Welcome!



ကၽြန္မ ေတြ႔ၾကံဳ၊ ခံစား၊ ေလ့လာဆည္းပူး ခဲ့သမွ်ကို ျပန္လည္ဆင္ျခင္ သံုးသပ္ျပီး ေရးသားထားတဲ့ စာစုမ်ားတည္ရာ ...ကၽြန္မဧ။္ ႏွလံုးေသြးစက္မ်ား စီးဆင္းရာ.... ကၽြန္မဘ၀ ရုပ္ပံုလႊာ.....

Wednesday 29 May 2013

၂၁ ရာစုေခၽြတာေရး


ဆရာပီမိုးနင္းေရးတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ေခၽြတာေရး စာအုပ္ကို လူၾကီးပိုင္းနဲ႔ လူလတ္ပိုင္းေတြ ဖတ္ဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။ ေျပာင္းလဲတိုးတက္ေနတဲ့ ၂၁ရာစုက မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြအတြက္ အသံုး၀င္ဆဲ စာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ရုပ္၀တၳဳ ပစၥည္းေတြေနာက္ မနားတမ္းလိုက္ၾကျပီး၊ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳကို အျပင္ေလာကမွာ လိုက္ရွာေနၾကတဲ့သူေတြ ေခၽြတာေရးလမ္းစဥ္ကို က်င့္သံုးနိဳင္မွသာ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ အစစ္အမွန္ကို ေတြ႔ရွိနိဳင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ေခၽြတာေရး ဆိုတဲ့ေနရာမွာ အခ်ိန္၊ ေငြေၾကးနဲ႔ သဘာ၀အရင္းအျမစ္ေတြ အားလံုးကို အေလအလြင့္မရွိေအာင္ သံုးစြဲၾကဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

အေရးၾကီးဆံုးျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ရဲ႕ အဖိုးတန္ပံုကို မသိတဲ့သူလူ ရွိမယ္မထင္ဘူး။ သိသိၾကီးနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ အခ်ိန္ေတြ ျဖဳန္းေနၾကပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ တခါတေလ ပ်င္းေနၾကတယ္၊ ေတြေ၀ၾကတယ္။ စိတ္ေလလြင့္ျပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းမိ တာေတြရွိတယ္။ ဆရာပီမိုးနင္းက အခ်ိန္အတိုအစေလးေတြကအစ အလဟသျဖစ္မသြားေအာင္ သံုးသင့္ တယ္လို႔ ေရးထားပါတယ္။ ဥပမာ ရထားစီးရင္း၊ ကားေစာင့္ရင္း ဘာ၀နာပြားေနမယ္ဆိုရင္ အဲဒီအခ်ိန္ အတိုအစေလးေတြက အက်ိဳးရွိရွိ ကုန္သြားပါတယ္။ အခ်ိန္တိုင္း ေန႔တိုင္း ကုသိုလ္၊ပညာ၊ဥစၥာ တခုခုကို ရေအာင္ယူမယ္လို႔ သံဋိဓၶာန္ခ်ျပီး၊ မျဖစ္မေန ရေအာင္ၾကိဳးစား ၾကဖို႔လိုပါတယ္။ အက်ိဳးရွိရွိကုန္သြားတဲ့ ေန႔ရက္မ်ိဳးမွာဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ အားရေက်နပ္ျပီး၊ ယံုၾကည္မွဳေတြ တိုးလာပါတယ္။ အဲဒီလိုေန႔ရက္ ေတြမ်ားလာရင္ ယံုၾကည္မွဳေတြ ျပည့္လွ်ံလာျပီး၊ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ရတဲ့ ေန႔ေတြမ်ားလာမွာပါ။ ကုန္သြားတဲ့ အခ်ိန္တိုင္းဟာ မိမိအတြက္ သို႔မဟုတ္ တစံုတေယာက္အတြက္ အက်ိဳးရွိတာမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားရင္း ကၽြန္မတို႔ ၀ီရိယပါရမီ ျဖည့္က်င့္သင့္ပါတယ္။ 

