ္ဖီနဲ႔ထမင္းေၾကာ္ကို အဆင္သင့္ျပင္ေပးထားဧ။္။ အလုပ္ပိတ္ေသာ တနဂၤေႏြတြင္ ေသာက္ရေသာ ေကာ္ဖီက ပို၍အရသရွိသည္ဟု ထင္သည္။

မနက္စာ စားျပီးလွ်င္ အမက ေလွ်ာ္ဖြတ္ သန္႔ရွင္းေရးေတြ လုပ္သည္။ မိသန္က ေစ်းသြားျပီး၊ တပတ္စာ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ႏွင့္၊ ေစ်းခ်ဳိေသာ ငါး၊ပုစြန္ အဆင္ေျပသလို ၀ယ္ျခမ္းခဲ့ဧ။္။

မိသန္၀ယ္လာသမွ်ကို အမက သင့္သလို ခ်က္ျပဳတ္၊ သိမ္းဆည္းေလ့ရွိဧ။္။ စိတ္ရွည္၍ သိမ္ဆည္း ထားသိုတတ္ေသာ အမကို အိမ္ေထာင္ဖက္ေကာင္းႏွင့္ ေတြ႔ရလိမ့္မည္ဟု မိသန္ယံုၾကည္ ခဲ့မိသည္။ သို႔ေသာ္ အထင္ႏွင့္ လက္ေတြ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး လြဲေခ်ာ္ေနေလျပီ။

ညီအမႏွစ္ေယာက္ ေန႔လည္စာ စားျပီးလွ်င္  ႏွစ္သက္ရာ စာအုပ္ကိုယ္စီႏွင့္ အသံတိတ္ေနၾကဧ။္။

ညေနစာ ေစာေစာစားျပီးလွ်င္ ေရႊတိဂံုဘုရားကို သြားၾကသည္။ ဒီလိုလွပေသာ တနဂၤေႏြေန႔ေတြကို မိသန္ခ်စ္ပါသည္။ မျပည့္စံုေသာ္လည္း အမႏွင့္ ေအးအတူ ပူအမွ် ေနရေသာဘ၀သည္ မိသန္အတြက္ လံုျခံဳခဲ့ ပါသည္။

ဒီဇင္ဘာအလြမ္း

ေဆာင္းႏွင္းေတြ ေ၀တဲ့
ဒီဇင္ဘာကို ေရာက္ခဲ့ျပန္ျပီ..
ေႏြရယ္မိုးရယ္ မပီျပင္
ေဆာင္းရာသီမရွိတဲ့ေျမမွာ
အပူေငြ႔ကို ျငိမ္းေအးေစတဲ့
ႏွင္းေငြ႔ေတြ မရွိ
အီေကြတာ ရပ္၀န္းမွာ
မေပ်ာ္ေသာ္လည္း ခရီးဆက္ရင္း
ခ်စ္ေသာ ႏွင္းပြင့္မ်ားကို
လြမ္းမိပါသည္။

၂၁၊၁၂၊၂၀၁၂။ ၁၀း၅၈

စာေတြဖတ္ရင္း စာေရးၾကမယ္

ျမန္မာျပည္မွာ စာဖတ္ျခင္း၊ စာေရးျခင္း ယဥ္ေက်းမွဳတရပ္ ျပန္႔ပြားလာေအာင္ စာေပပညာရွင္မ်ားနဲ႔         
၀ါသနာရွင္မ်ားက အားထုတ္ၾကိဳးပမ္း ေနၾကတာကို အားက်စိတ္ျဖစ္လို႔၊ ကၽြန္မလည္း ၀ါသနာရွင္  တစ္ဦးအျဖစ္ ပါ၀င္ခဲ့မိပါျပီ။ အျပင္စီး မဂၢဇင္းေၾကာင့္ ကၽြန္မအိပ္မက္ မက္ဖူးတဲ့စာေရးသူဘ၀ကို ေျခလွမ္းစနိဳင္ခဲ့ ပါတယ္။ ကၽြန္မ ငယ္ငယ္ကတည္းက စာေရးခ်င္တဲ့ ၀ါသနာပိုးေလး ရွိေနခဲ့ပါတယ္။

