လူမ်ိဳးေရး ဘာသာေရး နာတာရွည္ေရာဂါ

ျမန္မာျပည္နဲ႕ ကမၻာနိဳင္ငံ အသီးသီးမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ လူမ်ိဳးေရး ဘာသာေရး ပဋိပကၡေတြဟာ ကုစားရခက္တဲ့ နာတာရွည္ေရာဂါလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျမတ္နိဳးတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္ခဲ့ ၾကေသာ္လည္း ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ကမၻာေျမ ခုထိျငိမ္းခ်မ္းေရး မရနိဳင္ေသးဘူး။ ဒဏ္ရာေတြ ဗရပြ၊ ဆင္းရဲမြဲေတျခင္း၊ နာတာရွည္ေရာဂါ ေပါင္းစံုနဲ႔အတူ အနာေရာဂါ ထူေျပာေနတဲ့ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ျမန္မာျပည္ကို နလန္ထူနိဳင္ေအာင္ ၾကိဳးပမ္းၾကရာမွာ ဘယ္လို ေဆးစြမ္းေကာင္းေတြနဲ႔ ကုစားၾကမွာပါလိမ့္လို႔ စဥ္းစားေတြးေတာရင္း စာတပုဒ္ ေရးလုိက္ပါတယ္။

မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဆိုတာ ေမြးရာပါ ဗီဇတခုမို႔ လူတိုင္း တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိုဳးကို ခ်စ္တတ္ၾကပါတယ္။ လူေတြ ကိုယ့္ရဲ႕ မိသားစုနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးေတြကို ခ်စ္ခင္တြယ္တာၾကတယ္၊ ေမြးရပ္ဇာတိကို ခ်စ္ၾကတယ္ စတဲ့ အေျခခံ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ကေန နယ္ပယ္က်ယ္ျပန္႔လာတဲ့အခါ၊ တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳးကို ခ်စ္တတ္လာတယ္။ ဒါဟာ အင္မတန္ လူသားဆန္တဲ့ သဘာ၀တခု ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိလူမ်ိဴးရဲ႕ ယဥ္ေက်းမွဳ ဓေလ့ထံုးစံေတြကို အျမတ္တနိဳး ေစာင့္ထိန္းလိုက္နာျခင္း၊ မိမိဘာသာတရား အဆံုးအမေတြကို လိုက္နာက်င့္သံုးျခင္း စတဲ့ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ ဘာသာခ်စ္ဟာ အင္မတန္ ရိုးစင္းျပီး ႏွစ္သက္ဖြယ္ေကာင္းပါတယ္။ ဒီလိုရိုးစင္းတဲ့ အမ်ိဳးဘာသာ ခ်စ္စိတ္ကို တဆင့့္ျမင့္လိုက္ရင္ မိမိလူမ်ိဳးေကာင္းစားေရး၊ မိမိယံုၾကည္ ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာ ေရရွည္တည့္တံ့ ခိုင္ျမဲေရးအတြက္ အသင္းအဖြဲ႔ေတြ ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ လာၾကတယ္။ အမ်ိဳးကိုခ်စ္တဲ့ ပင္ကိုယ္ဗီဇက ေစ့ေဆာ္မွဳေၾကာင့္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကို   ျမင့္ေအာင္ သာေအာင္ ၾကိဳးစားၾကတယ္။

သတိဥာဏ္ပညာ ျပည့္၀သူေတြက  ကိုယ္က်င့္တရား ေကာင္းျခင္း၊ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ျခင္းျဖင့္ လူမ်ိဳးဂုဏ္ကို ျမင့္ၾကတယ္။ ၾကင္နာတတ္ျခင္း၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ျခင္း စတဲ့ ႏွလံုးရည္မ်ား ျပည့္စံုေစျခင္းျဖင့္ မိမိလူမ်ိဳးရဲ႕ အဆင့္အတန္းကို ျမင့္တင္ၾကတယ္။ သီလလံုျခံဳျခင္း၊ စိတ္သေဘာထား ၾကီးျမတ္ျခင္း၊ လူမ်ိဳးျခား ဘာသာျခားကို ေလစားခ်စ္ခင္ျခင္းျဖင့္ မိမိတို႔ ဘာသာတရားရဲ႕ ျမင့္ျမတ္ျခင္းကို ျပၾကတယ္။ ဘာသာတရား အဆံုးအမကို ကိုယ္၊ စိတ္၊ ႏွလံုး သံုးပါးနဲ႔ လိုက္နာက်င့္သံုးျပီး၊ မိမိတို႔ မ်ိဳးဆက္ေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားမွာ ဘာသာတရား အဆံုးအမေတြ အျမစ္တြယ္ေနေအာင္ ေလ့က်င့္ပ်ိဳးေထာင္ ေပးၾကတယ္။ ဒီလို လူမ်ိဳးေရး ဘာသာေရး အသိစိတ္ဓာတ္မ်ိဳး နိုးၾကားဖို႔က လူသားတိုင္းရဲ႕ ဘ၀ေပး တာ၀န္ တခုလို႔ ကၽြန္မ ယံုၾကည္ပါတယ္။