ဆရာပီမိုးနင္းေရးတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ေခၽြတာေရး စာအုပ္ကို လူၾကီးပိုင္းနဲ႔ လူလတ္ပိုင္းေတြ ဖတ္ဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။ ေျပာင္းလဲတိုးတက္ေနတဲ့ ၂၁ရာစုက မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြအတြက္ အသံုး၀င္ဆဲ စာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ရုပ္၀တၳဳ ပစၥည္းေတြေနာက္ မနားတမ္းလိုက္ၾကျပီး၊ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳကို အျပင္ေလာကမွာ လိုက္ရွာေနၾကတဲ့သူေတြ ေခၽြတာေရးလမ္းစဥ္ကို က်င့္သံုးနိဳင္မွသာ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ အစစ္အမွန္ကို ေတြ႔ရွိနိဳင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ေခၽြတာေရး ဆိုတဲ့ေနရာမွာ အခ်ိန္၊ ေငြေၾကးနဲ႔ သဘာ၀အရင္းအျမစ္ေတြ အားလံုးကို အေလအလြင့္မရွိေအာင္ သံုးစြဲၾကဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
အေရးၾကီးဆံုးျဖစ္တဲ့
အခ်ိန္ရဲ႕ အဖိုးတန္ပံုကို မသိတဲ့သူလူ ရွိမယ္မထင္ဘူး။ သိသိၾကီးနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ အခ်ိန္ေတြ
ျဖဳန္းေနၾကပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ တခါတေလ ပ်င္းေနၾကတယ္၊ ေတြေ၀ၾကတယ္။ စိတ္ေလလြင့္ျပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းမိ
တာေတြရွိတယ္။ ဆရာပီမိုးနင္းက အခ်ိန္အတိုအစေလးေတြကအစ အလဟသျဖစ္မသြားေအာင္ သံုးသင့္ တယ္လို႔
ေရးထားပါတယ္။ ဥပမာ ရထားစီးရင္း၊ ကားေစာင့္ရင္း ဘာ၀နာပြားေနမယ္ဆိုရင္ အဲဒီအခ်ိန္ အတိုအစေလးေတြက
အက်ိဳးရွိရွိ ကုန္သြားပါတယ္။ အခ်ိန္တိုင္း ေန႔တိုင္း ကုသိုလ္၊ပညာ၊ဥစၥာ တခုခုကို ရေအာင္ယူမယ္လို႔
သံဋိဓၶာန္ခ်ျပီး၊ မျဖစ္မေန ရေအာင္ၾကိဳးစား ၾကဖို႔လိုပါတယ္။ အက်ိဳးရွိရွိကုန္သြားတဲ့
ေန႔ရက္မ်ိဳးမွာဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ အားရေက်နပ္ျပီး၊ ယံုၾကည္မွဳေတြ တိုးလာပါတယ္။ အဲဒီလိုေန႔ရက္
ေတြမ်ားလာရင္ ယံုၾကည္မွဳေတြ ျပည့္လွ်ံလာျပီး၊ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ရတဲ့ ေန႔ေတြမ်ားလာမွာပါ။
ကုန္သြားတဲ့ အခ်ိန္တိုင္းဟာ မိမိအတြက္ သို႔မဟုတ္ တစံုတေယာက္အတြက္ အက်ိဳးရွိတာမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္
ၾကိဳးစားရင္း ကၽြန္မတို႔ ၀ီရိယပါရမီ ျဖည့္က်င့္သင့္ပါတယ္။
အခ်ိန္ကို
အသံုးခ်တဲ့ အခါမွာလဲ အိပ္ခ်ိန္၊ နားခ်ိန္၊ အလုပ္လုပ္ခ်ိန္ကို မွ်တေအာင္သံုးဖို႔လိုပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ အိပ္ခ်ိန္မွန္ဖို႔လိုပါတယ္။ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ေက်ာ္တဲ့အထိ မအိပ္မေန အင္တာနက္နဲ႔