အခ်ိန္ကို အသံုးခ်တဲ့ အခါမွာလဲ အိပ္ခ်ိန္၊ နားခ်ိန္၊ အလုပ္လုပ္ခ်ိန္ကို မွ်တေအာင္သံုးဖို႔လိုပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အိပ္ခ်ိန္မွန္ဖို႔လိုပါတယ္။ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ေက်ာ္တဲ့အထိ မအိပ္မေန အင္တာနက္နဲ႔ ေဖ့ဘြတ္ကို သံုးေနၾကတာေတြဟာလည္း မလိုလားအပ္တဲ့ အခ်ိန္ျဖဳန္းျခင္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အင္တာနက္မွာ စာဖတ္ခ်င္လို႔၊ ပညာသင္ခ်င္လို႔ဆိုရင္လည္း၊ လူတေယာက္အတြက္ လိုအပ္တဲ့အိပ္ခ်ိန္ျပည့္ေအာင္ အိပ္စက္ အနားယူ ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အိပ္ခ်ိန္တန္အိပ္၊ နားခ်ိန္တန္နားမွာသာ ေနာက္တေန႔ မိုးလင္းရင္ လန္းလန္း ဆန္းဆန္း အလုပ္လုပ္နိဳင္မွာျဖစ္လို႔ အလုပ္တြင္က်ယ္ ပါတယ္။ တျခားနည္းလမ္းေတြနဲ႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းတတ္တဲ့ အက်င့္ေတြရွိေနရင္ အဲဒီအက်င့္ေတြကို ေပ်ာက္ေအာင္ၾကိဳးစား ျပဳျပင္သင့္ပါတယ္။ အခ်ိန္ကို ေကာင္းေကာင္း အသံုးခ်တတ္သူေတြဟာ ဘ၀မွာ အနည္းနဲ႔အမ်ား ေအာင္ျမင္မွဳရၾကသလို ေပ်ာ္ရႊင္မွဳကို အတိုင္းအတာ တခုေလာက္ ရရွိသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

အခ်ိန္ကို အက်ိဳးရွိရွိသံုးဖို႔ လိုအပ္သလို ေငြကိုေခၽြတာသံုဖို႔လည္း အေရးၾကီးပါတယ္။ လိုခ်င္စရာေတြ မ်ားစြာရွိ ေနတဲ့ ေခတ္အခါၾကီးမွာ ေငြကိုေခၽြတာသံုးစြဲနိဳင္တာေတာင္ ေတာ္ရံုမက်ပါဘူး။ ၀င္ေငြနဲ႔မမွ်လို႔ အားမတန္ရင္ လိုခ်င္ရခ်င္တဲ့ စိတ္ဆႏၵကို ခ်ိဳးႏွိမ္နိဳင္ဖို႔လည္း လိုအပ္ပါတယ္။ တတ္နိဳင္လို႔ ပစၥည္းတခု ၀ယ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္အတြက္ တကယ္လိုအပ္သလား၊ ၀ယ္ျပီးရင္ တကယ္သံုးျဖစ္မွာလားဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစား ျပီးမွ ၀ယ္သင့္ပါတယ္။ ၀ယ္ျပီးမွ မၾကိဳက္လို႔၊ အသံုးမ၀င္လို႔ ေခ်ာင္ထိုးထားရင္ ကုန္သြားတဲ့ေငြေတြ အလကား ျဖစ္သြားတာ ႏွေမ်ာစရာေကာင္းပါတယ္။ တရုတ္မိတ္ေဆြတေယာက္ အၾကံေပးတဲ့ နည္းလမ္းေကာင္းေလး ရွိပါတယ္။ ေစ်း၀ယ္ထြက္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ထမင္းစားျပီး ဗိုက္ျပည့္တဲ့အခ်ိန္ကို ထြက္ပါတဲ့။ ဗိုက္ျပည့္ေနရင္ လိုတဲ့ပစၥည္းေလာက္ပဲ ၀ယ္ျဖစ္တယ္။ ဗိုက္ဆာေနတဲ့အခ်ိန္ ေစ်း၀ယ္ရင္ လိုတာေရာ မလိုအပ္တာေတြပါ ၀ယ္ျဖစ္သြားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သူအၾကံေပးတဲ့အတိုင္း ကၽြန္မစမ္းၾကည့္တာ တကယ္မွန္ပါတယ္။ ဗိုက္ဆာေနတဲ့ အခ်ိန္မွာဆိုရင္ စိတ္အလိုမျပည့္ျဖစ္ေနေတာ့ ေတြ႔သမွ်ပစၥည္းကို လိုခ်င္စိတ္ျဖစ္ျပီး ၀ယ္မိၾက ပါတယ္။ ဗိုက္ျပည့္ေနရင္ စိတ္အလိုျပည့္ေနတာမို႔ အပိုဆာရပစၥည္းေတြ၀ယ္ဖို႔ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ပါဘူး။ နည္းလမ္း ေကာင္းေလးမို႔ စမ္းၾကည့္ၾကပါလို႔ စာဖတ္သူေတြကို တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ 