ေက်ာင္းမွာ စာစီစာကံုးေရးတာ ကၽြန္မေပ်ာ္ပါတယ္။ ကၽြန္မေရးတဲ့ စာစီစာကံုးေတြ အရမ္းၾကီး မေကာင္းေပမဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြ သေဘာက် ေအာင္ေရးနိဳင္ခဲ့ ပါတယ္။ ဆယ္တန္းတုန္းကဆို ေရသည္ျပဇာတ္ သင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အၾကာခဏအိပ္ငိုက္တတ္ လို႔ ဆရာမက ကၽြန္မကိုမၾကည္ပါဘူး။ ကၽြန္မေရးတဲ့ စာစီစာကံုးေတြ ဖတ္ရေတာ့မွ ဆရာမကၽြန္မကို ျပန္ၾကည္သြားပါတယ္။ ကၽြန္မမွာ အဲဒီလိုအစြမ္းအစေလးေတာ့ ရွိခဲ့ပါတယ္။
ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေျဖျပီးေတာ့ အားတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ စာေတြမ်ားမ်ားဖတ္ျဖစ္လာျပီး၊ စာေရးဆရာေတြကို အားက်တဲ့စိတ္ ျဖစ္လာပါတယ္။ အေတြ႔အၾကံဳေတြ ရင့္က်က္လာတဲ့အခါ စာေတြေရးမယ္လို႔ စိတ္ကူးျဖစ္ခဲ့ ပါတယ္။

မိုးကေလးက ေအးေအး

မိုးကေလးက ေအးေအး
ခ်စ္ခင္သူေတြနဲ႔ ေ၀းေ၀း
အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ
တကိုယ္တည္း ေဆြးေဆြး..

အရက္ၾကိဳက္ေသာ ကၽြန္မရြာသားမ်ား

ျမန္မာျပည္မွာ အရက္ေသာက္တဲ့ ယဥ္ေက်းမွဳတရပ္ ထြန္းကားေနတာ စစ္တမ္းေကာက္မယ္ဆိုရင္ လူဦးေရတ၀က္ေလာက္က အရက္ေသာက္သူေတြ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ျမန္မာအမ်ဳိးသား အမ်းစု အရက္ေသာက္တတ္ၾကတာမို႔ ကၽြန္မနဲ႔ ခင္မင္ရင္ႏွီးတဲ့ သူေတြထဲမွာ အရက္ေသာက္တဲ့သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ရြာသား ငယ္ေပါင္းၾကီးေဖာ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကၽြန္မတို႔ရြာမွာ အမ်ိဳးသားကိုးဆယ္ ရာခိုင္ႏွဳန္းက အရက္ေသာက္ၾကပါတယ္။ အမ်ိဳးသား ဆယ္ေယာက္ရွိရင္ ကိုးေယာက္က အရက္ေသာက္တတ္တာ တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ပါ။ ကၽြန္မအကို အၾကီးဆံုးဆိုရင္ ရြာမွာေမာင္မူး ကို ျဖစ္လို႔ေနပါတယ္။ စာလိုေျပာရင္ေတာ့ Binge drinker အရက္ကို အလြန္အကၽြံေသာက္သူ ျဖစ္ေန ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ အရက္အလြန္ အကၽြံေသာက္တဲ့ လူဦးေရတိုးလာတာဟာ ေကာင္းေသာအလား အလာ မဟုတ္ပါဘူး။

ကၽြန္မခ်စ္တဲ့ ေရႊကရင္ေတြဟာလည္း  အရက္နဲ႔ထန္းရည္ကို အလြန္ၾကိဳက္ၾက ပါတယ္။

မနက္ျဖန္အတြက္ဆုေတာင္း

မနက္ျဖန္္ဆိုတာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တခုေလလား...

ခ်ိဳတခ်ည္ ခါးတလွည့္၊
ပါရမီနဲသူေတြအဖို႔
ခ်ိဳေသာမနက္ျဖန္ေတြက
လက္ခ်ိဳးေရနိဳင္ေလာက္ေအာင္
ရွားပါးလြန္းပါတယ္။

မနက္ျဖန္မွာ
ၾကံဳလာရမဲ့ အခ်ိဳအခါး
ဒုကၡေတြနဲ႔ေ၀းရာ

မာနႏွင့္အျပိဳင္

“ေလာကမွာ အခ်စ္မရွိရင္ ေနလို႔ရေပမဲ့ ေရမရွိရင္ေတာ့ ေနလို႔မရဘူး”

