၂ဝဝ၃ခုႏွစ္ ခရစ္စမတ္ကာလတံုးက ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံမွာ ေမွ်ာ္လင့္မထားဘဲ ေရာင္းအားအေကာင္းဆံုး စာရင္းမွာ ပါဝင္သြားခဲ့တဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ကေတာ့ Lynn Truss ေရးတဲ့ Eats, Shoots and Leaves (စားတယ္၊ ပစ္တယ္၊ ထြက္သြားတယ္) ဆိုတဲ့ စာအုပ္ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
စာအုပ္အမည္ကို ဟာသတစ္ခုကေန ရယူထားတာျဖစ္ပါတယ္။ ပန္ဒါဝက္ဝံတစ္ေကာင္က ေကာ္ဖီဆုိင္တစ္ဆုိင္ထဲကို ဝင္သြားပါသတဲ့။ ပန္ဒါဝက္ဝံက အသားညႇပ္မုန္႕တစ္ခုကို စားတယ္။ ေသနတ္ကို ထုတ္၊ ေလထဲေထာင္ပစ္ၿပီး တံခါးေပါက္ကေန ထြက္သြားမလို႕ လုပ္ပါသတဲ့။ အဲဒီေတာ့ စားပြဲထိုးက နားမလည္တာနဲ႕ ပန္ဒါဝက္ဝံကို ဒါက ဘာလုပ္တာလဲလို႕ ေမးပါတယ္။ ဝက္ဝံက ေတာ႐ိုင္းတိရစၦာန္ေတြအေၾကာင္း ေရးသားထားတဲ့ စနစ္တက် ပုဒ္ျဖတ္မထားတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ျပပါသတဲ့။ စာအုပ္ထဲမွာ “Panda. Large black-and-white bear-like mammal, native to China. Eats, shoots and leaves”. (ပန္ဒါဝက္ဝံ။ အျဖဴႏွင့္ အမဲ ႏွစ္ေရာင္စပ္ ဝက္ဝံႏွင့္တူေသာ အ႐ြယ္အစားႀကီးေသာ ႏို႕တိုက္သတၱ၀ါ၊ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမွာ ေပါက္ပြား။ စားသည္၊ ပစ္သည္၊ ထြက္ခြာသြားသည္။) လို႕ ေရးထားတယ္။ (Eats shoots and leaves = ႐ြက္ႏုႏွင့္ သစ္႐ြက္မ်ား စားသည္) လို႕ ဆိုရမယ့္အစား ေကာ္မာ ပိုထည့္မိလို႕ အဓိပၸာယ္ ေျပာင္းသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ shoot ကို noun အေနနဲ႔ သံုးရင္ ႐ြက္ႏု၊ verb အေနနဲ႕ သံုးရင္ ပစ္သည္ လို႕ အဓိပၸာယ္ ေျပာင္းပါတယ္။)
စာေရးသူက ပုဒ္ျဖတ္မမွန္ကန္ရင္ နားလည္မႈ လြဲမွားႏုိင္ေၾကာင္း၊ ဒါမွမဟုတ္ ႐ႈပ္ေထြးမႈ ျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း ျပတာျဖစ္ပါတယ္။ ပုဒ္ျဖတ္ရျခင္း ရည္႐ြယ္ခ်က္ကေတာ့ အဓိပၸာယ္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ႐ွင္းလင္းေစဖို႕ ျဖစ္ပါတယ္။
Full-stop
ျပည့္စံုတဲ့ ဝါက်အဆံုးမွာ သံုးရပါတယ္။ ေကာ္မာေလာက္နဲ႕ မလံုေလာက္ဘူး။ သီးျခားမရပ္တည္ႏုိင္တဲ့ အထူးျပဳပုဒ္မ်ားအတြက္ေတာ့ Full-stop ကို မသံုးရဘူး။ ဥပမာ if the outstanding amount is not paid. (က်န္႐ွိေနေသာ ေငြပမာဏကို မေပးေခ်ပါက။) လို႕ သံုးရင္ မမွန္ဘူး။ အခုေခတ္
Welcome!
ကၽြန္မ ေတြ႔ၾကံဳ၊ ခံစား၊ ေလ့လာဆည္းပူး ခဲ့သမွ်ကို ျပန္လည္ဆင္ျခင္ သံုးသပ္ျပီး ေရးသားထားတဲ့ စာစုမ်ားတည္ရာ ...ကၽြန္မဧ။္ ႏွလံုးေသြးစက္မ်ား စီးဆင္းရာ.... ကၽြန္မဘ၀ ရုပ္ပံုလႊာ.....
Friday, 27 January 2012
Wednesday, 18 January 2012
In many countries school have several problems with student behaviour. What do you think are the causes of this? What solution can you suggest?
Nowadays, the school teachers and University lecturers are complaining about student behaviours. The most common behavioural problems are poor self control, disobedience and less respect. In my view, the causes of these problems are due to poor parental control and environmental influences.
In modern society, people take only one child or two because.......