Saturday 18 May 2013

ကၽြန္ေတာ္ ဘံုဆိုင္






 ကၽြန္ေတာ္က ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသား၊ သူရင္းငွား။ ေက်ာင္းဆရာရဲ႕ အေဖေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္ နံမည္က ဘံုဆိုင္။ အေမက ေကာက္စိုက္သမ၊ ၾကံဳရာက်ပန္း အလုပ္လုပ္တယ္။ အေမ့ အရင္ေယာက်္ားက လယ္ကြင္းထဲမွာ ပိုးထိျပီးဆံုးသြားလို႔ ကၽြန္တာ့္အေမ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ မုဆိုးမ ျဖစ္ခဲ့တယ္။

လင္မရွိတဲ့ မိန္းမကို လူမေလးစားဘူးဆိုတာ မွန္မလားေတာ့ မသိဘူးဗ်။ ကၽြန္ေတာ့္အေမဟာ ရြာက လူတကာရဲ႕ အသံုးေတာ္ခံျဖစ္ခဲ့တယ္ ဆိုလားပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကိုယ္၀န္ရေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔ရတာလဲ ဆိုတာ အေမကိုယ္တိုင္မသိရွာဘူး။ သူ႔ဆီလာတဲ့ ေယာက်္ားေတြအားလံုးနဲ႔ဆို္င္လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမြးေတာ့ ဘံုဆိုင္လို႔ အေမကိုယ္တိုင္ နံမယ္ေပးခဲ့တယ္။ 

ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အေဖဘယ္သူလဲဆိုတာ သိရလို႔လည္း ဘာမွထူးပါဘူးဗ်ာ။ အေမ့ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ အျပစ္မတင္ခ်င္ဘူး။ အေမ ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ခဲ့လို ကၽြန္ေတာ္လူျဖစ္ခဲ့တာ။ အေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဘးအိမ္ကလူေတြ ဆန္မရွိလို႔ ဗိုက္ေမွာက္ေနရတဲ့ အခ်ိန္မွာ အေမက သူ႔နည္းသူ႔ဟန္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ထမင္းႏွပ္မွန္ေအာင္  ေကၽြးခဲ့တယ္ဗ်။

Sunday 12 May 2013

ေစတနာေတြ ေ၀ဒနာျဖစ္ရတဲ့အခါ



သူနာျပဴ မိခင္ၾကီး ဖေလာ့ရန္႔နိဳက္တင္ေဂးရဲ႔ေမြးေန႔ ေမလ (၁၂)ရက္ေန႔၊ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ သူနာျပဳေန႔ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ စာတစ္ပုဒ္ေရးလိုက္ပါတယ္။ အေတြ႔အၾကံဳေတြကို စိတ္၀င္စားစရာျဖစ္ေအာင္ စီကာပတ္ကံုးေရးျပီး၊ က်န္းမာေရးဗဟုသုတေတြ ထည့္ထည့္ေရးတာ ကၽြန္မရဲ႕ ပညာေပးနည္းတစ္ခုပါ။ က်န္းမာေရးေဆာင္းပါး သီးသန္႔ေရးရင္ စိတ္၀င္စားသူနည္းျပီး၊ အေတြ႔အၾကံဳေလးေတြနဲ႔ ယွဥ္ေရးရင္ စာဖတ္သူေတြအတြက္ က်န္းမာေရးအသိေတြနဲ႔အတူ အေရးထားေတြစရာေလးေတြလည္း ရသြားမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