နီလာတေယာက္ မေက်မနပ္နဲ႔ ေရရြတ္ေနျပီ။ ဒီေန႔ အေဆာင္မွာ ေရပ်က္လို႔ တဆာင္လံုး စိတ္ညစ္ေနၾက တယ္။ စေနေက်ာင္းပိတ္ရက္မို႔ ေတာ္ပါေသးဧ။္။ ရည္းစားနဲ႔ ခ်ိန္းထားသူေတြေတာ့ အျပင္ထြက္ခါနီး ေရမခ်ိဳးရလို႔ ေတာ္ေတာ္ဒွုကၡေရာက္ ၾကသည္။

ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ေလွ်ာ္ဖို႔စုထားတဲ့ အ၀တ္ေတြေတာ့ ပုပ္ေစာ္နံေနျပီ။ အိမ္သာေတြလည္း ေရမသံုးရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ အနံ႔ထြက္ေနတယ္။ အေဆာင္မွဴး မအီကေတာ့ ေျပာပါတယ္။ တရက္ထဲပ်က္မွာပါတဲ့။ အေဆာင္သူေတြ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ လူစုျပီး စကား၀ိုင္းဖြဲ႔ ေနၾကေလသည္။

“သယ္ရင္းတို႔သိလား.. မေန႔ကေတြ႔ခဲ့တဲ့ ကိုလူေခ်ာက သခ်ၤာေမဂ်ာက ကင္းတဲ့”

“ဟုတ္လား ေတာ္ေတာ္ေျဖာင့္ တာေနာ္

မိန္းကေလးေတြ ဆံုၾကျပီဆိုရင္ ေယာက်္ားေတြအေၾကာင္းနဲ႔ အခ်စ္အေၾကာင္း ေျပာတတ္ၾကတာ သဘာ၀ပါ။ ဘယ္ငတိကေတာျဖင့့္ ဘယ္လို၊ ကိုအ၀ွာက ဘယ္လိုေၾကာင္တယ္ စသျဖင့္စံုလို႔။ ခ်စ္ဖူးသူေတြက အခ်စ္ အေၾကာင္းေျပာျပတဲ့အခါ အခ်စ္ကို စူးစမ္းခ်င္သူေတြက စိတ္၀င္တစား နားေထာင္ၾကဧ။္။

ဒရယ္ဖို

စာေရးဆရာ ခ်စ္စံ၀င္းေရးတဲ့ စာတစ္ပုဒ္ထဲက ဟာသဆန္ဆန္ ဒရယ္ဖိုအေၾကာင္းေလး ျပန္ေျပာျပခ်င္တယ္။
ေတာကၽြမ္းတဲ့ မုဆိုးေတြ ဒရယ္ေမာင္ႏွံကိုေတြ႔ရင္ အမကို ဘယ္ေတာ့မွ အရင္မျပစ္ဘူး။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အမကို အရင္ျပစ္လိုက္ရင္ ဒရယ္ဖိုက သူ႔အသက္ေဘးလြတ္ေအာင္ အမွီးတန္းေနေအာင္ ထြက္ေျပးသြားတာ။ အဲဒီေတာ့ ဒရယ္တစ္ေကာင္ပဲ မိတယ္။
ႏွစ္ေကာင္လံုးမိခ်င္ရင္ ဒရယ္ဖိုကို အရင္ျပစ္ရတယ္တဲ့။ ဒရယ္ဖိုကို ျမွားမွန္သြားရင္ ဒရယ္မေလးမွာ ခ်စ္သူကိုျပစ္မေျပး နိဳင္ပဲ အနားကမခြာနိဳင္ ျဖစ္ေနေတာ့၊ မုဆိုး ဒုတိယအၾကိမ္ ျပစ္တဲ့ ျမွားမွန္ျပီး ေသပြဲ၀င္ရွာတယ္ ဆိုပဲ။ မုဆိုးကေတာ့ ဒရယ္နွစ္ေကာင္ တျပိဳင္တည္း ဖမ္းလိုက္နိဳင္တာေပါ့။
ေယာက်္ားေတြကို ဒရယ္ဖိုနဲ႔ေတာ့ မနိွဳင္းခ်င္ပါဘူး။
ဇီဇာေၾကာင္တယ္လို႔ ျပန္ေျပာမွာေၾကာက္လို႔...:D

ဘာရယ္ဟုတ္ဘူး။ ေပ်ာ္ေစပ်က္ေစေရးလိုက္ တာပါ။

ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ...

စံပယ္ျဖဴ