သာဓု ေခၚလိုက္ၾကရေအာင္ သူငယ္ခ်င္းတို.ေရ
အာဖရိကတိုက္၊ ယူဂန္ဒါ ႏိုင္ငံငယ္ေလးက ခရစ္ယာန္မိသားစုမွာ Steven ကို
၁၉၆၆-ခုႏွစ္က ဖြားျမင္ခဲ့တာပါ။ သူဟာ ငယ္ငယ္က ဘာသာတရားဆိုလို႔ ခရစ္ယာန္နဲ႔
အစၥလာမ္ ၂-ခုတည္းသာရွိတယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာပါ။ ၁၀ ေက်ာ္သက္အ႐ြယ္ေရာက္မွ
အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ ေဂါတမ ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး ေပၚထြန္းခဲ့ဖူးေၾကာင္းကို
နာမည္ေလာက္သာ ၾကားဖူးခဲ့သူပါ။ အ႐ြယ္ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာ သူဟာ
အိႏၵိယႏိုင္ငံကို ႏိုင္ငံျခားပညာသင္ သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ထိုင္းလူမ်ိဳး
ရဟန္းေတာ္ ၂-ပါးနဲ႔ ခင္မင္ခဲ့ၿပီး ဗုဒၶဝါဒကို အနည္းငယ္
ေလ့လာခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
၁၉၆၆-ခုႏွစ္က ဖြားျမင္ခဲ့တာပါ။ သူဟာ ငယ္ငယ္က ဘာသာတရားဆိုလို႔ ခရစ္ယာန္နဲ႔
အစၥလာမ္ ၂-ခုတည္းသာရွိတယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာပါ။ ၁၀ ေက်ာ္သက္အ႐ြယ္ေရာက္မွ
အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ ေဂါတမ ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး ေပၚထြန္းခဲ့ဖူးေၾကာင္းကို
နာမည္ေလာက္သာ ၾကားဖူးခဲ့သူပါ။ အ႐ြယ္ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာ သူဟာ
အိႏၵိယႏိုင္ငံကို ႏိုင္ငံျခားပညာသင္ သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ထိုင္းလူမ်ိဳး
ရဟန္းေတာ္ ၂-ပါးနဲ႔ ခင္မင္ခဲ့ၿပီး ဗုဒၶဝါဒကို အနည္းငယ္
ေလ့လာခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
Tuesday, 17 January 2012
ဆရာေဇာ္ဂ်ီဧ။္ ပစၥည္းအလွ
ငါ႔ညီေျပာင္ဝင္း၊ ေမာင္သစ္ဆင္း
မင္း၏သားငယ္၊ သက္ႏွစ္ဆယ္သည္
ဘယ္ပစၥည္းကို ႀကိဳက္သနည္း။
မလိမ့္တပတ္၊ ေခါင္းပုံျဖတ္၍
အနပ္အပါး၊ ျမတ္ႀကီးစား၍
သနားကင္းမဲ့ ကိုယ္က်ဳိးငဲ့၍
ရခဲ့ မသမာ၊ ထိုဥစၥာ၌
မခြာမခဲြ၊အရိပ္မဲ။
ကိုယ့္ဒူးကိုယ္ခၽြန္၊ ကိုယ့္အားသြန္၍
ေျဖာင့္မွန္တရား၊ လက္ကိုင္ထား၍
သနားေမတၱာ၊ အေလးသာ၍
ရွာရသမွ်၊ ထိုေငြစ၌
ဖုိးလ မုေလး စမ္းေရေအး။
ေဇာ္ဂ်ီ
မင္း၏သားငယ္၊ သက္ႏွစ္ဆယ္သည္
ဘယ္ပစၥည္းကို ႀကိဳက္သနည္း။
မလိမ့္တပတ္၊ ေခါင္းပုံျဖတ္၍
အနပ္အပါး၊ ျမတ္ႀကီးစား၍
သနားကင္းမဲ့ ကိုယ္က်ဳိးငဲ့၍
ရခဲ့ မသမာ၊ ထိုဥစၥာ၌
မခြာမခဲြ၊အရိပ္မဲ။
ကိုယ့္ဒူးကိုယ္ခၽြန္၊ ကိုယ့္အားသြန္၍
ေျဖာင့္မွန္တရား၊ လက္ကိုင္ထား၍
သနားေမတၱာ၊ အေလးသာ၍
ရွာရသမွ်၊ ထိုေငြစ၌
ဖုိးလ မုေလး စမ္းေရေအး။
ေဇာ္ဂ်ီ
Monday, 2 January 2012
အလြမ္းမ်ားအေၾကာင္း
လြမ္းတယ္ဆိုတာ အင္မတန္လွပတဲ့ ခံစားမွဳလို႔ဆိုၾကပါတယ္။ ဒီလို ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔တဲ့ ခံစားမွဳမ်ိဳး လူတိုင္းခံစားဖူး ၾကပါ လိမ့္မယ္။ ခ်စ္ခင္ျမတ္နိဳးတဲ့သူေတြကို လြမ္းၾကတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးခဲ့ရတာေတြကို လြမ္းၾကတယ္။ သာယာလွပတဲ့ အရပ္ေဒသကို လြမ္းၾကတယ္။ တခါတေလ အမွတ္တမဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြကို ျပန္ေျပာင္းသတိရ ေအာက္ေမ့ တတ္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္မငယ္ငယ္က ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးတဲ့ အခ်ိန္ထိ လြမ္းစရာဆိုတာ ဘာမွန္းမသိခဲ့ပါဘူး။ ရြာမွာခ်ိဴ႕ခ်ိဳ႕တဲ့တဲ့ ပညာသင္ခဲ့ရေပမဲ့ မိစံုဖစံု ေမာင္ႏွမေတြ စံုစံုလင္လင္နဲ႔မို႔ ဘ၀ဟာျပည့္စံုေနသလို ရွိခဲ့ပါတယ္။ မိဘအရိပ္ကို ခိုလွံဳေနခ်ိန္မို႔ စား၀တ္ေနေရး ဘ၀အေရးေတြ ဘာမွပူပင္စရာမလိုပဲ လြတ္လတ္ေပါ့ပါးခဲ့တဲ့ ငယ္ဘ၀ကို.....
Subscribe to:
Posts (Atom)