ဘြဲ႔လြန္အတြက္ ေက်ာင္းစရိတ္လိုလို႔ တကၠသိုလ္နဲ႔ နီးတဲ့ေဆးခန္းမွာ ခဏ၀င္လုပ္ေနပါတယ္။ ေဆးခန္းက အေထြေထြေရာဂါ ကုသမွဳနဲ႔အတူ  Alternative medicine လို႔ေခၚတဲ့  အေနာက္တိုင္းေဆးပညာနဲ႔ မတူတဲ့ သီးျခားကုထံုးေတြနဲ႔ ေရာဂါကာကြယ္ကုသျခင္း ၀န္ေဆာင္မွဳေတြလည္းေပးပါတယ္။ အပ္စိုက္ကုထံုး Acupuncture therapy၊ အိပ္ေမြ႔ခ်ကုထံုး Hypnotherapy၊ ေသြးေၾကာထဲမွာ အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ေစတဲ့ ဓာတ္သတၳဳေတြနဲ႔ အဆီေတြကို ျဖိဳခြဲေပးတဲ့ကုထံုး Chelation therapy စတဲ့ကုထံုးေတြျဖစ္ပါတယ္။ အျခားအျခား ထူးထူးဆန္း ဆန္းကုထံုးေတြလည္း အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ ကုထံုးေတြက လူနာေတြအတြက္ အက်ိဳးရွိေပမဲ့ အခ်ိဳ႕ကုထံုးေတြက အႏၱရာယ္ရွိပါတယ္။ စကၤာပူနဲ႔ အေနာက္နိဳင္ငံ အခ်ိဳ႔မွာေတာ့  ခိုင္မာတဲ့ သုေတသန အေထာက္အထားေတြ ရွိမွသာ ဒီကုထံုးေတြကို ခြင့္ျပဳပါတယ္။ မေလးရွားမွာေတာ့ တင္းၾကပ္တဲ့ ဥပေဒေတြနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္မွ ေတာ္ေတာ္အားနည္းေန ပါတယ္။ ေငြလိုလို႔ ဒီအလုပ္ကို အခိုက္အတန္႔ လုပ္ေနရေပမဲ့ အခ်ိဳ႕ကုထံုးေတြကို ကၽြန္မေတာ္ေတာ္ေလး ဘ၀င္မေတြ႔ပါဘူး။

ပညာေရးနဲ႔ က်န္းမာေရး ၀န္ေဆာင္မွဳလုပ္ငန္းေတြမွာ ေငြမ်က္နွာပဲၾကည့္ျပီး လုပ္ၾကရင္ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္ အတြက္ အလြန္အႏၱရာယ္မ်ားပါတယ္။ Chelation therapy လိုကုထံုးမ်ိဳးဆိုရင္ ေရရွည္မွာ ေဘးထြက္ဆိုးကိ်ဳးေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ဆရာ၀န္၊သူနာျပဳနဲ႔ က်န္းမာရးေစာင့္ေရွာက္မွဳ လုပ္ငန္းမွာ ပါ၀င္ပတ္သက္သူမွန္သမွ် လူနာေတြရဲ႔ေကာင္းက်ိဳးကိုသာ အစဥ္ေဆာင္ရြက္ျပီး၊ အႏၱရာယ္ျဖစ္ေစမဲ့ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မွန္သမွ်ကို ေရွာင္ၾကည္ရမယ္ဆိုတဲ့ က်င့္၀တ္ေတြကို ေစာင့္စည္းလိုက္နာ ၾကဖို႔လိုပါတယ္။ လူနာေတြရဲ႕ က်န္းမားေရး အေျခအေနနဲ႔ ေနာက္ဆက္တြဲဆိုးက်ိဳးေတြ၊ က်န္းမာေရးအတြက္ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ အျပဳအမူေတြ၊ ေရာဂါကုထံုးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေကာင္းက်ိဳးဆိုးက်ိဳးေတြကို အမွန္အတိုင္း ေျပာျပ ရွင္းျပရမဲ့ က်င့္၀တ္ေတြရွိတယ္။ ေ၀ဒနာ ခံစားေနရတဲ့လူနာေတြ ေရာဂါကုသေရးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး မွန္ကန္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြခ်နိဳင္ေအာင္ က်န္းမာေရး၀န္ထမ္းေတြက ကူညီေပးနိဳင္ရပါမယ္။ ဒီက်င့္၀တ္တာ၀န္ေတြကို မေဖာက္ဖ်က္ခ်င္တဲ့ ကၽြန္မအတြက္ ယၡဳေဆးခန္းက အလုပ္ေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး သဟာဇာတ မျဖစ္ပါဘူး။ 