ေဖ့ဘြတ္ကို သံုးေနၾကတာေတြဟာလည္း မလိုလားအပ္တဲ့ အခ်ိန္ျဖဳန္းျခင္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အင္တာနက္မွာ
စာဖတ္ခ်င္လို႔၊ ပညာသင္ခ်င္လို႔ဆိုရင္လည္း၊ လူတေယာက္အတြက္ လိုအပ္တဲ့အိပ္ခ်ိန္ျပည့္ေအာင္
အိပ္စက္ အနားယူ ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အိပ္ခ်ိန္တန္အိပ္၊ နားခ်ိန္တန္နားမွာသာ ေနာက္တေန႔ မိုးလင္းရင္
လန္းလန္း ဆန္းဆန္း အလုပ္လုပ္နိဳင္မွာျဖစ္လို႔ အလုပ္တြင္က်ယ္ ပါတယ္။ တျခားနည္းလမ္းေတြနဲ႔
အခ်ိန္ျဖဳန္းတတ္တဲ့ အက်င့္ေတြရွိေနရင္ အဲဒီအက်င့္ေတြကို ေပ်ာက္ေအာင္ၾကိဳးစား ျပဳျပင္သင့္ပါတယ္။
အခ်ိန္ကို ေကာင္းေကာင္း အသံုးခ်တတ္သူေတြဟာ ဘ၀မွာ အနည္းနဲ႔အမ်ား ေအာင္ျမင္မွဳရၾကသလို
ေပ်ာ္ရႊင္မွဳကို အတိုင္းအတာ တခုေလာက္ ရရွိသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
အခ်ိန္ကို
အက်ိဳးရွိရွိသံုးဖို႔ လိုအပ္သလို ေငြကိုေခၽြတာသံုဖို႔လည္း အေရးၾကီးပါတယ္။ လိုခ်င္စရာေတြ
မ်ားစြာရွိ ေနတဲ့ ေခတ္အခါၾကီးမွာ ေငြကိုေခၽြတာသံုးစြဲနိဳင္တာေတာင္ ေတာ္ရံုမက်ပါဘူး။
၀င္ေငြနဲ႔မမွ်လို႔ အားမတန္ရင္ လိုခ်င္ရခ်င္တဲ့ စိတ္ဆႏၵကို ခ်ိဳးႏွိမ္နိဳင္ဖို႔လည္း
လိုအပ္ပါတယ္။ တတ္နိဳင္လို႔ ပစၥည္းတခု ၀ယ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္အတြက္ တကယ္လိုအပ္သလား၊
၀ယ္ျပီးရင္ တကယ္သံုးျဖစ္မွာလားဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစား ျပီးမွ ၀ယ္သင့္ပါတယ္။ ၀ယ္ျပီးမွ
မၾကိဳက္လို႔၊ အသံုးမ၀င္လို႔ ေခ်ာင္ထိုးထားရင္ ကုန္သြားတဲ့ေငြေတြ အလကား ျဖစ္သြားတာ ႏွေမ်ာစရာေကာင္းပါတယ္။
တရုတ္မိတ္ေဆြတေယာက္ အၾကံေပးတဲ့ နည္းလမ္းေကာင္းေလး ရွိပါတယ္။ ေစ်း၀ယ္ထြက္ေတာ့မယ္ဆိုရင္
ထမင္းစားျပီး ဗိုက္ျပည့္တဲ့အခ်ိန္ကို ထြက္ပါတဲ့။ ဗိုက္ျပည့္ေနရင္ လိုတဲ့ပစၥည္းေလာက္ပဲ
၀ယ္ျဖစ္တယ္။ ဗိုက္ဆာေနတဲ့အခ်ိန္ ေစ်း၀ယ္ရင္ လိုတာေရာ မလိုအပ္တာေတြပါ ၀ယ္ျဖစ္သြားတယ္လို႔
ဆိုပါတယ္။ သူအၾကံေပးတဲ့အတိုင္း ကၽြန္မစမ္းၾကည့္တာ တကယ္မွန္ပါတယ္။ ဗိုက္ဆာေနတဲ့ အခ်ိန္မွာဆိုရင္
စိတ္အလိုမျပည့္ျဖစ္ေနေတာ့ ေတြ႔သမွ်ပစၥည္းကို လိုခ်င္စိတ္ျဖစ္ျပီး ၀ယ္မိၾက ပါတယ္။ ဗိုက္ျပည့္ေနရင္
စိတ္အလိုျပည့္ေနတာမို႔ အပိုဆာရပစၥည္းေတြ၀ယ္ဖို႔ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ပါဘူး။ နည္းလမ္း ေကာင္းေလးမို႔
စမ္းၾကည့္ၾကပါလို႔ စာဖတ္သူေတြကို တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။