ရင္သားကင္ဆာ ျဖစ္ေနတဲ့ အသက္ေျခာက္ဆယ္အရြယ္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ခြဲစိတ္ကုသမွဳကို ေရွာင္နိဳင္ဖို႔ နည္းလမ္းရွာရင္း ကၽြန္မလုပ္ေနတဲ့ ေဆးခန္းက ဆရာ၀န္ဆီ ေရာက္လာပါတယ္။ သူမရဲ႔ ရင္သားအၾကိတ္က ကင္ဆာျဖစ္စပဲ ရွိေသးတယ္။ တျခားေနရာေတြကို မျပန္႔ေသးဘူး။ အခ်ိန္မွီခြဲစိတ္ကုသမွဳ ခံယူမယ္၊ ကင္ဆာဆဲလ္အေျခအေန ေပၚမူတည္ျပီး လိုအပ္တဲ့ေဆး၀ါးကုသမွဳ ခံယူမယ္ဆိုရင္ လံုး၀ေပ်ာက္ ကင္းနိဳငိတဲ့အေျခအေနမွာ ရွိပါတယ္။ ျပႆနာက ရင္သားကို မျဖတ္ခ်င္ဘူး ျဖစ္ေနပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က လူေတြအမ်ားစု က်န္းမာေရး ဗဟုသုတအားနည္းလို႔ ေရာဂါကို သိတာေနာက္က်ၾကတယ္။ ေငြေၾကးမတတ္ နိဳင္လို႔ ထိေရာက္တဲ့ ကုသမွဳေတြ မရၾကဘူး။ ကင္ဆာကို ေနာက္က်မွ သိရျပီး၊ အဆုတ္ထဲ၊ အရိုးထဲ ပ်ံ႕သြားလို႔ ေ၀ဒနာကို မခ်ိမဆန္႔ခံစား ေနရတဲ့လလူနာေတြကို မၾကခဏ ေတြ႔ခဲ့ဖူးပါတယ္။အခုကၽြန္မေတြ႔ရတဲ့ လူနာကေတာ့ ရင္သားမျဖတ္ခ်င္ တာေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ေတာ့မယ္။

Wednesday 1 May 2013

အလင္းေရာင္ဆာေသာ ပန္းကေလးမ်ား



ပန္းေတြပြင့္ဖို႔ ေရနဲ႔ေျမဆီ အာဟာရလိုတယ္။ ေနေရာင္ျခည္ရဲ႕ အလင္းေရာင္ ေကာင္ေကာင္းရဖို႔လိုတယ္။ အလင္းေရာင္ေဖ်ာ့ေနရင္ ပန္းေတြအစြမ္းကုန္ လန္းခြင့္မရနိဳင္ပါ။ အလင္းေရာင္မွိန္တဲ့ ေလာကအလယ္မွာ ဘ၀အတြက္ ရုန္းကန္ရင္း ပညာအလင္းေရာင္ကို လိုခ်င္တပ္မက္ေနၾကတဲ့ လူငယ္ေလးေတြရဲ႕အတြက္ ရင္နင့္ေအာင္ခံစားရတဲ့ ေ၀ဒနာေတြကို ဒီစာေရးျပီး ဖြင့္အန္လိုက္မိ ပါတယ္။ ေ၀ဒနာေတြကို ကဗ်ာအလကၤာ ေျမာက္ေအာင္ မဖန္တီးတတ္လို႔ စာလံုးေတြအျဖစ္နဲ႔ပဲ စီကံုးလိုက္ပါတယ္။
 
တကယ္ေတာ့ ေ၀ဒနာေတြကို စုထားၾကာျပီ။ ကၽြန္မခ်စ္ေသာ ေရႊကရင္တစ္ေယာက္နဲ႔ ခ်က္တင္းလုပ္ရင္း ခံစားခ်က္ေတြ စုပံုလာလို႔ စာေရးျဖစ္သြားပါတယ္။ အဲဒီ ကရင္ေလးက ကၽြန္မဘေလာ့မွာ စာလာဖတ္ရင္း၊ ကရင္အခ်င္းခ်င္းမို႔ Gmail မွာ မိတ္ဆက္ျပီး ခင္သြားၾကတာ။ ျမန္မာေတြကို ေရႊျမန္မာလို႔ဆိုေတာ့၊ ကရင္ေတြကို ကၽြန္မက ေရႊကရင္လို႔ ကိုယ့္ဘာသာ အေရာင္တင္လိုက္တာပါ။ ရိုးသားေသာ၊ သစၥာရွိေသာ ကရင္ေတြရဲ႕ဘ၀က ေရႊေရာင္လို ၀င္းမေနၾကပါဘူး။ ကရင္အမ်ားစု ခပ္မွိန္မွိန္ အလင္းေရာင္ေအာက္ မွာ ဆူးခင္းလမ္းကို ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ ေလွ်ာက္ၾကရသူေတြပါ။ အျခားတိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ျပည္တြင္းျပည္ပက ျမန္မာေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြကလည္း အတူတူပါပဲေလ။